Τα αδιέξοδα του μητροπολιτικού κατσαριδάνθρωπου και το επιληπτικό ντελίριο του σύγχρονου πολιτισμού, μεταδόθηκαν με μια πιστότητα που δεν κατάφεραν ποτέ ν' αποκτήσουν οι Soundgarden κι έχασαν ανεπιστρεπτί οι Εinstürzende Νeubauten...

Αρκετός κόσμος την Παρασκευή, αν και δεν επαναλήφθηκε η προσέλευση του πρώτου CU OnStage. Όσοι πάντως βρέθηκαν στο Κ44, πέρασαν καλά...

Όχι και πολύς κόσμος προχθές στο Stage Vol. 1, πάντως είχε headbanging και moshing και πέσανε και κάποιες μπίρες απ' τα χέρια, λόγω σπρωξιμάτων. Κανονική thrash metal βραδιά δηλαδή...

Ο χρόνος, η παλικαριά, η φρόνηση, η ομορφιά έχουν μια ξάστερη διάσταση· και δονούν ξανά τον άνθρωπο από την αρχή, για τη δική του αρχή...

Το καβάλ παραχώρησε τη θέση του στον ζουρνά και το τουμπερλέκι αντικαταστήθηκε από το νταούλι. Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα, ο χορός δεν σταμάτησε...

Η θλιβερή μορφή του ανήμπορου Χοσρόη ήταν μια ευκαιρία να κάνουμε τους δικούς μας συσχετισμούς, με τις παροντικές εξουσίες που εναλλάσσονται τα τελευταία χρόνια σε όλη την Ευρώπη…

Θα μπορούσαν να μείνουν και λίγο παραπάνω επί σκηνής, αλλά δεν βαριέσαι. Περιμέναμε κοντά 20 χρόνια να ακούσουμε αυτά τα τραγούδια ζωντανά, δεν θα τα χαλάσουμε για μερικά λεπτά λιγότερα...

Πολλή η ζέστη την περασμένη Πέμπτη. Όσοι πάντως παραβρέθηκαν στην Πλάκα βρήκαν αρκετούς λόγους να την ξεχάσουν, μένοντας προσηλωμένοι στο μουσικό κομμάτι της βραδιάς...

Καυλαντίζεις, τα λες με τον κολλητό σου για το πόσο γαμάτος είναι ο John Garcia, πιστοποιείς (σε εαυτόν και λοιπούς) ότι καλά έκανες και τον ακολουθείς, αλλά μέχρι εκεί...

Βγήκε στη σκηνή με τη συστολή μικρού κοριτσιού και τη φόρα της παλιάς καραβάνας, τραγουδώντας και χορεύοντας με το σαρωτικό συναίσθημα που εκφράζουν όσοι άνθρωποι έχουν χορτάσει τη ζωή τους...