Όσοι ξέρουμε από κοντά τον Στυλιανό Τζιρίτα, γνωρίζουμε ότι είναι περιβόητος για τις πολλές ιδέες που στριμώχνει στο μυαλό του. Ομοίως και για τις εμμονές του, όπως ας πούμε φάνηκε στην αποχαιρετιστήρια ατάκα του: «ο Vince Neil και ο Ιησούς να σας έχουν καλά». Και επειδή και οι δύο –ιδέες και εμμονές– είναι εξίσου ευάριθμες, όσο κι αν νομίζεις ότι μπορείς από τα πριν και με σχετική ακρίβεια να προβλέψεις τι θα παρακολουθήσεις, εκείνος έχει τον τρόπο να σου τη φέρει, εκμεταλλευόμενος τους συνδυασμούς που μπορεί να κάνει με δαύτες.
Έτσι έκανε και το βράδυ της Τετάρτης στο Six d.o.g.s, νομίζω στην πιο «συναυλιακή», την πιο «ροκ» από τις περφόρμανς του τα τελευταία 5-6 χρόνια (τουλάχιστον σε σχέση με όσες έχει τύχει να παρακολουθήσω). Παράλληλα μας παρουσίασε –έστω και άτυπα, όπως ο ίδιος είπε– τη νέα του κυκλοφορία, την κασέτα που φέρει τον τίτλο A.O.R. (λέγαμε κάτι για εμμονές;), όπως επίσης και το νέο του σχήμα, τους Kaprus. Δηλαδή τον έφηβο υιό του Οδυσσέα στην κιθάρα, τον Ντίνο Δομένικο στα τύμπανα και τον καλό συνάδελφο Αντώνη Ξαγά στην ανάγνωση των κειμένων και τις ταμπλέτες. Συν βεβαίως τον ίδιο τον Τζιρίτα σε φωνή, κλαρινέτο και κίνηση.
Τον τόνο, όπως πάντα, τον έδωσε ο συνδυασμός του γραπτού λόγου με τη μουσική. Σημειώστε κατ' αρχάς όχι μόνο την εφευρετικότητα των κειμένων του Τζιρίτα, αλλά και τη… γραφειοκρατική ανάγνωσή τους από πλευράς του Ξαγά, ο οποίος έδωσε στην όλη αλληλεπίδραση ένα ωραίο, λοξό twist. Όσο για τη μουσική επιτέλεση, αυτή είχε την τάση να επιμηκύνεται (σε σχέση με τις ηχογραφημένες βερσιόν), παίζοντας μεταξύ μεστών καμπυλώσεων και ενός ιδιαίτερου δυναμισμού. Ο τελευταίος τροφοδοτούνταν αφενός από την επέκταση του σετ του Δομένικου (είχε πλέον μπροστά του ένα ολόκληρο σετ και όχι κάποια κομμάτια του, όπως σε προηγούμενα λάιβ) και αφετέρου από τους χώρους που πήρε ο Οδυσσέας Τζιρίτας –χώροι οι οποίοι δεν του χαρίστηκαν από τον περήφανο χαζομπαμπά, αλλά κερδήθηκαν από τον ίδιο σπιθαμή προς σπιθαμή· με την εφηβική του ορμή, αλλά και με την τοποθέτησή του στο πλαίσιο των δυναμικών και των μελωδικών διεξόδων.
Σποραδικά, έμπαινε σφήνα και το κλαρινέτο του Τζιρίτα, προσφέροντας επιπλέον δρόμους και πυκνώνοντας τις εντάσεις. Το δυστοπικό “Κτηνοτροφείο” και το καταιγιστικό “Αμήν” (το credit του οποίου πηγαίνει στον μικρό Τζιρίτα) ήταν οι δύο κορυφώσεις, από αυτήν την άποψη. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει και ο τρόπος με τον οποίον αντιμετωπίστηκε (ή μάλλον επενδύθηκε) μια ηχογράφηση πεδίου από έναν ακάλυπτο μεταξύ πολυκατοικιών στους Αμπελοκήπους –ο ακάλυπτος ως ένας αστικός χώρος που, ενώ τις περισσότερες φορές αποπνέει μια εγκατάλειψη, έχει την ίδια ώρα μια απείθαρχη ζωτικότητα.
Μοναδική ίσως ένσταση, οι σχετικά μεγάλες παύσεις μεταξύ των κομματιών (με τους ευχαριστήριους, συνήθως, μονολόγους του Τζιρίτα), οι οποίες σ’ έβγαζαν κάπως από τη ροή του λάιβ. Φέρνω ως παράδειγμα την αρχή, την είσοδο της μπάντας υπό τους ήχους ενός προηχογραφημένου μέρους που κατάφερνε να δημιουργήσει κλίμα και την πρώτη παύση –στο σημείο ακριβώς όπου περίμενες το πρώτο σκάσιμο. Πάντως το ωριαίο σετ του Στυλιανού Τζιρίτα και των Kaprus είχε μπόλικους λόγους για να παραβλέψεις τέτοιες λεπτομέρειες.
Πριν από αυτό, τη σκηνή κατείχε επί 40λέπτου περίπου ο Bellerophone, κατά κόσμον Δημήτρης Σαντζιλιώτης. Είχε μπροστά του ένα modular synthesizer της Roland, έναν περίπλοκο σταθμό εργασίας –αν τουλάχιστον δεν είσαι κάτι μεταξύ ηλεκτρολόγου και μουσικού. Κι εξ αρχής έχτισε ένα ηχητικό περιβάλλον στο οποίο κυριαρχούσε το βιομηχανικό γκρίζο: ηχητικοί όγκοι που πάλλονταν, διαγράφοντας πλήρεις κύκλους προτού δώσουν τη σκυτάλη στους επόμενους ή αναμειχθούν με άλλους, διαφορετικής συχνοτικής εκκίνησης.
Το στρες που δημιουργούσαν στην αρχή αυτές οι παλλόμενες μεσαίες και χαμηλές συχνότητες σε εγκατέλειπε μόλις συντονιζόσουν με τις ανάσες της μηχανής. Τότε η φαινομενικά ομογενοποιημένη μάζα θορύβου γινόταν αρκετά λεπτομερής, ώστε να διακρίνεις μέσα της διάφορες αποχρώσεις. Το βιομηχανικό του γκρίζου βεβαίως, σημαίνει ένα γενικά αυστηρό ηχοτοπίο, όμως η προσεγμένη του κυκλικότητα είχε μια σχεδόν τελετουργική επίδραση, καταφέρνοντας (έστω και σε γενικές γραμμές) να σε κρατήσει μετέωρο μέσα στην αργή της δίνη.
{youtube}7RfBEiDcxuM{/youtube}
