Father John Misty με διαχρονική folk στόφα, τζαζ για όλους από τον Vijay Iyer, ο λυρισμός των Mount Eerie

 

 

Ποιος δίσκος της εβδομάδας; Εδώ μιλάμε για έναν από τους δίσκους της χρονιάς! Η δεύτερη δουλειά του J. Tillman (πρώην ντράμερ των Fleet Foxes) ως Father John Misty, έχει τη στόφα ενός κλασικού δίσκου. Δεν είναι μόνο η διαχρονικότητα του folk, κατά βάση, ήχου του. Είναι κυρίως οι εξαιρετικές μελωδίες, οι πυκνογραμμένες συνθέσεις, οι πλούσιες ενορχηστρώσεις, αλλά και οι υπέροχοι στίχοι που καθιστούν το I Love You, Honeybear σπουδαίο. Όλα βρίσκονται εναρμονισμένα με έναν τρόπο πολύ πιο πετυχημένο σε σχέση με το –επίσης καλό– Fear Fun του 2012. Είναι σαφές ότι έχουμε να κάνουμε με έναν καλλιτέχνη που έχει βρει τον εαυτό του και συνεχώς ανθίζει. Κοιτώντας πίσω, είναι αλήθεια ότι είχα απογοητευτεί όταν έμαθα ότι ο J. Tillman αποχώρησε από τους Fleet Foxes, αφού θεωρούσα πολύ εύστοχη τη συμβολή του στη rhythm section της μπάντας. Ωστόσο, βλέποντας τη μουσική προσωπικότητα που αναδεικνύεται μέσα από τους προσωπικούς του δίσκους στη μετά-Fleet Foxes εποχή, δεν μπορώ παρά να τον ευχαριστήσω που αποχώρησε και μας χαρίζει τέτοιες δυνατές συγκινήσεις.

 

{youtube}JODshFyKHuA{/youtube}

 

 

 

Μετά το περσινό Mutations, το οποίο ψηφίστηκε από τη συντακτική ομάδα του Avopolis ως ένας από τους καλύτερους δίσκους του 2014, ο Vijay Iyer ξανακάθεται στο πιάνο του και μαζί με τους Stephan Crump και Marcus Gilmore σε κοντραμπάσο και τύμπανα αντίστοιχα, επιστρέφει με το Break Stuff. Πρόκειται για δίσκο με πολυποίκιλες αναφορές, που ξεκινούν από θρύλους της τζαζ (John Coltrane, Thelonious Monk) και εκτείνονται από την techno σκηνή του Ντιτρόιτ, μέχρι τη ρυθμολογία της δυτικής Αφρικής και της νότιας Ινδίας. Μια πολύ καλή πρόταση για τους φίλους της τζαζ –και όχι μόνο.

 

{youtube}jX1IHReC_xg{/youtube}

 

 

Δεν έχουν όλοι τη διάθεση να ψάξουν πίσω από τον θόρυβο για να βρουν τη σύνθεση, όμως στην περίπτωση των Mount Eerie, όσοι το κάνουν, θα βγουν κερδισμένοι. Όπως συνέβαινε και σε προηγούμενους δίσκους του Phil Elverum, έτσι και στο Sauna, πίσω από τα περισσότερα lo-fi ηχοτοπία υπάρχει ένας λανθάνων λυρισμός, ο οποίος προσδίδει την αναγκαία μουσικότητα και διαμορφώνει υπόγεια το χρώμα τους. Και όλα αυτά με την αισθητική των Αμερικανών να παραμένει άφθαρτη. Το Sauna δύσκολα θα διευρύνει τη fanbase των Mount Eerie, αλλά εξίσου δύσκολα θα απογοητεύσει τους υπάρχοντες fans.

 

{youtube}L5Jp0-lVvrw{/youtube}

 

 

Ο 11ος δίσκος του Darren Hayman έχει έντονη πολιτική χροιά. Βασισμένο σε στίχους που ο Hayman βρήκε στο μουσείο του William Morris –γνωστού για τη στήριξή του στο βρετανικό σοσιαλιστικό κίνημα στα τέλη του 19ου αιώνα– και ηχογραφημένο σε μεγάλο ποσοστό σε κάποιες από τις κατοικίες του ίδιου, το Chants For Socialists αποτελεί μια χρονική γέφυρα μεταξύ του τότε και του τώρα. Το τελευταίο υπογραμμίζεται τόσο από τη διαχρονικότητα του folk ήχου, όσο και από το μήνυμα των στίχων, οι οποίοι (σύμφωνα με τον καλλιτέχνη) αντηχούν την απλότητα, τον ρομαντισμό και την ελπίδα. Πράγματα που λείπουν από τον σημερινό πολιτικό λόγο.

 

{youtube}t_YmGj_xJ8k{/youtube}