Πάρτε βαθιά ανάσα και διαβάστε απνευστί: αδυνατώ να περιγράψω κάτι που θα ήθελα να βάλω κάτω από τον τίτλο «Θα έπρεπε να είστε εκεί για να το δείτε».
Δεν είναι τυχαίο ότι ούτε εγώ, ούτε και ο συνάδελφος Νίκος Σβέρκος –ο οποίος θα παρουσιάσει σύντομα στη στήλη του Streaming Stories όσα βίωσε στο Fuzz– δεν κοιμηθήκαμε την Πέμπτη, απωθώντας τον ύπνο ώστε να κρατηθεί ζωντανή η εικόνα αυτής της μπάντας. Η οποία ήρθε όχι απλώς για να μας πάρει τα αυτιά με τρόπο αναντίρρητο, αλλά και για να μας θέσει νέα μέτρα και σταθμά για το πώς πρέπει να λογίζουμε μια συναυλία. Όχι μόνο επειδή κάνουν εκπληκτική εμφάνιση πάνω στο σανίδι, μα επειδή εκεί αποτυπώνεται τελικά το 100% της εικόνας που έχουμε για τους Neurosis σε επίπεδο δυναμικότητας, ήθους και σημαντικότητας, πέρα από τα είδη όπου προσπαθούν (ματαίως) κάποιοι να τους κατατάξουν.
Η μπάντα ανέβηκε στη σκηνή μόλις η ώρα σήμανε 10 +29. Και βάζω στοίχημα ότι, σε λιγότερο από 15 λεπτά, καθείς μέσα στο Fuzz κατάλαβε το επίκαιρο, το επείγον και την αξία αυτού που έβλεπε.
Οι Neurosis…
…Δεν ομιλούν κατά τη διάρκεια της συναυλίας, για να μην εμπλακούν σε περιττά με τον λόγο/στίχο μονοπάτια
…Ξέρουν με απροσδόκητα τελειομανή τρόπο τι γίνεται από κάτω: διόλου τυχαία, ας πούμε, γνώριζαν πού θα δώσουν τα χαρτιά της setlist, συμπεριλαμβανομένης της κοπέλας στο αναπηρικό καροτσάκι, στα αριστερά της σκηνής
…Έχουν φώτα άριστα, τα όποια και σβήνουν μόνο στο μεσοδιάστημα των συνθέσεων, με τις μικρολάμπες από τα boxes να μετατρέπουν τη σκηνή σε sci-fi ναό
…Σε έβγαζαν ψεύτη συνεχώς, μιας και κάθε φορά έλεγες ότι το νέο μπάσιμό τους δεν θα σε πιάσει και κάθε φορά το ηλιακό πλέγμα πήγαινε πέρα-δώθε
…Διέθεταν άψογο ήχο, με τρομακτικό όγκο: παρ' όλο που χρησιμοποίησαν μέχρι και 3rd ear τεχνικές, δεν ξεκοίλιασαν κανενός τ' αυτιά
…Δεν έδωσαν μια κλασικής λογικής συναυλία, αλλά κινήθηκαν περισσότερο προς μια αμπραμοβική (εκ της Αμπράμοβιτς) καλλιτεχνική κατάθεση
…Δεν άφησαν τον ήχο να σβήσει παρά ελάχιστες φορές, σε καμία όμως περίπτωση δεν έσπασε ή κούρασε η τεχνική τους αυτή
…Στο επίπεδο μετάδοσης της αίσθησης του μητροπολιτικού κατσαριδάνθρωπου και των αδιεξόδων που βιώνει, στην προσπάθεια να μεταφερθεί το επιληπτικό ντελίριο του σύγχρονου πολιτισμού, οι πέντε αυτοί άνθρωποι έχουν επιτύχει να σχηματίζουν –νατουραλιστικά και ιμπρεσιονιστικά την ίδια στιγμή– όσα συναισθήματα παρέθεσα παραπάνω, με μια πιστότητα μάλιστα την οποία δεν κατάφεραν ποτέ να μεταδώσουν ζωντανά οι Soundgarden (που κινούνται στιχουργικά στην ίδια παλέτα). Αυτήν που έχουν πια χάσει ανεπιστρεπτί οι Εinstürzende Νeubauten.
Επίσης >
*Τα βίντεο στο YouTube δεν μεταδίδουν ούτε κατά διάνοια την αίσθηση της συναυλίας
*Ήταν υπέροχο να κοιτάς από τον εξώστη τα κύματα κεφαλών που έσκαγαν προς τα εμπρός ή κινούνταν ανορθόδοξα προς πάσα κατεύθυνση, εντυπωσιασμένα/εκστασιασμένα.
*Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για την περίπτωση του κάθε παίχτη ξεχωριστά, αλλά οι ίδιοι οι Neurosis έχουν επιλέξει να γίνονται αντιληπτοί ως ομάδα.
Οι Agnes Vein κινήθηκαν με sludge τρόπους, τους οποίους έχτισαν ηχητικώς (ή, σωστότερα, οργανικώς) αξιοθαύμαστα. Όμως η φωνή δεν μπορεί να ακολουθήσει σε επίπεδο κώδικα και περιορίζει τελικά τις δυνατότητες της μπάντας, κάνοντας φανερό ότι ο κιθαρίστας τραγουδά επειδή πρέπει κάποιος να βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο.
Οι Universe 217 έχω την εντύπωση ότι δεν βρέθηκαν ενώπιον ακροατηρίου εξοικειωμένου με τη μουσική τους. Μπορεί βέβαια κάποιος να επικαλεστεί το μεγάλο σε διάρκεια, για support act, σετ τους –το οποίο ενδεχομένως κούρασε, από τη στιγμή ειδικά που υπήρχε μεγάλη ανυπομονησία για τους Neurosis. Ωστόσο είναι οπωσδήποτε το κοινό που χρεώνεται την αδιαφορία με την οποία έγιναν δεκτά (ειδικά από τη σάλα προς τα πίσω) τα blues/doom ξεσπάσματά τους, η πάντα θαυμάσια φωνή της Τάνιας και το στιβαρότατο παίξιμο του μπασίστα τους.
Δεν εντυπωσιαστήκατε από όσα διαβάσατε... Δεκτόν, αλλά δυστυχώς δεν μεταδίδεται αυτό που ζήσαμε την Πέμπτη στο Fuzz.
{youtube}83v4Ql7_Xz0{/youtube}
