Μπορεί να άργησαν να έρθουν στη χώρα μας οι Mobb Deep, αλλά τουλάχιστον ήρθαν σε καλή στιγμή: μετά δηλαδή από νέο, αξιόλογο άλμπουμ (κριτική εδώ) και με διάθεση ανασκόπησης στο The Infamous· έναν από τους ιστορικότερους δίσκους για το χιπ χοπ, που επί της ουσίας τους ξανάβαλε στον χάρτη μετά το εμπορικό φιάσκο του Juvenile Hell, πίσω στο μακρινό 1993.
Επειδή όμως θα μπορούσα να γράφω με τις ώρες για την πορεία του ντουέτο από το Queensbridge, επιστρέφω τάχιστα στο παρόν και στο βράδυ της Παρασκευής στο Gagarin. Όπου ξεκινήσαμε με τον Snak The Ripper και την παρέα του, αποτελούμενη από τον ευτραφή Merkules και την Jacklyn Gee (με την οποία ο Snak The Ripper ήρθε εις γάμου κοινωνία μόλις την προηγούμενη ημέρα!). Με τον ίδιο ως αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή, η τριπλέτα κατάφερε να ανεβάσει τους ρυθμούς του κοινού, δημιουργώντας μάλιστα κι έναν μικρό πανικό εκεί στις μπροστινές σειρές, χάρη στον τίμιο ήχο του πατροπαράδοτου underground χιπ χοπ τον οποίον πρεσβεύουν. Μπορεί βέβαια αυτός να μην στάθηκε ικανός να κάνει την υπέρβαση, αναδεικνύοντάς τους σε κάτι παραπάνω, καταφέραν ωστόσο να κρατήσουν καλή παρέα στον κόσμο για όση ώρα βρέθηκαν πάνω στο σανίδι.
Στη συνέχεια ανέβηκε στη σκηνή ο επίσημος DJ των Mobb Deep, On Point, συστήνοντάς μας κι έναν ακόμα ράπερ, τον οποίον δεν γνώριζα, ούτε και συγκράτησα το όνομά του. Ήταν Sun; Ήταν Son; Ήταν κάτι άσχετο με όλα αυτά και χρειάζομαι ακουστικό βαρηκοΐας; Ό,τι και αν ήταν, γεγονός παρέμενε πως εκείνο το λίγο swag, λίγο trap και το hoodie μου (που δεν φόραγε) στυλ δεν πέρασε στο κοινό· όχι μόνο επειδή δεν ήταν συμβατό με το γούστο του, αλλά κι επειδή εν τέλει δεν ήταν καλό ως αποτέλεσμα. Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ η συγκεκριμένη εμφάνιση, σε αντίθεση με τις φωνές του On Point από μικροφώνου, που θα συνεχίζονταν μέχρι τέλους –καταντώντας εκνευριστικές από ένα σημείο και μετά.
Οι Mobb Deep δεν επηρεάστηκαν πάντως σε κάτι από όλα αυτά, παραδίδοντας ένα σετ κομμένο και ραμμένο για ένα κοινό σαν και το ελληνικό. Με έμφαση δηλαδή στα παλιά, κλασικά κι αγαπημένα, με επιλογές που έκοψαν βόλτες σε όλες τις στάσεις της δισκογραφίας τους, αλλά και με μια μετρημένη δόση από τη νέα τους δουλειά. Φάνηκε άλλωστε η κατάσταση από την αρχή, όταν ακούστηκαν από τα ηχεία τα beats του “Survival Of The Fittest” και του “Eye For An Eye”, τα οποία έκαναν άπαντες στο Gagarin να χοροπηδούν ή έστω να τελούν σε εντατικό head nodding. Θέλετε και συνέχεια; Πάρτε παιδιά μου “Give Up The Goods”, “G.O.D. Pt. III”, “Hell On Earth”, το δίδυμο των “Allustrious” και "The Realest” από το Murda Muzik, για να έχετε να πορεύεστε. Κάπου εκεί έφτιαξαν και μια μικρή ενότητα από υλικό του φρέσκου δίσκου τους, με τραγούδια όπως τα “Say Something” και “Taking You Off Here” να ακούγονται ιδιαίτερα αγωνιστικά και άξια –δεδομένου ότι έρχονταν μετά από ιστορικά κομμάτια όπως τα προαναφερθέντα.
