Ο δίσκος της εβδομάδας
Romare - Projections
To ντεμπούτο αυτό από το νέο καμάρι της Ninja Tune αποτελεί μάλλον τον πρώτο σπουδαίο ηλεκτρονικό δίσκο του 2015. Το πανέξυπνο sampling από τις ανεξάντλητες δεξαμενές των blues και της soul είναι αυτό που προσδίδει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα στο Projections, διανθίζοντας ένα ούτως ή άλλως καλοζυγισμένο συνονθύλευμα φυσικών και ηλεκτρονικών ήχων. Δίσκος εκλεπτυσμένος μα καθόλου απρόσιτος, με υψηλό δείκτη ευφυΐας και σαφές αισθητικό προβάδισμα έναντι του μεγαλύτερου μέρους του ανταγωνισμού του. Αφού λιώσετε τα "Work Song", "Motherless Child" και "Lover Man", μπορείτε να τον τοποθετήσετε στη δισκοθήκη δίπλα στον Caribou και τον Nicolas Jaar.
{youtube}qtkETnqqfhg{/youtube}
Αξίζουν επίσης
Screaming Females - Rose Mountain
Με παραγωγή πιο καθαρή από ποτέ, ο έκτος δίσκος για το punk συγκρότημα από το New Jersey δεν αποκλείεται να κάνει το εμπορικό άνοιγμα που μέχρι στιγμής δεν έχει πετύχει κανένας προκάτοχός του. Πόσο μάλλον από τη στιγμή που διατηρεί τα υψηλά κιθαριστικά standards της Marissa Paternoster, πλασάροντας συγχρόνως ορισμένα ακαταμάχητα hooky, για τα δεδομένα τους, κομμάτια. Και μια λεπτομέρεια που δεν θα μπορούσα να αφήσω ασχολίαστη: η μπασογραμμή στο 1:59 του "Ripe" αποτελεί από μόνη της ιστορία που δεν ξεπερνιέται εύκολα...
{youtube}6ObpxB1_TV8{/youtube}
Levon Vincent - Levon Vincent
Ανεξάρτητα από το εάν κανείς έχει εντρυφήσει στην techno και τα διάφορα παρακλάδια της, το ντεμπούτο του Levon Vincent είναι πραγματικά ενδιαφέρουσα περίπτωση δίσκου. Μουσική 100% ηλεκτρονική αλλά ανέλπιστα ζωντανή, ικανή να κινητοποιήσει σωματικά και να διεγείρει συναισθηματικά. Σκοτεινή, αγχωτική και ταραγμένη, φορτισμένη ίσως και με μια μικρή δόση μεταμεσονύχτιας μελαγχολίας. Το υπόγειο σφυροκόπημα του "Junkies On Hermann Strasse" και το βαθύ μπάσο του "Anti-Corporate Music" είναι η ταχυπαλμία η ίδια.
{youtube}VU1G-U9ZkEc{/youtube}
Spectres - Dying
Μια νέα μπάντα από το Bristol κι ένα ντεμπούτο ανελέητης noise παραζάλης, που δεν συνιστάται στους μη φιλικά προσκείμενους στο είδος. Στον δρόμο που ακολουθούν οι Hookworms (βλέπε Monday Blues #1), με περισσότερο θόρυβο και λιγότερη ψυχεδέλεια, οι Spectres εισχωρούν στα βρετανικά underground κατατόπια και παραδίδουν ένα noise rock γλύκισμα, ιδανικό για όσους έχουν φετίχ με τις βρώμικες κιθάρες και τα shoegazy φωνητικά. Όσο για το 9αρι του NME; Υπερβολές...
{youtube}Ad0_AvVVX8I{/youtube}
