Για τους Epica, ένα πράγμα γίνεται γενικά παραδεκτό: ότι από το The Phantom Agony (2003) μέχρι και σήμερα, δεν έχουν κυκλοφορήσει κάτι κάτω από μέτριο. 

Το Beyond The Red Mirror έρχεται ως ένα είδους sequel για την παρέα του Hansi Kürsch, πιάνοντας το νήμα από εκεί όπου το είχε αφήσει το Imaginations From The Other Side –ο δίσκος που μπράτσωσε 20 χρόνια πριν τη μπάντα από το Krefeld, κάνοντάς τη μεταλλική δύναμη. Αλλά αν νομίζετε πως πάνε απλά να αναβαπτιστούν στα νάματα των χρυσών τους χρόνων με πιο σημερινή παραγωγή, σας έχουν γελάσει. 

Δουλειά που στέκεται επάξια ενώπιον της υπόλοιπης δισκογραφίας των Slipknot, περιέχοντας ορισμένα πολύ καλά τραγούδια και τιμώντας με τον πρέποντα τρόπο τη μνήμη του Paul Gray. 

Δουλειά που στέκεται επάξια ενώπιον της υπόλοιπης δισκογραφίας των Slipknot, περιέχοντας ορισμένα πολύ καλά τραγούδια και τιμώντας με τον πρέποντα τρόπο τη μνήμη του Paul Gray. 

Θα μπορούσε να βγει τρελή γκουφιά το Redeemer Of Souls, σέρνοντας στη λάσπη το όνομα ενός σπουδαίου συγκροτήματος: γιατί ήταν οι Priest που κήρυξαν στον κόσμο το ευαγγέλιο του Μαύρου Σαββάτου, μορφοποιώντας έτσι το χέβι μέταλ σε είδος, κώδικα μα και στάση ζωής.

Η λέξη «rave» δηλώνει μια ανάταση, μια ροπή για γιορτή και χορό. Ως μέρος πάντως του τίτλου του όγδοου (στουντιακού) δίσκου των Mogwai, θα πρέπει μάλλον να ειδωθεί ως απόπειρα αυτοσαρκασμού, καθώς, πέρα από το “Remurdered” –το οποίο πριν λίγους μήνες θόλωσε κάπως τα νερά σχετικά με το περιεχόμενο της κυκλοφορίας– δεν υπάρχει εδώ κάτι άλλο που να έχει προφανή σχέση με οτιδήποτε το «ανεβαστικό». Τα παιχνίδια βέβαια των Σκωτσέζων με τους τίτλους τα έχουμε πια συνηθίσει από καιρό.

Αν και δεν έχω εντοπίσει κάποια σχετική δήλωσή τους, βάζω στοίχημα ότι οι Neil Tennant & Chris Lowe θα αντικαθιστούσαν ευχαρίστως το περσινό Elysium με το νέο άλμπουμ τους. 

Ένας οικείος Κ.ΒΗΤΑ δίσκος, που κουβαλά όλα όσα ξέρεις, αναμένεις, αγαπάς κι έχεις βαρεθεί σ’ εκείνον, μερικές φορές και ταυτόχρονα.

Είναι ο Mick Harvey αναντικατάστατος; Μπορεί ο Warren Ellis να αποτελέσει ανάλογα ικανό δημιουργικό συνεργάτη του Nick Cave; Είναι πολύ εύκολο να πέσεις στην παγίδα αυτού του είδους ερωτημάτων και της σχετικής παραφιλολογίας και να κρίνεις τον καινούργιο δίσκο του Αυστραλού μέσα από ένα πρίσμα ενδοσυγκροτηματικών ισορροπιών και παρασκηνίου. Ένας τέτοιος δρόμος μπορεί τελικά να σε οδηγήσει σε σωστή αποτίμηση, αλλά μόνο από σπόντα.