Η συνέχεια μας έριξε και πάλι στο παρελθόν, με το “Get Away” μέσα από το Infamy, αλλά και το “Win Or Lose” ν' ανεβάζει πάλι τους ρυθμούς με το εξαιρετικό του beat. Βέβαια η βρωμιά του “Let A Ho Be A Ho” δύσκολα κοντράρεται και λάιβ δεν έχασε ούτε λίγη από την αξία της, όπως και η γλυκόπικρη μελωδία του “Thug Muzik”. To “Temperature's Rising” δεν χρειαζόταν ιδιαίτερες συστάσεις, ενώ και μεταγενέστερα singles όπως τα “The Learning”, “Outta Control” και “Got It Twisted” απέδειξαν πως έχουν κερδίσει τη θέση τους στις συναυλίες του γκρουπ. Το “It's Mine”, πάλι, άπλωσε τη σαμπλάρα του στον χώρο κι άφησε τη μουσική να κάνει τα υπόλοιπα, ενώ κάπου εκεί το ντουέτο άρχισε τα RIP σε γνωστούς χιπ χοπ καλλιτέχνες, αναφέροντας μάλιστα πρώτον-πρώτον τον 2Pa,c παρά το προ πολλών χρόνων beef τους. Όταν μάλιστα τελείωσαν τη δική τους λίστα από τους «fallen soldiers», ήρθε η ώρα του ελληνικού κοινού να αναλάβει δράση, φωνάζοντας εμφατικά το όνομα του Killah P.
Για το τέλος, οι Mobb Deep μας είχαν αφήσει το “Keep It Thoro” του Prodigy, το “Quiet Storm” και φυσικά το “Shook Ones Pt. II” –έναν από τους διαχρονικούς ύμνους του χιπ χοπ. Συνολικά, η εμφάνισή τους ικανοποίησε σε πολύ μεγάλο βαθμό, φέρνοντας στο Gagarin πολλά από όσα περιμέναμε να ακούσουμε από τον μεγάλο κατάλογο τραγουδιών τους· δείχνοντας μια τίμια στάση έναντί μας και θυμίζοντας γιατί το συγκεκριμένο γκρουπ έχει γράψει τη δική του ιστορία. Βέβαια τα χρόνια –μαζί με τα αποκτηθέντα κιλά– βαραίνουν πλέον τις πλάτες τους, όπως έγινε εμφανές σε διάφορα σημεία της συναυλίας: οι ανάσες δεν ήταν οι ίδιες με εκείνες του 1995. Προς τιμήν τους, όμως, έδωσαν μια αξιοπρεπή μάχη με τα χρόνια και διασκέδασαν με το παραπάνω όσους τραβηχτήκαμε ως το 205 της Λιοσίων. Μπορεί το Gagarin να μη γέμισε, αλλά παρουσίασε μια ενθαρρυντική εικόνα ως προς την προσέλευση.
Θα μπορούσαν βέβαια να μείνουν και λίγο παραπάνω επί σκηνής από τη μία ώρα που μας κράτησαν συντροφιά, αλλά δεν βαριέσαι... Περιμέναμε κοντά 20 χρόνια να ακούσουμε αυτά τα τραγούδια ζωντανά, δεν θα τα χαλάσουμε για μερικά λεπτά λιγότερα. Ραντεβού Σεπτέμβρη τώρα, στον Ghostface Killah!
{youtube}--1YkflzjTY{/youtube}
