Ο Skrillex ήρθε, είδε, έπαιξε και αιχμαλώτισε τα αυτιά και τις καρδιές όσων βρέθηκαν το Σάββατο στο Gazi Music Hall. Κοινώς, το σετ μας πήρε το σκαλπ...

Πώς δονήθηκε το (σχεδόν γεμάτο) An Club με πυκνές, αλήτικες σλατζογκρούβες και αργόσυρτες, doom οιμωγές...

Πέσανε στην παγίδα και ομογενοποίησαν τις συνθέσεις τους, επιθυμώντας να «γκαζώσουν» συναυλιακά. Όσοι πάντως πήγαν υποψιασμένοι στο An, αποζημιώθηκαν από την απόδοση των Βρετανών...

Αν και ελαφρώς πεπερασμένο πια, το μονολιθικό stoner των headliners κέρδισε τις εντυπώσεις στο Κύτταρο. Αλλά η πραγματική αποκάλυψη ήταν τελικά οι Κομπραίοι και η τομή τους μεταξύ Blue Cheer και Death...

Οι επιδόσεις της πάνω στο σανίδι ξεπέρασαν άνετα αυτές του δίσκου και τα αποθεωτικά χειροκρότηματα στο τέλος δεν άφησαν αμφιβολία: ένα νέο εγχώριο αστέρι είχε γεννηθεί, εκεί μπροστά στα μάτια μας...

Αμφιταλαντευόμενοι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, άφησαν μια γεύση διαφορετική της «αποξένωσης» του παραδοσιακού ήχου, εστιάζοντας σε ένα αμυδρό φως τη στιγμή που άλλοτε υπήρχε μόνο σκοτάδι...

Γέμισε το Fuzz στην Αθήνα, αλλά στη Θεσσαλονίκη δεν πήγε ο αναμενόμενος κόσμος. Πάντως αμφότεροι οι ανταποκριτές μας κάνουν λόγο για μια φοβερή συναυλία –για (περίπου) 2 ώρες «ατόφιας, καθαρτήριας κιθαριστικής μουσικής»...

Η φωνή του "My Love" γέμισε τον Βοτανικό στην Αθήνα και το Principal στη Θεσσαλονίκη, δίχασε όμως τους ανταποκριτές μας: ο Άγγελος Γεωργιόπουλος μιλάει για μια συναυλιακή εμπειρία χωρίς στόμφο και δηθενιές, αλλά ο Στέργιος Κοράνας βρήκε την Ολλανδή ερμηνεύτρια επιδειξιομανή, με το σόου της να αγγίζει τα όρια της κακογουστιάς...

 Δεδομένη μεν η αγάπη του ελληνικού κοινού, αλλά η Ιερά Οδός έμεινε μισογεμάτη και η ίδια δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, παρά το τέλεια σχεδιασμένο σόου...

Περιβόητος για τις πολλές ιδέες που στριμώχνει στο μυαλό του, παρουσιάστηκε στην πιο «συναυλιακή», την πιο «ροκ» περφόρμανς του τα τελευταία 5-6 χρόνια...