Μια απαραίτητη επιστροφή, που θυμίζει τα χρόνια όταν λέγαμε «alternative» και συνεννοούμασταν, δίχως να νιώθουμε προδομένοι από χαζοκιθάρες που βολοδέρνουν στον μουσικό τύπο αποσπώντας ανόητους διθυράμβους...

Μια απαραίτητη επιστροφή, που θυμίζει τα χρόνια όταν λέγαμε «alternative» και συνεννοούμασταν, δίχως να νιώθουμε προδομένοι από χαζοκιθάρες που βολοδέρνουν στον μουσικό τύπο αποσπώντας ανόητους διθυράμβους...

Αποδεικνύουν μεν γιατί παραμένουν γοητευτικοί, εξακολουθούν όμως να τρώνε από τα έτοιμα, μην αποφεύγοντας τις εύκολες «ατμόσφαιρες» με τις οποίες τριπάρουν όσοι αρέσκονται στα chill out remixes των νυχτερινών ραδιοφώνων...

Ερμηνευτικώς υποστηρίζει στο φουλ όσα καταθέτει, ο δίσκος όμως είναι χλωμός, αφήνοντας ισχνές εντυπώσεις στο τέλος της ακρόασης...

Ερμηνευτικώς υποστηρίζει στο φουλ όσα καταθέτει, ο δίσκος όμως είναι χλωμός, αφήνοντας ισχνές εντυπώσεις στο τέλος της ακρόασης...

Για πολλούς, η μπάντα δεν υπάρχει πια δίχως τα αδέλφια Cavalera. Για όσους επιμένουν ν' ακούν και στην Kisser εποχή, όμως, συνεχίζουν το ποιοτικό σερί που ξεκίνησαν με το Dante XXI το 2006...

Παγιδεύεται στην επιτυχία του προηγούμενου άλμπουμ και επαναλαμβάνεται, δεν αποτυγχάνει όμως να κρατήσει ψηλά τη symphonic metal φήμη των Ολλανδών...

Με τις κιθάρες να αποκτούν έναν πιο bluesy ήχο λόγω της παρουσίας του Doug Aldrich, γράφουν μερικά ακόμα τραγούδια προορισμένα να λάμψουν στις συναυλίες...

Οι σπουδαίες στιγμές, απουσιάζουν. Πάντως ο Cave δεν τραγουδάει σαν «καμένος» από τη μοίρα, αλλά ως ένας άνθρωπος που θέλει να εξωραΐσει τη λύπη του και να την περάσει στην αιωνιότητα...

Το βεγγαλικό σουξέ "Lost On You" είναι πάντως ένα από τα πιο ολοκληρωμένα radio-friendly ερωτοτράγουδα που ακούσαμε τελευταία...