Το πιο στενάχωρο δεν ήταν η παρουσία των αντιεξουσιαστών στο προαύλιο της Βουλής. Σιγά το πράγμα, λέει ο Νίκος Σβέρκος. Το πιο θλιβερό ήταν η πλήρης αποδοχή των όρων του παιχνιδιού της αντίπαλης ιδεολογίας. Έτσι, το μήνυμα για τους απεργούς πείνας, χάνεται ως μια παρωνυχίδα στο γενικότερο θέαμα...
Ξέρετε τώρα, μας λέει ο Τάσος Μαγιόπουλος: ανεβαστικές κιθάρες, παιχνιδιάρικη διάθεση, εφηβικές ανησυχίες και λόγια για σκάρτους έρωτες και προδομένες υποσχέσεις...
Ναι, τα 'χουμε ξανακούσει. Όσο όμως οι πιανιστικές μπαλάντες και η ερωτική θεματολογία θα αγγίζουν το συλλογικό ασυνείδητο, τόσο τέτοιοι τραγουδοποιοί θα παραμένουν επίκαιροι...
Ένας ολόκληρος κόσμος από αντιφάσεις. Εργαζόμενοι με καριέρες που δεν συμπαθούν, νεαροί και νεαρές που ψάχνουν τον τρόπο να εκφράσουν τον πόθο τους, «κανονικοί άνθρωποι» γεμάτοι αμέτρητες «κανονικές ιστορίες». Ένας «μέσος όρος» που αδικείται από μονομανίες και πρέπει...
Της ζητήσαμε μια λίστα με αφορμή την επιστροφή της στις ζωντανές εμφανίσεις (Παρασκευή 27/3, Six d.o.g.s.). «Μοιραία», όπως μας εξηγεί, διάλεξε τα πιο μελαγχολικά. Η άνοιξη άλλωστε δεν είναι εποχή λιτότητας: εισβάλλουν δεκαοχτούρες και άλλα πουλιά...
Ιδιαίτερος χώρος αυτήν την εβδομάδα στο To Pimp A Butterfly, δίσκο που μέρα με τη μέρα εξελίσσεται σε πραγματικό φαινόμενο...
.jpg)
Μια σκηνή ξαναγεννιέται από την ανάγκη του ανήκειν «σε μία κοινότητα, σε κάτι με αρχή και τέλος». Αλλά ο Jonathan Wilson κυνηγάει κάτι μεγαλύτερο από μία ακόμα αναβίωση...
Έδωσε στα ερτζιανά ένα ραδιόφωνο ξεχωριστό, γράφει ο Νίκος Σβέρκος, επειδή υπερασπιζόταν μια ελευθερία που «έπαιζε» με τα όρια: τα όρια της κρατικοδίαιτης πολιτιστικής δημιουργίας, της καθεστηκυίας ευπρέπειας, της εμπορικότητας...
Σελίδα 287 από 393