Για τους Epica, ένα πράγμα γίνεται γενικά παραδεκτό: ότι από το The Phantom Agony (2003) μέχρι και σήμερα, δεν έχουν κυκλοφορήσει κάτι κάτω από μέτριο.
Δεν είναι και λίγο για ένα συγκρότημα που φέρει την ταμπέλα του symphonic metal. Οι Ολλανδοί έχουν καταφέρει να βρουν έναν ιδανικό συνδυασμό ανάμεσα στην οπερατική φωνή της Simone Simons και στα –σχεδόν– death γρυλίσματα του Mark Jansen, με αποτέλεσμα να μην τους ακούνε μόνο οι οπαδοί του συμφωνικού metal, αλλά και ακροατές που τους ενδιαφέρει γενικά ο σκληρός ήχος ή όσοι αρέσκονται σε metal με γυναικεία φωνητικά.
Η 6η κυκλοφορία τους The Quantum Enigma αρχίζει με ένα ορχηστρικό κομμάτι –το συνηθίζουν οι Epica– για να ξεκινήσει ουσιαστικά με το “The Second Stone”, το κομμάτι δηλαδή με το οποίο μπαίνουν στις τρέχουσες συναυλίες τους: ένα up-tempo τραγούδι, στο γνωστό επικό ύφος του ολλανδικού σχήματος, με τον Jansen να πετάει μετά τη μέση δυο-τρία γρυλίσματα, έτσι για το καλημέρα. Πιο κάτω, το “Victims Of Contingency” σε κάνει με τα blastbeats του να πιστέψεις πως θα ακούσεις μια αμιγώς death metal σύνθεση, για να έρθει η φωνή της Simons να ηρεμήσει τα πράγματα. Και κάπως έτσι συνεχίζει όλο το Quantum Enigma. Αλλού θυμίζει soundtrack περιπέτειας φαντασίας (“The Fifth Guardian”), αλλού η χρήση της ορχήστρας σε προετοιμάζει για επικές κλίμακες (“Unchain Utopia”), ενώ στο “Chemical Insomnia” θα έπαιρνα όρκο ότι το αρχικό ριφ το έχω ακούσει σε πιο αργή μορφή από τους Slayer.
Αυτό που κάνει το Quantum Enigma να διακρίνεται είναι οι πολλές μικρές λεπτομέρειες που παρατηρείς σε κάθε του σχεδόν τραγούδι. Οι Epica του έχουν βάλει ορχήστρα, βιολιά, βιόλες και τσέλο, πουθενά όμως δεν υπάρχει η αίσθηση του υπερφορτωμένου, ενώ πάνω απ' όλα βρίσκεις μια μπάντα καλοκουρδισμένη, με σχεδόν ίσους ρόλους για όλους. Το εύκολο είναι βέβαια να πεις ότι σε ψάρωσε για μία ακόμη φορά η φωνή της Simone Simons, αλλά προσωπικά θα σταθώ περισσότερο στα σόλο και στον ντράμερ τους Ariën van Weesenbeek, καθώς θεωρώ ότι έχουν κάνει δουλειά που πραγματικά ξεχωρίζει.
Η Simons πιστεύει ότι είναι η καλύτερη τους κυκλοφορία (θα τα διαβάσετε σύντομα στη συνέντευξη που μας παραχώρησε), ενώ ένας φίλος μου –φανατικός των Epica– επιμένει να βρίσκει ως καλύτερό τους δίσκο το Consign To Oblivion (2005). Όταν τον ρώτησα πάντως για το Quantum Enigma, μου είπε απλά «ρε συ αυτό είναι καλό». Δεν έχω να προσθέσω κάτι. Ακούστε το και μόνοι σας, νομίζω πως θα σας αρέσει.
{youtube}i7IIYIFljZM{/youtube}
