Σε εκκλησιαστική έξαψη, μεταμορφώνεται σε ενάρετο μαύρο Ρεπουμπλικάνο που ξεκινά μουσική σταυροφορία για τον Ιησού. Παρά ταύτα, το ταλέντο του εξακολουθεί να ξεπηδά από παντού, μαζί με καταιγιστικές επιμέρους ιδέες...

Ανασύρει υλικό από τα συρτάρια του, φτιάχνοντας έναν δίσκο με καταπραϋντική δύναμη και αίσθηση βαθιάς οικειότητας, ο οποίος πετυχαίνει κάτι από την «πνευματική ενότητα» που αναζητούσε κάποτε ο Albert Ayler (αν και με πολύ διαφορετικά μέσα)...

Διαστέλλουν τον ήχο τους και επικεντρώνουν στη νεομυθολογική αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπινης ιστορίας και εξωγήινων επικυρίαρχων, φτιάχνοντας έναν δίσκο που κρύβει θησαυρούς στις μη ευκλείδειες πτυχώσεις των 36 λεπτών του...

Η ηλεκτρονική πλευρά των 1970s/1980s και ο ρομαντισμός των αναλογικών synths ξαναζούν στο ευθύβολο και φροντισμένο άλμπουμ του αθηναϊκού διδύμου, το οποίο καταθέτει έναν συμπαθητικό φόρο τιμής στο παρελθόν που αγαπά...

Αν και το άλμπουμ κινείται ουσιαστικά στον αυτόματο πιλότο, μένοντας στο οικείο hard rock ύφος τους, υπάρχουν στιγμές που πείθουν ότι ο Dave Coverdale και η (νυν) παρέα του, ακόμα το έχουν...

Κάποιες φορές ο δίσκος παλινδρομεί επικίνδυνα στην άγονη νοσταλγία, ωστόσο 13 χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση ο Dustin Reske αποδεικνύει ότι διαθέτει ακόμα και φοβερές ιδέες και λαχταριστές μελωδίες...

5 χρόνια μετά το LP1, δεν κάνει ακριβώς τον δίσκο που περιμέναμε. Επανεπιβεβαιώνει όμως σε μεγάλο βαθμό το πολύπλευρο ταλέντο, την οραματική ικανότητα και την εργατικότητά της...

Φορτσάτος από τη σαρωτική επιτυχία του "Old Town Road", κρατά την country ως συνισταμένη ενώ παίζει τα κατά βάση Bruce Springsteen και Bob Dylan χαρτιά του. Δεν καταφέρνει πολλά, δείχνει όμως γιατί έχει πια υπερβεί (εδώ και αρκετά χρόνια) το αστείο με το "Achy Breaky Heart"...

Χωρίς να είναι ερμηνεύτρια ικανή να αφήσει βαθύ αποτύπωμα, φτιάχνει έναν δίσκο γεμάτο καλλίγραμμα τραγούδια, που καταφέρνουν και απηχούν τόσο το εναλλακτικό rock της Siouxsie, όσο και τη γλυκάδα της Dusty Springfield...

Αξιοποιεί το εκτόπισμά του, φτάνοντας σε ένα άλμπουμ στέρεα τοποθετημένο στην ιστορική του συνθήκη, το οποίο απηχεί δημιουργικά τις μελαγχολικές κοιλάδες του Marvin Gaye και τις γκρουβάτες κιθάρες του Jimi Hendrix...

Αν και η προβολή του στη Δύση οφείλεται σε γερές «άκρες», είναι ένας αφρικάνικος δίσκος με πολλά καλογραμμένα τραγούδια, από τον οποίον δεν λείπει ούτε η προσωπικότητα, ούτε η εντοπιότητα...

Η επιστροφή του Αμερικανού τραγουδοποιού 10 χρόνια μετά τη διάλυση των Silver Jews ήταν γεγονός, τελικά όμως ήταν η αυτοκτονία του που φώτισε ευκρινέστερα την αλήθεια του άλμπουμ, επιβεβαιώνοντας τα λόγια του Bill Callahan ότι «ο κόσμος είναι και θα είναι πάντα ένας στίχος του David Berman»...

Παρότι ο δίσκος αφήνει μια ωραία αίσθηση, το βρετανικό γκρουπ βάζει μόνο του τρικλοποδιά στον εαυτό του από ένα σημείο κι έπειτα, μένοντας σε ευκολίες και σε μια υποτυπώδη στροφή προς afro ήχους...

Γνωστός μας ως μπασίστας των Guns N' Roses, εμπνέεται εδώ από την καθημερινότητα και κάνει μια ειλικρινή σόλο κατάθεση σε country/gospel ρυθμούς, αξιοποιώντας τη μπάντα του Shooter Jennings...

Επικοί καλπασμοί, θραυσματικές σκηνές της υπαίθρου και άγαρμπα γυναικεία φωνητικά με κορώνες μεγαλείου, συνθέτουν μια δουλειά με φρεσκάδα και ευφορική διάθεση...

Αξιοθαύμαστο το μέτρο των ερμηνειών σε μια εποχή γεμάτη φωνακλάδες, κεντημένες βελονιά-βελονιά οι ενορχηστρώσεις του Θέμη Καραμουρατίδη, όμως οι στίχοι προδίδουν το εγχείρημα με τις κρυπτικές τους τακτικές και την αδυναμία τους να εκφράσουν τις αλλαγές στην εσωτερικότητα και στην αστική μοναξιά...

Ο Τζίμης Πολιούδης πιάνει τα synths, τραγουδάει στα ελληνικά και ποντάρει στη βιωματική του γραφή, η οποία παραμένει αιματώδης και τσιτωμένη, ιοντισμένη με φορτία που ζέχνουν αστική καύλα και μπόλικα προσωπικά αδιέξοδα...

Λυρισμός και μινιμαλισμός, ακουστικές διαθέσεις και ηλεκτρισμός, λαϊκότητα και ελλειπτικότητα, όλα συνυπάρχουν σε έναν δίσκο-σούμα της μέχρι στιγμής περιπλάνησης, που φαντάζει ως πολυτέλεια στη σύγχρονη, εγχώρια παραγωγή...

8 χρόνια μετά το άδοξο τέλος των Sonic Youth, οι ανησυχίες της δίνουν ένα άλμπουμ που περιγράφει πώς περίπου θα ακούγονταν σήμερα οι Velvet Underground, αν είχαν ξεφύγει σε πειραματικές κυκλοφορίες...