Εντυπωσιακή αυλαία με τον άψογο King Diamond, σε μία μέρα ωστόσο όπου την έκπληξη έκαναν οι Paradise Lost –κι ας έπαιζαν την ίδια ώρα με τους Black Sabbath. Απογοητευτικοί οι Slayer, ωραία sets από Mgla, Agressor, King Dude και Jane's Addiction...

Άξιοι headliners οι Korn, οι οποίοι εντυπωσίασαν για μία ακόμα φορά. Σε μια μέρα γεμάτη καλές εμφανίσεις από παλαίμαχους της κλάσης των Twisted Sister, Fu Manchu, Bad Religion και Glenn Hughes...

Τα μεγάλα ονόματα (Rammstein και Offspring) στάθηκαν στο ύψος τους, διάφορα μικρότερα απείλησαν να κλέψουν την παράσταση παίζοντας στο φουλ των δυνατοτήτων τους (Kvelertak, Jambinai, Wo Fat, Inquisition, Aura Noir κ.ά.), αλλά εν τέλει κανείς δεν κυριάρχησε σαν τους Testament, οι οποίοι πρόσφεραν μια οδοστρωτηρέ εμφάνιση...

Μπροστά σε ελάχιστο κοινό, η Γαλλοχιλιανή τραγουδίστρια και η φανταστική πεντάδα που την πλαισίωσε έδωσαν το σύνθημα για μια βραδιά διασκέδασης και χορού, από την οποία δεν έλειψαν και τα μηνύματα κοινωνικοπολιτικής ευαισθητοποίησης...

Αν και σε σημεία υπήρξε παράσταση ευρηματική και σύγχρονη, εν τέλει δεν έπεισε ότι ήταν καλή ιδέα η μεταφορά της σάτιρας του Georg Büchner σε όπερα... 

Σάρωσαν τα πάντα οι εκπληκτικοί Neurosis, κάνοντας τον ιδρώτα των οπαδών στις πρώτες σειρές να κυλά σαν ραδιενεργό υγρό. Διακριθέντες, επίσης, οι περιπλανωμένοι Καναδοί Blood Ceremony, οι εκπληκτικοί Amenra, αλλά και οι Tau Cross...

Πάνω από 20.000 κόσμου έδωσαν το παρών στην Πλατεία Νερου για τους Muse, οι οποίοι απέδειξαν ότι είναι μία απίστευτα καλολαδωμένη μηχανή τελευταίας τεχνολογίας, δίνοντας ένα αξέχαστο σόου...

Η επική εμφάνιση των προπατόρων Pentagram έδωσε στίγμα στη 2η μέρα, στην οποία πρωταγωνίστησαν επίσης η εντυπωσιακή αύρα της Diamanda Galas, το «εμπρηστικό» set των G.I.S.M. και ένας κατανυκτικά συγκινητικός Steve Von Till...

Ένας ακόμα ελληνικός θρίαμβος για το hard-rock-για-όλη-την-οικογένεια των Γερμανών, οι οποίοι είχαν στα ντραμς τον Mikkey Dee της Motörhead εποποιίας και τραγούδησαν ακόμα και Μαρινέλλα στο εντυπωσιακό πλήθος που συγκεντρώθηκε στην Πλατεία Νερού... 

Όλη τη μέρα, το σκηνικό στη Μαλακάσα προϊδέαζε για μια μελαγχολική γιορτή. Το έναυσμα της έναρξής της το έδωσε τελικά η –εντυπωσιακή– είσοδος της Lana Del Rey στη σκηνή, η οποία έφερε μαζί της μπλαζέ μελαγχολία, παραισθησιογόνα θλίψη και την αίσθηση υγρής απόγνωσης μετά από ξοδεμένες ηδονές...