Από καιρό το είχα βάλει στο μάτι το Rock The City, συνδυάζοντάς το με το γεγονός ότι δεν είχα επισκεφθεί ποτέ το Βουκουρέστι. Μαθαίνοντας δε αρκετά σχετικά με το φεστιβάλ, αλλά και βλέποντας headliners τους Muse και τους Iron Maiden, διαπίστωσα πόσο μοιάζουμε με τους Ρουμάνους, τουλάχιστον στα συναυλιακά δρώμενα.
Καταρχήν και εδώ είχαμε 3 ζώνες εισιτηρίων και για τα δεδομένα μάλιστα της Ρουμανίας ήταν τσιμπημένα –αλλά πώς αλλιώς να βγει η διοργάνωση; Το κατά πόσο βέβαια έχουμε «φεστιβάλ» με 6 συγκροτήματα, είναι μία μεγάλη συζήτηση... Επίσης, το να έχουν ανακοινωθεί και οι Twisted Sister –ως headliners μιας 3ης ημέρας– και μία βδομάδα πριν να μαθαίνουμε ότι δεν θα παίξουν για άγνωστους λόγους, είναι κάτι που ξένισε αρκετούς, καθώς οι Αμερικανοί δεν είχαν παίξει ξανά στη Ρουμανία και βρίσκονται πια σε αποχαιρετιστήρια περιοδεία. Επιπρόσθετα υπήρχε έντονη φήμη (σχεδόν επιβεβαίωση) ότι θα έπαιζαν και οι Volbeat την ήμερα των Muse. Ταιριάζουν όμως οι Volbeat μαζί με τους Muse; Τελικά θα μείνω με την απορία, καθώς αποδείχθηκε απλά μια φήμη και τίποτα παραπάνω.
Χώρος διεξαγωγής ήταν η Piața Constituției, μία από τις μεγαλύτερες πλατείες στο Βουκουρέστι, μπροστά ακριβώς από τη Βουλή της Ρουμανίας, η οποία είναι το δεύτερο σε μέγεθος κυβερνητικό κτήριο στον κόσμο, πίσω μόνο από το Πεντάγωνο. Αν αναρωτιέστε τώρα γιατί και πώς, η απάντηση βρίσκεται στο όνομα Τσαουσέσκου! Στην Piața Constituției έχουν γίνει μερικές από τις μεγαλύτερες συναυλίες στη Ρουμανία (AC/DC, Bon Jovi, Robbie Williams, Roger Waters), με το live ειδικά του Robbie να συγκεντρώνει 60.000 θεατές. Φυσικά δεν περιμέναμε τόσο κόσμο στο Rock The City: οι διοργανωτές υπολογίζαν περίπου 30.000 θεατές την κάθε ημέρα.
Φτάνοντας εκεί, μου ήρθε στο μυαλό η δικιά μας πλατεία Συντάγματος: μια μεγάλη πλατεία, πίσω μας η Βουλή, υπουργεία δεξιά κι αριστερά της σκηνής , με τους διοργανωτές να έχουν χρησιμοποιήσει (για τις ώρες του φεστιβάλ) τον κεντρικό δρόμο που περνά μπροστά από εκεί.
Την 1η Rock The City ημέρα «άνοιξαν» οι ντόπιοι Eyedrops, οι οποίοι παίζουν indie rοck/pop. Εάν και στεκόμουν στην είσοδο 5 λεπτά πριν ξεκινήσουν, μαζί με άλλα 100 άτομα, για κάποιον ανεξήγητο λόγο πέρασαν περίπου 20 λεπτά μέχρι να μπούμε μέσα. Οπότε πρόλαβα τους Eyedrops ελάχιστα, καθώς είχαν στη διάθεση τους 30 λεπτά, κατά τα οποία παρουσίασαν 7 τραγούδια από τις 2 μέχρι στιγμής κυκλοφορίες τους.
