Η λέξη «rave» δηλώνει μια ανάταση, μια ροπή για γιορτή και χορό. Ως μέρος πάντως του τίτλου του όγδοου (στουντιακού) δίσκου των Mogwai, θα πρέπει μάλλον να ειδωθεί ως απόπειρα αυτοσαρκασμού, καθώς, πέρα από το “Remurdered” –το οποίο πριν λίγους μήνες θόλωσε κάπως τα νερά σχετικά με το περιεχόμενο της κυκλοφορίας– δεν υπάρχει εδώ κάτι άλλο που να έχει προφανή σχέση με οτιδήποτε το «ανεβαστικό». Τα παιχνίδια βέβαια των Σκωτσέζων με τους τίτλους τα έχουμε πια συνηθίσει από καιρό.
Ένα τυπικό μογκουαϊκό άλμπουμ είναι λοιπόν το RaveTapes, με τα 10 κομμάτια του να συντίθονται από ψηφίδες προερχόμενες από το σύνολο των υποκατευθύνσεων που έχει κατά καιρούς ακολουθήσει το γκρουπ. Σαν διάθεση, ωστόσο, δεν ανήκει στις εκρηκτικού ταμπεραμέντου δουλειές τους (τύπου HardcoreWillNeverDie, ButYouWill) αλλά μάλλον στην έτερη υποκατηγορία, όντας σαφώς εσωστρεφές και χαμηλότονο. Κατά τα λοιπά, από τους θερμούς παλμούς του εναρκτήριου “Heard About You Last Night” μέχρι τα βοκοντεριλίκια και τους συνθετικούς ήχους του ακροτελεύτιου “The Lord Is Out Of Control” το άλμπουμ κυλάει όπως θα περίμενε κανείς: χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις ή ανατροπές.
Ακόμα κι έτσι, πάντως, το RaveTapes έχει να προσφέρει ευχάριστες ακροάσεις –όχι μόνο στον νεοφώτιστο στη δισκογραφία των Mogwai, μα και στον καλό γνώστη της πορείας τους. Το “Remurdered” ας πούμε είναι ένα πράγματι ενδιαφέρον, κραουτροκίζον κομμάτι, ενώ στο “Repelish” η αντίθεση ανάμεσα στα λόγια ενός ιερέα που κυρήττει εναντίον του “Stairway To Heaven” και στη νηφάλια μουσική δημιουργεί μια περιέργως ενδιαφέρουσα αίσθηση. Όσο κι αν σε πολλά σημεία νιώθεις έτοιμος να απορρίψεις τα πάντα (σκεπτόμενος ότι τα έχεις ξανακούσει στο παρελθόν, σε καλύτερες εκδοχές), υπάρχουν εδώ διάσπαρτες στιγμές που σε κάνουν να τους τη χαρίζεις τελικά.
Ακούγοντας ξανά όλα τα άλμπουμ των Mogwai στη σειρά για τις ανάγκες αυτής της δισκοκριτικής, δεν μπόρεσα να απωθήσω τη σκέψη ότι οι περίφημες μουσικές ταμπέλες (για τις οποίες γκρινιάζουν συνήθως οι καλλιτέχνες) μοιάζουν να αποτελούν ευλογία για ένα τέτοιο γκρουπ. Γιατί οι Σκωτσέζοι έχουν τόσο βολευτεί μέσα στα όρια του ιδιώματος που κάποτε συνέβαλαν τα μάλλα στο να χαρτογραφηθεί, ώστε πια αρκούνται απλώς στη μικρομετρική μεταβολή κάποιων παραμέτρων για να συνεχίζουν την παραγωγή τους. Αυτή βέβαια η λιμνάζουσα κατάσταση –η οποία επιβεβαιώνεται με κάθε νέα κυκλοφορία τους– κάθε άλλο παρά απογοητεύει τους φαν, οι οποίοι το μόνο που ζητούν είναι η ανανέωση της εμπιστοσύνης στα post-rock εχέγγυα. Κάπως έτσι, μένουν όλοι ευχαριστημένοι και το αλισβερίσι συνεχίζεται ακάθεκτο.
[Με αυτά τα δεδομένα, φαντάζομαι ότι μια σωστή μελλοντική κίνηση για τη μπάντα θα ήταν να συνεργαστεί με μια δυνατή ομάδα προγραμματιστών, με σκοπό την κατασκευή του Mogwai Generator (κλέβω την ιδέα από όσα έγραψε πρόσφατα ο συνάδελφος Μάνος Μπούρας εδώ), ενός λογισμικού δηλαδή που θα μπορεί να παράγει συνθέσεις «τύπου Mogwai» κατά παραγγελία...]
