Το κτίριο θα έπρεπε να προστατεύεται και από τους ίδιους τους λάτρεις της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, λέει ο Νίκος Σβέρκος. Όχι ως «εικόνισμα», χωρίς κόκκο σκόνης...

Ένα καλό light show ανεβάζει την αδρεναλίνη του κοινού, γράφει ο Στυλιανός Τζιρίτας. Οι φωτισμοί είναι σημείο αξιολόγησης του σόου μίας μπάντας...

Ποιον θα βάλετε στη δισκοθήκη δίπλα στον Caribou και τον Nicolas Jaar; Η στήλη ακούει όμως και τις κιθάρες των Screaming Females, το αγχωτικό techno του Levon Vincent και τη noise παραζάλη των Spectres...

Από τους Orange Juice, τους Pastels και τους Delgados, στους Twilight Sad

Αν το 1968 ήταν το «τέλος της αθωότητας», γράφει ο Νίκος Σβέρκος, το 1991 ήταν η αρχή του ρεαλισμού. Οι καλλιτέχνες της μουσικής –επαγγελματίες ή αλάνια, συνειδητοποιημένοι ή παρτάκηδες– κλήθηκαν με τις δημιουργίες τους να γεφυρώσουν ένα χάσμα ιστορικό, κοινωνικό, ιδεολογικό...

Στην Ελλάδα πιστεύουμε ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, γράφει ο Νίκος Σβέρκος· καλό σινεμά, καλή μουσική και καλό θέατρο, σε σημείο να ανταγωνιζόμαστε καταστάσεις του εξωτερικού. Ας το δουμε καθαρά: δεν μπορούμε...

7 δίσκοι πρόσφατης σοδειάς ικανοί να κλονίσουν όσους ανάγουν τον αυτοσχεδιασμό στο «ακατάληπτο» ή τον θεωρούν τρόπο κάλυψης της ανεπάρκειας κάποιων να προσεγγίσουν την αρμονία και την «πραγματική» μουσική...

Για τους Epica, ένα πράγμα γίνεται γενικά παραδεκτό: ότι από το The Phantom Agony (2003) μέχρι και σήμερα, δεν έχουν κυκλοφορήσει κάτι κάτω από μέτριο. 

Το Beyond The Red Mirror έρχεται ως ένα είδους sequel για την παρέα του Hansi Kürsch, πιάνοντας το νήμα από εκεί όπου το είχε αφήσει το Imaginations From The Other Side –ο δίσκος που μπράτσωσε 20 χρόνια πριν τη μπάντα από το Krefeld, κάνοντάς τη μεταλλική δύναμη. Αλλά αν νομίζετε πως πάνε απλά να αναβαπτιστούν στα νάματα των χρυσών τους χρόνων με πιο σημερινή παραγωγή, σας έχουν γελάσει.