Το Μέγαρο Γκύζη είναι ένα από τα λίγα αρχοντικά των Φηρών Σαντορίνης που διασώθηκαν από τους σεισμούς του 1956. Από το 1980, το κατώι του αναγεννησιακού κτιρίου (το οποίο χρονολογείται από το 1700) λειτουργεί ως μη κερδοσκοπικός οργανισμός με το όνομα Πνευματικό Κέντρο Μέγαρο Γκύζη, με πρωτοβουλία της Καθολικής Επισκοπής Θήρας, η οποία έχει αναλάβει και την οικονομική ενίσχυση του εγχειρήματος. Στον μικρό αλλά ιδιαίτερο χώρο του, πραγματοποιείται κάθε χρόνο πλήθος συναυλιών και εκδηλώσεων, ενώ σε διπλανές αίθουσες μπορεί κανείς να περιηγηθεί σε ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες καλλιτεχνικές και μουσειακές εκθέσεις.
Εκεί λοιπόν βρέθηκαν τα Κίτρινα Ποδήλατα, σε μία από τις τελευταίες στάσεις της φετινής περιοδείας «Με δυο κιθάρες...». Σε συνδυασμό και με το περσινό τους άλμπουμ The Acoustic Project, οι Γιώργος & Αλέξανδρος Παντελιάς αποφάσισαν να απογυμνώσουν τα τραγούδια τους από τον ηλεκτρισμό που τα περιβάλλει συνήθως, παρουσιάζοντάς τα στους ανά την Ελλάδα φίλους τους με ακουστικό ήχο.
Το εν λόγω εγχείρημα δεν είναι βέβαια κάτι πρωτότυπο, αφού η κρίση των 6 τελευταίων χρόνων έχει κάνει την οικονομική αυτή λύση πανταχού παρούσα. Για καλλιτέχνες όμως που στήριξαν την ύπαρξή τους σε διαφορετικά μέσα, η αποκλιμάκωση του ήχου αποτελεί πάντα ρίσκο. Η ανάληψη αυτού του ρίσκου, λοιπόν, πρέπει να αναγνωριστεί στα Ποδήλατα.
Πέρα βέβαια από την παραδοχή, υπάρχει και η ουσία: το αν δηλαδή η νέα συνθήκη λειτουργεί υπέρ του διδύμου. Η απάντηση που προέκυψε από την εν λόγω εμφάνιση είναι «μερικώς». Βλέπετε, τα τραγούδια των δύο αδερφών δεν είναι συνήθως στημένα με έμφαση στη μελωδία, αλλά, αντίθετα, στηρίζονται στον έντονο ρυθμό και στα κιθαριστικά ριφ. Επόμενο είναι λοιπόν, όταν μένουν χωρίς αυτά τα εγγενή στοιχεία, να χωλαίνουν. Σε αρκετά έτσι σημεία του set έκανε την εμφάνισή της μια άχαρη, κάπως κενή μουσικότητα, η οποία θύμιζε παρέες με κιθάρες σε παραλίες –παρά το αδιαμφισβήτητο γεγονός της ικανότητας των δύο μουσικών στο τραγούδι (φόρτε κυρίως του Γιώργου) και στην κιθαροπαιξία (με την κλασική κιθάρα του Αλέξανδρου να προσφέρει πολλές ενέσεις βιρτουοζιτέ).
Παρά ταύτα, το πρώτο μέρος της συναυλίας κύλισε όμορφα, βοηθούσης και της διάθεσης του Γιώργου Παντελιά για επικοινωνία. Ο μεγαλύτερος εκ των δύο αδερφών φρόντιζε δηλαδή να προλογίζει τα τραγούδια και να κάνει πλάκες, πειράζοντας πολλές φορές τον αδερφό του, μα και δίνοντάς του την πάσα «πάμε Άλεξ» πριν τα κιθαριστικά σόλα. Παίζοντας κάποια από τα πλέον γνωστά και χαρακτηριστικά τους τραγούδια, αλλά και διασκευές, τα Κίτρινα Ποδήλατα ζεστάθηκαν γρήγορα και ζέσταναν και τον κόσμο που είχε γεμίσει τον χώρο. Στο μεταξύ έριξαν και τις μπηχτές τους για τα ραδιόφωνα (τα οποία, λένε, δεν τους παίζουν εξαιτίας τραγουδιών όπως το “Ετών 16”), έκαναν αναφορές στα «παιδιά που μένουν εδώ και παλεύουν» (με αφορμή "Το Χελιδόνι Του Χειμώνα"), ενώ διασκεύασαν Poll (“Έλα Ήλιε Μου”) και ...καββαδιακό Θάνο Μικρούτσικο (“Θεσσαλονίκη”). Το ότι τον τελευταίο διαδέχτηκε η δική τους, εφηβική εκδοχή ενός άλλου ποιήματος του Καββαδία (“Yara Yara”), μάλλον δεν ήταν και η πιο σοφή επιλογή, πάντως.
