Βόλτα στην Τεχεράνη μας πάει σήμερα το Streaming Stories. Για να καταγράψει πώς η μουσική έχει τη δύναμη να παραγκωνίζει ακόμα και τις πιο στυγνές διεθνείς διπλωματικές σχέσεις...

Η γενιά της ψηφιακής απελευθέρωσης αποδέχεται τις αλλοτριωτικές ψυχικές συνέπειες του καπιταλισμού και στοχεύει στην (υπερ)έκθεση του στιλιστικής του ρητορικής και των σάπιων αρχών του, με όχημα ένα μεταμοντέρνο μουσικό είδος, καθαρά δημιούργημα της εποχής του...

Το εγχώριο κουιντέτο έβγαλε τον νέο του δίσκο (Through The Walls) κάποιους μήνες πριν και ήδη δουλεύει πάνω σε ένα καινούριο άλμπουμ, το οποίο αναμένεται να βγει μέσα στη χρονιά. Εκτιμώντας λοιπόν τη συνέπειά τους στις post-rock/experimental εξερευνήσεις, τους καλέσαμε να μας παρουσιάσουν με δυο λόγια κάποιους από τους δίσκους που μετράνε πολύ στο δικό τους σύμπαν...

Με βάση το Όσλο, η Hubro παρέχει κατά τα τελευταία 6 χρόνια δημιουργικό άσυλο σε δεξιοτέχνες Νορβηγούς μουσικούς, ώστε να ξεδιπλώσουν τις πιο πειραματικές τους ανησυχίες, μακριά από φορμαλιστικούς περιορισμούς και από την καλλιτεχνική λογοκρισία...

Το βαλκανικό τοπίο, οι «κοφτοί» τόποι και η απέραντη φτώχεια δεν συνάδει με τον ηλεκτρικό τοίχο που έφτιαξε η PJ Harvey. Ο (πρόσφατα εκλιπών) θείος του Κοσόβου, ο οποίος χορεύει με το ποτήρι στο κεφάλι, δεν γνωρίζει πιθανότατα τίποτα για τη new rock κληρονομιά που απογειώνει η δημιουργός. Εκείνη όμως γνωρίζει καλά...

Έφτασε η ώρα –αυτή την Κυριακή, 7 Φεβρουαρίου, στην Αρχιτεκτονική– για τον ελληνικό τελικό του Global Battle of the Bands, που θα κρίνει τον εκπρόσωπό μας στον μεγάλο διεθνή τελικό του Βερολίνου. Ένα event με ξεχωριστό ενδιαφέρον για τα εγχώρια πράγματα, καθώς εντάσσεται σε έναν διεθνή και αρκετά απαιτητικό διαγωνισμό, ο οποίος δείχνει να ριζώνει πλέον και στη χώρα μας. Για να συμπληρώσουμε την εικόνα που μας έδωσαν οι προκριθέντες από τον ημιτελικό της Αθήνας (δες εδώ), αναζητήσαμε τους 7 νικητές του ημιτελικού της Θεσσαλονίκης ώστε να μας πουν δυο λόγια για τη δική τους εμπειρία, μέσω ενός κοινού για όλους ερωτηματολογίου...

Ομολογώ ότι τον εκμεταλλεύτηκα. Πολύ καιρό ήθελα δηλαδή να καλέσω έναν άνθρωπο και, πατώντας στις απαντήσεις του, να δώσω μια σφαιρική εικόνα (όσο γίνεται) πάνω στις διαφορετικότητες ανάμεσα σε αναλογική και ψηφιακή ηχoγράφηση, με ουσιαστικές προτάσεις και όχι με υπέρ του δέον τεχνικές. Έτσι, κάνοντάς του βασικές πάνω στα ζητήματα αυτά ερωτήσεις, ξεμπερδέψατε και εσείς από το να σας πρήζω με άρθρα περί διαφορών κλπ. Από τη μεριά μου, γνωρίζοντας τη δουλειά του με τους 7-Odds και ερχόμενος σε επαφή με το νεότευκτο άλμπουμ του Lumiere Brother, είχα καταλάβει ότι ο Γιώργος Κόλτσιου –ένα παιδί πραγματικά αγαπητό στην πιάτσα– ήταν το κατάλληλο άτομο για όλα τα παραπάνω tasks…

Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, η τελευταία γενιά Αμερικάνων μουσικών που ενηλικιώθηκε ανέγγιχτη από την ψηφιακή απελευθέρωση, σαγηνεύτηκε από την πλούσια και παρθένα πολιτισμική παράδοση της πατρίδας της, επιχειρώντας να την απογυμνώσει και να την παραδώσει εκ νέου, με μία ρομαντική, καλειδοσκοπική, μα και νοσταλγική ματιά...