Η ομάδα Blend φρόντισε να αποζημιώσει όσους δεν κάναμε πέρυσι το ταξίδι μέχρι τη Μύκονο, όπου ο Skrillex εμφανίστηκε για πρώτη φορά επί ελληνικού εδάφους. Σάββατο βράδυ λοιπόν, που θα 'λεγαν και οι Στέρεο Νόβα, και ο πατριάρχης του «πείτε το dubstep, πείτε το brostep» ιδιώματος προσγειώνεται στο αποδεδειγμένα άρτιο Gazi Music Hall. Βέβαια το ημερολόγιο δείχνει 2 Μαΐου και πολύς κόσμος έχει φύγει για το τριήμερο που δημιούργησε η φετινή επέτειος της Εργατικής Πρωτομαγιάς, τουτέστιν το Γκάζι μοιάζει γενικά μισοάδειο και ο χώρος δεν καταφέρνει τελικά να μαζέψει τον κόσμο που έχουμε δει σε εμφανίσεις του Hardwell ή του Sven Väth.
Όχι πάντως πως τα πράγματα ήταν στενάχωρα, από πλευράς προσέλευσης: κοινό υπήρχε και μάλιστα είχε έρθει έτοιμο για χορό και ξεφάντωμα μέχρι τελικής πτώσεως. Φάνηκε εξάλλου νωρίς-νωρίς, ήδη απ' όταν τα μέλη της ομάδας Shut The Fuck Up Parties ανέλαβαν τις μουσικές επιλογές για το «ζέσταμα». O Postriper μας πέταξε μπασαδούρα που μάτωνε τα αυτιά –με beats σε ρυθμούς όχι υπερηχητικούς, αλλά όσο χρειαζόταν μεθυστικούς– ο MNDL έκλεψε την προσοχή ρίχνοντας στην αρένα το μπιτάτο ρεμίξ του RL Grime στο “Love Sosa” ή το “Jaguar” των What So Not, ενώ ο Yaz έπαιξε το σίγουρο χαρτί του "Hucci" σε κάποιο σημείο, δίνοντας κίνηση στους παρευρισκόμενους.
Βέβαια όλα αυτά ήταν απλά προθέρμανση για τη στιγμή που θα έβγαινε στη σκηνή ο Sonny Moore. Αναμενόμενη επομένως η αποθέωση όταν αυτό συνέβη, και ξεκίνημα με το πρώτο single από τη δουλειά των Jack Ü –του νέου του σχήματος με τον Diplo. “Take Ü There” λοιπόν και από εκεί και πέρα ακολούθησε ένα ταξίδι παντρέματος διαφορετικών μεταξύ τους κομματιών. Πραγματοποιήθηκε δε τόσο άρτια και ευφάνταστα, ώστε δεν γινόταν να μη σε ταρακουνήσει ή να μη σε εντυπωσιάσει με τις έξυπνες ιδέες-σφήνες κατά τη διάρκειά του. Θα εξηγήσουμε αμέσως.
Το γύρισμα σε χαρντκοράδικη dubstep δεν άργησε να έρθει, όμως ο Skrillex φρόντισε να σπάει τον χρόνο του είδους σε μικρότερες δόσεις, οι οποίες πλαισιώνονταν από κάθε λογής trap και bass ήχους στο ενδιάμεσο. Έδινε έτσι πολυσυλλεκτικότητα στην όλη εμπειρία, κερδίζοντας διαφορετικές ομάδες του κοινού ανά σημείο. Όπως ας πούμε με εκείνο το trap ρεμίξ στο "Collard Greens" του Schoolboy Q ή με το πάντρεμα του “Turn Down for What” του DJ Snake και του Lil Jon με... Sum 41! Κατά τα άλλα, στα δικά του άσματα επικρατούσε πανζουρλισμός, τόσο στα παλιότερα σαν το “First Of The Year (Equinox)”, όσο και στα πλέον πρόσφατά του (“Recess” κτλ.).
Όσο γίνονταν αυτά στα decks, τη βραδιά διαμόρφωναν κι άλλοι παράγοντες, εκείνα π.χ. τα βίντεο που βλέπαμε στο μεγάλο video wall, γεμάτα 1980s και 1990s video game αναμνήσεις παντρεμένες με emojis, πιξελιασμένα τερατόμορφα πλάσματα και κάθε λογής κατασκευάσματα της φαντασίας. Όμως κύρια ατραξιόν παρέμενε σταθερά ο ίδιος ο Skrillex, ο οποίος δεν σταμάτησε λεπτό να κινείται και να μιλάει με το κοινό, ανεβαίνοντας συχνά-πυκνά και πάνω στο τραπέζι της σκηνής, για να χορέψει σαν έφηβος μαζί με τους οπαδούς του, που κάνανε βέβαια το ίδιο κάτω από αυτήν.
Τα κόλπα δισκοθετικής φύσης θα συνεχίζονταν ασφαλώς για τον Αμερικανό σουπερστάρ, μιας και έμπλεξε αργότερα το δικό του “Make It Bun Dem” με το “Welcome To Jamrock”, μας έπαιξε το κεντρικό θέμα του… Lion King, κι έβαλε στο μενού της βραδιάς ακόμα και “Peanut Butter Jelly Time”, επιβεβαιώνοντας τη χαβαλετζίδικη φήμη που συνοδεύει τις εμφανίσεις του. Με λίγα λόγια ο Skrillex ήρθε, αποδείχθηκε σε σόουμαν ολκής, παρέδωσε ένα σετ που δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο και απέδειξε πως η θέση του στη δεκάδα των καλύτερων DJs του πλανήτη για το 2014, μόνο τυχαία δεν ήταν.
{youtube}zBuPIpn7iwA{/youtube}