Η έναρξη του δεύτερου μέρους δεν έκρυβε κάποια έκπληξη, πλην της χρήσης μαντολίνου από τον Αλέξανδρο Παντελιά σε μια ωραία εκτέλεση του “Boat On The River” των Styx. Αμέσως μετά, όμως, ήταν η ώρα του Βασίλη Καζούλλη, του special guest της βραδιάς. Ο βετεράνος τραγουδοποιός μπήκε φουριόζος στη σκηνή και ξεκίνησε με το "Σβήσε Μου Τα Φώτα" μαζί με τους δύο οικοδεσπότες. Συνέχισε κατόπιν με τα πολυαγαπημένα “Αν Ήσουν Άγγελος” και “Κάτι Να Γυαλίζει”, βάζοντας το κοινό να τραγουδήσει για πρώτη φορά με την καρδιά του. Στη συνέχεια είπε και μόνος 2 τραγούδια, για να κλείσει την παρουσία του και πάλι με τη συνοδεία των Ποδηλάτων, με τις δύο γνωστότερες συνθέσεις του που έχουν γυναικεία ονόματα.
Η παρουσία του Βασίλη Καζούλλη έδωσε στη βραδιά μια δυναμική και μια ποιότητα που ήταν χρειαζούμενη, κατά τη γνώμη μου. Μπορεί ο Ρόδιος καλλιτέχνης να μην τα καταφέρνει καλά στις παρλάτες μεταξύ των τραγουδιών, αλλά η ικανότητά του να μιλάει μέσω της μουσικής του είναι απαράμιλλη. Ακόμα και όταν έμεινε σόλο, παίζοντας δύο από τις λιγότερο γνωστές μπαλάντες του, ο Καζούλλης απέδειξε όχι μόνο ότι είναι σπουδαίος performer, αλλά και ότι τα τραγούδια του έχουν τόσο γερά μελωδικά θεμέλια, ώστε δεν έχουν να φοβηθούν ούτε την πιο περιοριστική ενορχηστρωτική συνθήκη.
Παρότι σύντομος, λοιπόν, ο «τυφώνας Καζούλλης» (credit στον Γιώργο Παντελιά για τον όρο) πρόλαβε να μοιράσει αρκετές ανατριχίλες στην αίθουσα, πριν τα Κίτρινα Ποδήλατα επιστρέψουν στη σκηνή με το “Θυμάμαι Όσα Είχες Πει”, ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια τους. Η δίωρη συναυλία βρισκόταν ήδη κοντά στο τέλος της, και οι αδερφοί Παντελιά μάς αποχαιρέτησαν με 2 από τα πιο δυνατά hits τους, τα “Ταξιδεύω Το Εγώ Μου” και “Μη Μ’ Αγγίζεις”. Το κοινό –με αρκετά πιο έντονη τη νεανική παρουσία σε σχέση με άλλες συναυλίες στον συγκεκριμένο χώρο– χειροκρότησε για ακόμα μία φορά θερμά το ντουέτο, προφανώς απροβλημάτιστο από όσα είχαν περάσει από το μυαλό του ανταποκριτή του Avopolis…
Setlist:
1. Να Σε Δω Να Γελάς
2. Έλα Ήλιε Μου
3. Στο Παραμύθι Σου Θα Ζω
4. Κάπου Υπάρχει Αγάπη
5. Τώρα Σιωπή
6. Το Χελιδόνι Του Χειμώνα
7. Ετών 16
8. Θεσσαλονίκη
9. Yara Yara
10. Τι Είναι Κράτος
Διάλειμμα
11. Κράτησέ Με
12. Δε Γίνεται Αλλιώς
13. Boat On The River
14. Σβήσε Μου Τα Φώτα
15. Αν Ήσουν Άγγελος
16. Κάτι Να Γυαλίζει
17. Πύλη Θαλασσινή
18. Τα Ρόδα (Σαν Του Μάνου Το Σκοπό)
19. Φανή
20. Άννα
21. Θυμάμαι Όσα Είχες Πει
22. Ταξιδεύω Το Εγώ Μου
23. Μη Μ’ Αγγίζεις
{youtube}jE9HjT5a-Pc{/youtube}
