Στο μέγαρο του Φιλολογικού Συλλόγου «Παρνασσός», στην πλατεία Καρύτση, παρουσιάστηκε το βράδυ της Τρίτης ένα ιδιαίτερο αφιέρωμα στον Κώστα Καρυωτάκη, με αφορμή τα 90 χρόνια από τον θάνατό του. Κύριος πρωταγωνιστής, οι μελοποιήσεις της Λένας Πλάτωνος και η βιογραφία του ποιητή.
Ήταν 1979 όταν πρώτη φορά ο Μάνος Χατζιδάκις ζήτησε από την Πλάτωνος να μελοποιήσει έργα του Καρυωτάκη για τις ανάγκες μιας εκπομπής στο Τρίτο Πρόγραμμα. Έτσι, 36 χρόνια από την κυκλοφορία του άλμπουμ Καρυωτάκης - 13 Τραγούδια (Lyra, 1982), το πνεύμα του μεγάλου ποιητή ξανάζησε, με τη Σαβίνα Γιαννάτου στο τραγούδι, τον Θόδωρο Κοτεπάνο στο πιάνο και τον Γιώργο Κοροπούλη στις απαγγελίες.
25 λεπτά μετά την ανακοινωθείσα ώρα έναρξης, οι 3 οικοδεσπότες της βραδιάς πήραν θέσεις μπροστά στη γεμάτη πλατεία του συναυλιακού χώρου. Οι παρευρισκόμενοι ήταν ποικίλων ηλικιών, ανάμεσά τους βρισκόταν μάλιστα και η ίδια η Λένα Πλάτωνος. Όλοι ανέμεναν το αφιέρωμα στο έργο και στη ζωή του Καρυωτάκη, ο οποίος, αν και άσημος νέος –εξόριστος της εποχής του– είναι σήμερα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια της νεοελληνικής ποίησης.
«Ας υποθέσουμε πως δεν έχουμε φτάσει στο μαύρο αδιέξοδο, στην άβυσσο του νου...»
Με αυτήν την τραγική υπόθεση σημειώθηκε η έναρξη, δοσμένη από τον Κοροπούλη, η οποία έσπασε τη σιγή. Την "Αισιοδοξία" διαδέχτηκε η φωνή της Σαβίνας Γιαννάτου στον "Ύπνο", που με τη σειρά του ακολουθήθηκε από την απαγγελία του ποιήματος "Βράδυ".
Έτσι πλεκόταν για σχεδόν μιάμιση ώρα ένας διάλογος μουσικής και ποίησης, τραγουδιού και απαγγελίας, που περίτεχνα αναφερόταν στη ζωή του Κώστα Καρυωτάκη. Από το "Είμαστε Κάτι…", το "Χαμόγελο", το "Τι Νέοι Που Φτάσαμεν Εδώ" και τη "Νύχτα" στο "Σε Παλιό Συμφοιτητή", στο "Δημόσιοι Υπάλληλοι", στο "Υποθήκαι" και στο "Τα Γράμματά Σου", διανύσαμε αβίαστα τη βιογραφία του: πρώτα κείμενα στον μεγάλο του έρωτα –τη Μαρία Πολυδούρη– αλλά και πώς από «δυστυχισμένος γραφιάς» έγινε «σπουδαίος ποιητής», όπως τον εξύμνησε ο Ανδρέας Εμπειρίκος μετά την αυτοκτονία του το 1928.
Ήταν ένα μεστό, φιλοτεχνημένο αφιέρωμα, δοσμένο με σεβασμό, με τη μυθώδη φωνή της Γιαννάτου στην πρώτη γραμμή, να πλαισιώνεται από το ευγενές πιάνο του Κοτεπάνου και τη διαφανή, στιβαρή απαγγελία του Κοροπούλη. Στο τέλος φυσικά της παράστασης το μεγάλο χειροκρότημα δέχτηκε η Λένα Πλάτωνος, η οποία σηκώθηκε μόλις για λίγα λεπτά από τη θέση της, για να δώσει τον δικό της σεμνό χαιρετισμό στον κόσμο.
{youtube}cUUAT7JG9gw{/youtube}