Σε μια πρώτη βόλτα προς τα μπαρ, είδα με έκπληξη ότι μπίρα/νερό είχαν την ίδια τιμή (8 λέι), όταν το νερό το έβρισκες έξω μάξιμουμ 2,5 λέι. Εκτός από μπίρες, ποτά, αναψυκτικά, σάντουιτς κτλ., είχε και ποπ κορν. Και σκεφτόμουν πώς γίνεται να παρακολουθεί κανείς Iron Maiden τρώγοντας ποπ κορν· όπως όμως διαπίστωσα την επόμενη μέρα, δεν ήταν καθόλου δύσκολο για τους Ρουμάνους.
Επόμενη μπάντα στη σκηνή οι Ολλανδοί Birth Οf Joy, οι οποίοι σωστά γράφουν στην ιστοσελίδα τους ότι παίζουν «Sixties on Steroids, με έντονες επιρροές από MC5 και Doors». To τρίο των Kevin Stunnenberg (φωνητικά/κιθάρα), Bob Hogenelst (ντραμς) & Gertjan Gutman (μπάσο/χάμοντ) είναι φτιαγμένο για live καταστάσεις και δεν είναι τυχαίο ότι έχουν κυκλοφορήσει 3 στούντιο δουλειές και 2 live άλμπουμ. Ξεκίνησαν με το “Sound” και πρέπει να ήταν από το 2ο κιόλας τραγούδι (“You Got Me Howling”) που ο Stunnenberg έβγαλε τη μπλούζα του, καθώς η ζέστη ήταν αποπνικτική.
Τα τραγούδια των Birth Of Joy είναι ένα μεγάλο jam που, ειδικά σε κλειστό χώρο, πρέπει να είναι ξεχωριστή εμπειρία. Ο Gutman βρισκόταν συνεχώς στο χάμοντ, δίχως να πιάσει στιγμή το μπάσο, αλλά ήταν τέτοιος ο ήχος ώστε η απουσία του τελευταίου δεν έγινε αισθητή σε καμιά στιγμή του set. Οι Ολλανδοί έχουν τη συνήθεια να μετατρέπουν το 4λεπτο “Make Things Happen” σε 10λεπτο όταν παίζουν live, αλλά καθώς είχαν περιορισμένο χρόνο στο φεστιβάλ, θέλησαν να παίξουν όσα παραπάνω τραγούδια μπορούσαν, δίχως έτσι να τραβήξουν παραπάνω κάποιο από αυτά. Κοιτώντας μετέπειτα τη setlist και ακούγοντας τα κομμάτια στις στούντιο εκτελέσεις, ξεχωρίζουν τα “You Got Me Howling” και “Make Things Happen” –στο live πάντως μου φάνηκαν όλα τους εξίσου καλά. Έκλεισαν την εμφάνισή τους με το “Hands Down” και, hands down, κέρδισαν έναν οπαδό!
Setlist
The Sound
You Got Me Howling
Devils Paradise
Grow
Motel Money A Way
Rock Αnd Roll Show
Dead Βeing Alive
Make Things Happen
Hands Down
Δεν ξέρω το μέγεθος των Firma στη Ρουμανία. Περίμενα βασικά ότι στη θέση τους στη σειρά εμφάνισης θα ήταν οι Birth Of Joy, αλλά κάτι παραπάνω θα ξέρουν οι διοργανωτές. Οι Firma, τώρα, όπως οι ίδιοι περιγράφουν, παίζουν «pop, rock, synth, funk, cinematic, fusion», δηλαδή λίγο απ' όλα. Και η αλήθεια είναι ότι πρέπει να άκουσα τουλάχιστον από ένα τραγούδι που να θυμίζει λίγο τα παραπάνω είδη. Τα κομμάτια τους τα λένε στη μητρική τους γλώσσα, κάτι που με δυσκόλεψε να τους παρακολουθήσω με προσοχή, ξεχώρισα πάντως το “Prizonieri De Razboi” (Prisoners Of War). Μετά το live έμαθα από τους ντόπιους ότι έχουν καλό όνομα στην Ρουμανία και συχνά-πυκνά παίζουν στα διάφορα φεστιβάλ εκεί. Οπότε δεν ήταν έκπληξη η παρουσία τους στο Rock The City.
