Oι 20.000 κόσμου που μαζεύτηκαν στο Terra Vibe –αυτό το τεράστιο και ετερογενές πλήθος– ανταποκρίθηκε σε μια σημαντική ανάγκη: να δει ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στο σημείο της ακμής του...

Τα 'χουμε ξαναπεί: η πληροφορία που είναι χαώδης, η μουσική επικαιρότητα που είναι αχανής, οι επιλογές που πρέπει να κάνει ένα περιοδικό για τη στήλη των κριτικών του –και τα λοιπά, και τα λοιπά. Είναι επομένως χρήσιμα και τα «ψιλά» της δισκοκριτικής (πάντα ήταν), όχι για να βουλώσουμε κενά, αλλά για να περισώσουμε από το χάος λίγα ακόμα κομμάτια.

Πιάνουμε λοιπόν το πεδίο της τζαζ, περιδιαβαίνουμε το πρώτο εξάμηνο του ’15 και τρακάρουμε πάνω σε ορισμένες άξιες λόγου περιπτώσεις. Με την γνωστή υπόμνηση, ότι ούτε πλήρης, ούτε άλλωστε και ιδιαίτερα ενδελεχής σκοπεύει (ή μπορεί) να είναι μια τέτοια καταγραφή. Δείτε την απλά ως τέτοια, ως μία καταγραφή χωρίς περαιτέρω αξιώσεις... 

Χάρη στο "Lonely Boy" εκεί προς το τέλος, χάρη στα μπαλόνια, στο κέφι και στα χαμόγελα στο πλήθος των 20.000 ατόμων, αισθάνθηκες για λίγο πως βρισκόσουν σε ένα όμορφο, καλοστημένο, ευρωπαϊκό φεστιβάλ...

Πόσο εύκολα τα περνάνε οι Αμερικανοί ηχολήπτες; Και σε ποιο σημείο της αχανούς χώρας είναι καλύτερα γι' αυτούς; 

Δίσκοι ως σάουντρακ για φανταστικές ταινίες, φουτουριστική νουάρ αισθητική και φαντασμαγορικά synths. Αν θέλετε να νιώσετε για λίγο σταρ ενός b-movie, κλείστε τα μάτια και βουτήξτε χορεύοντας στο πολύχρωμο σύμπαν της Italians Do It Better...

Δεν ξέρω αν ο χρόνος είναι ο «καλύτερος γιατρός» (έχω τις αμφιβολίες μου), πάντως καταλαγιάζει τις παλιές αντιπαλότητες. Δεν ξεχνιούνται μεν, όμως αραιώνουν, ωθώντας σε να ψιλο/χοντρο-συγχωρείς, αν υπάρχουν πράγματα τα οποία σταθερά παραδέχεσαι.

Το αστραφτερό αυτοκίνητο σταμάτησε έξω από τη Χαριλάου Τρικούπη, ανάμεσα στους συγκεντρωμένους που είχαν φτάσει εκεί για να στηρίξουν τον άλλοτε κορυφαίο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ο Τόλης βγήκε από το αμάξι και είπε απλά ότι ο Τσοβόλας «είναι πολύ σερνικό»...

Σε μια στιγμή στο φινάλε του Montage of Heck –του ντοκιμαντέρ του Brett Morgen για τη ζωή του Kurt Cobain– τα πάντα στο μυαλό του θεατή ξεδιαλύνονται και έρχονται σε συσχετισμό. Με τον Kurt όμορφο σαν άγγελο και αιώνιο σαν rock σύμβολο...

Σε μια εβδομάδα με αρκετούς ενδιαφέροντες δίσκους, οι Unknown Mortal Orchestra ξεχωρίζουν με μικρή διαφορά από τον έξυπνο δίσκο του Jim O'Rourke, το hyped ντεμπούτο του Shamir και την επιστροφή του Paul Weller...

Φημισμένος μα και βραβευμένος κιμπορντίστας, συνθέτης, τραγουδοποιός και παραγωγός/ενορχηστρωτής, μας μίλησε αποκλειστικά για τη δουλειά του στο στούντιο με τη Lauryn Hill και τη Céline Dion, αλλά και την προσωπική του φιλία με τον Jeff Buckley...