Ακόμα κι αν δεν πήγατε στη συναυλία των Muse στην Αθήνα ή δεν διαβάσατε την ανταπόκρισή μας (εδώ), σίγουρα κάποιοι φίλοι θα σας είπαν τις εμπειρίες τους, καθώς ήταν η συναυλία του «ήμουν-κι-εγώ-εκεί» για το 2016. Από τη στιγμή που κλείστηκε το ταξίδι στο Βουκουρέστι είχα αποφασίσει να τους δω εκεί και όχι στην Πλατεία Νερού, καθώς τους παρακολούθησα ξανά τόσο το 2000, όσο και το 2007 και δεν ήθελα να μπω στη διαδικασία σύγκρισης. Υπήρχε επίσης η φήμη ότι οι Muse θα είχαν τη 360ο σκηνή στο Βουκουρέστι, κάτι τέτοιο όμως ήταν τελικά αδύνατον, καθώς την επόμενη μέρα θα έπαιζαν εκεί οι Iron Maiden.
Μέχρι τώρα δεν έχω κάνει κουβέντα για τον ήχο του φεστιβάλ, καθώς στα συγκροτήματα μέχρι τότε ήταν μια χαρά. Αλλά στους Muse, ήταν απίστευτος. Δεν θα γράψω ότι ήταν «ο καλύτερος ήχος που έχω ακούσει σε συναυλία» (ή μήπως ήταν;), πάντως πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Η μπάντα ξεκίνησε με το video του "Drill Sergeant” και βγήκε με το “Psycho”, που νομίζω ότι live ακούγεται καλύτερα απ' ότι στο άλμπουμ. Όσο επίσης και να μην παίρνω στα σοβαρά τις διάφορες λίστες, το “Plug In Baby” έχει ψηφιστεί από τους αναγνώστες του Total Guitar ως «το καλύτερο ριφ της δεκαετίας που μας πέρασε». Μας έκανε βέβαια και λίγο πλάκα ο Bellamy, παίζοντας με την εισαγωγή –κι εγώ από μέσα μου έλεγα «έλα, παίξε το γαμημένο»– ωστόσο το χαρακτηριστικό ριφ πρέπει να ακούστηκε σε απόσταση τουλάχιστον 5 χιλιομέτρων από τον χώρο της συναυλίας.
Για να μην μένει στην απέξω ο Chris Wolstenholme, σε μια αντίστοιχη ψηφοφορία η μπασογραμμή του “Hysteria” ψηφίστηκε ως «η καλύτερη στην ιστορία της μουσικής» –είπαμε, με τις λίστες δεν μπορείς να βγάλεις άκρη. Πάντως το bass intro, δίχως υπερβολή, πρέπει να ακούστηκε στο μισό και βάλε Βουκουρέστι. Οι Muse τώρα έχουν σταθερό έναν κορμό 13-15 τραγουδιών και αλλάζουν μερικά για να φτάσουν στις 18 επιλογές που συνήθως παίζουν σε αυτήν την περιοδεία. Οι διαφορές σε σχέση με μας ήταν τα μεν "Resistance" και "Citizen Erased" στο Βουκουρέστι, τα δε "Butterflies And Hurricanes" και "Bliss" στην Αθήνα. Στην θέση αυτών των 2 μπορεί εγώ να ήθελα διαφορετικά τραγούδια, αλλά το είχαμε πάρει απόφαση ότι έτσι κάνουν.
Το “The Handler” μου άρεσε από την πρώτη στιγμή που το είχα ακούσει, ειδικά όμως η στιγμή του tapping από τον Bellamy ήταν νομίζω για μένα η καλύτερη στιγμή της συναυλίας. Η σχέση των Muse με το Twilight Saga είναι πια γνωστή σε όλους και, όσο και εάν δηλώνει ο Wolstenholme ότι δίνοντας τραγούδια τους στο soundtrack ήταν σαν να πουλάγανε την ψυχή τους, με το “Supermassive Black Hole” τους έμαθαν και οι πέτρες –οπότε καταλαβαίνετε τον χαμό που έγινε. Ποτέ μου τώρα δεν κατάλαβα γιατί το “Madness” είναι το 2ο πιο δημοφιλές κομμάτι στο Spotify, ωστόσο την απορία μου την έλυσαν οι περίπου 30.000 θεατές που το τραγούδησαν σύσσωμοι. Είναι περίεργο επίσης να βλέπεις τον Bellamy δίχως κιθάρα και νομίζω ότι ούτε και ο ίδιος νιώθει άνετα μόνο με το μικρόφωνο στο χέρι, όπως έκανε στο “Uprising”. Αυτό μας έδωσε όμως την ευκαιρία να γνωρίσουμε καλύτερα το ανεπίσημο 4ο μέλος, τον πολυοργανίστα Morgan Nicholls, ο οποίος παίζει μπαλαντέρ(!) και είναι μαζί τους σε διάφορες περιοδείες από το 2004, όταν είχε παίξει στην θέση του Wolstenholme (είχε τότε χτυπήσει το χέρι του).
Στο επίπεδο που έχουν φτάσει οι Muse, το κάθε τους live είναι μία μεγάλη παραγωγή στην οποία κάθε φωτισμός/video/εφέ είναι προγραμματισμένος εξ αρχής. Σε κανέναν δεν θα έλειπε βέβαια το 10λεπτο “Τhe Globalist”, το οποίο δημιουργεί μεγάλη κοιλιά σε ένα live set, μα έχουν τέτοια οπτικά εφέ σε αυτό, ώστε, αν και βαρετό, είναι απόλαυση να το παρακολουθείς. Θεωρητικά τελειώνουν το live εκεί και ακολουθεί το encore, όμως στην πράξη το πάνε σχεδόν κατευθείαν. Οπότε μετά τα visual με τα drones, ήρθε η ώρα για το “Uprising” όπου –όπως και στην Αθήνα– ο κόσμος ανέλαβε τα φωνητικά. Προτελευταίο τραγούδι το “Mercy” και κλείσιμο με τον ήχο της φυσαρμόνικας του Wolstenholme και το “Knights Οf Cydonia”, ύστερα από 90 με 95 λεπτά συναυλίας.
Μετά από μια τέτοια παραγωγή, τι να πεις παραπάνω και γιατί να κάτσεις να ψειρίσεις την μαϊμού; Από την στιγμή που δεν είχαν τη 360ο σκηνή, ήταν ό,τι καλύτερο μπορούσες να δεις από την άποψη ενός σόου, χώρια που, όπως προείπα, στο Βουκουρέστι είχαν και απίστευτο ήχο.
Σε κάποιους λείπει ασφαλώς ο αυθορμητισμός που είχαν παλιότερα οι Muse, το 2007 για παράδειγμα, σε μια περίοδο που το νορμάλ εισιτήριο στην Ελλάδα ήταν πάνω από 35 €, για τους Βρετανούς ξεκινούσε από 25€ και τελικά είχαν πάει κάτι λιγότερο από 9.000 άτομα. Τι να κάνουμε, δεν είχε βγει ακόμα το Twillight...
Setlist
Drill Sergeant
Psycho
Plug In Baby
Interlude
Hysteria
Resistance
Citizen Erased
Supermassive Black Hole
The 2nd Law: Isolated System
The Handler
Munich Jam
Madness
Dead Inside
Starlight
Time Is Running Out
The Globalist
encore:
Uprising
Mercy
Knights of Cydonia
{youtube}tZjUFhVKgzQ{/youtube}
