Η στήλη σήμερα αφήνει κατά μέρος το ειδησεογραφικό κυνήγι και εστιάζει στις ανασκοπήσεις των διάφορων pop culture media για να παρουσιάσει μία λίστα από λίστες! Βασιλιάς του ψυχαναγκασμού ο Δεκέμβριος, όλοι πρέπει να είναι χαρούμενοι και όλοι πρέπει να έχουν άποψη για τα καλύτερα της χρονιάς.
Πάμε να δούμε τι λένε οι ειδικοί επί παντός επιστητού.
Μουσική
Μπουζούκια θέλει τελικά και τo Pitchfork, πάλαι ποτέ ευαγγέλιο του χίπστερ, ή τουλάχιστον αυτό δηλώνει, όχι τόσο με την απόφαση να δώσει την ψήφο του για το άλμπουμ της χρονιάς στο Renaissance της Beyoncé (η γράφουσα εγκρίνει) αλλά με την φαεινή ιδέα να το ανακοινώσει μέσα από ένα κιτς γραφιστικό τερατούργημα. Απόλαυση το ξεκατίνιασμα στα σχόλια της σχετικής ανάρτησης στο Instagram.
Beyoncé (Avopolis review) και στο Νο1 του Rolling Stone, ραπ και Pusha T (Avopolis review) στο Consequence of Sound, λάτιν και Bad Bunny (Avopolis review) στο Billboard και το Time, η dreamy shoegaze των Καναδών Alvvays στο Stereogum. Στο όνομα του Kendrick Lamar (Avopolis review) πίνει νερό το Complex και το BBC6 Music, ενώ το ντεμπούτο των Βρετανών Jockstrap φιγουράρει στην κορυφή του top του επιδραστικού blog Gorilla vs Bear αλλά και του εκλεκτικού Quietus. Ονειρική folk και Big Thief (Avopolis review) στο Paste, ο βετεράνος Elvis Costello & The Imposters (Avopolis review) στο Ultimate Classic Rock, στα του σκληρού ήχου, ενδεικτικά, οι Σουηδοί Ghost (Avopolis review) στο Revolver και οι Αμερικανοί Fit For An Autopsy στο Loudwire, Jack White για τη Rough Trade, Michael Head & The Red Elastic Band για το Mojo, The Smile για το Uncut.
https://www.instagram.com/p/Cl6Uye-O7CO/
Αξιοπερίεργη η επιλογή του The Line of Best Fit, που καρφιτσώνει στην κορυφή το Preacher's Daughter, πρώτο άλμπουμ της Αμερικανίδας Hayden Anhedönia που βαφτίζει τον εαυτό της Ethel Cain, για να αφηγηθεί την ιστορία μιας γυναίκας, της Ethel, που «το σκάει από το σπίτι της και βρίσκει φριχτό θάνατο στα χέρια ενός ψυχοπαθή καννίβαλου». Cannibalism is so hot right now.
Ταινίες
Όρεξη για ταινιοφαγία προκαλούν οι λίστες των διεθνών media με τις καλύτερες ταινίες τη χρονιάς, με το γυρισμένο στην Ταϊτή νουάρ πολιτικό θρίλερ Pacifiction του Ισπανού Albert Serra στην κορυφή του top10 του Cahiers du Cinéma και το Ευλογία (Benediction) του Βρετανού Terence Davies (γύρω από τη ζωή του Βρετανού ποιητή Siegfried Sassoon) στο Νο1 του New Yorker.
Από εκείνα που έχουν ήδη προβληθεί και στην Ελλάδα, ενδεικτικά το Esquire ξεχωρίζει το The Worst Person in the World του Joachim Trier, το New York Times το Nope του Jordan Peele (Avopolis review) και το ΕΟ του Jerzy Skolimowski (δύο λίστες), η Independent το The Northman του Robert Eggers (Avopolis review), το Indiewire το Aftersun της Charlotte Wells, το Rolling Stone το Φύγαμε του Panah Panahi και το το TIME το The Fabelmans του Steven Spielberg (Avopolis review).
Εκεί που οι απόψεις των κριτικών συγκλίνουν είναι η νέα ταινία του Todd Field Tár, η οποία βρίσκεται στην κορυφή των επιλογών του The Playlist, του The Atlantic, του Entertainment Weekly, του Vox και του Vanity Fair. Η Cate Blanchett υποδύεται μια διευθύντρια ορχήστρας που, ενώ βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας της, αρχίζει να καταβάλλεται από παρανοϊκές σκέψεις. Είδαμε το τρέιλερ, μείναμε με το στόμα ανοιχτό και οραματιζόμαστε ήδη 10λεπτο οσκαρικό standing ovation.
Σειρές
Δεν μπορώ καν να συλλάβω πόσο αδιαχείριστη έχει γίνει πλέον η δουλειά του τηλεκριτικού, πάντως με κάποιο μαγικό τρόπο όλοι αυτοί οι άνθρωποι κάπως κατάφεραν να κόψουν από τον ύπνο τους και να παρακολουθήσουν τις εκατοντάδες σειρές που βγήκαν στα αμερικανικά και βρετανικά κανάλια, τις συνδρομητικές πλατφόρμες και τους κολοσσούς του streaming.
Και ιδού (μέχρι στιγμής) η ετυμηγορία: Η τελευταία σεζόν του Better Call Saul ήταν η καλύτερη σειρά του 2022 για το Complex και το ΤΙΜΕ, το spin-off του Πολέμου των Άστρων, Andor (Avopolis review) για το Empire, το ("yes, chef!") The Bear (Avopolis review) για το AV Club, το εξαιρετικό sci-fi Severance για το Vulture, το εκκεντρικό ριάλιτι του κωμικού Nathan Fielder The Rehearsal (στο οποίο καθημερινοί άνθρωποι «προβάρουν» αποφάσεις και καταστάσεις πριν τις βιώσουν στην πραγματική τους ζωή) για το Indiewire, η queer νεανική σειρά του Netflix Heartstopper για το NME.
Νικητής της year-end τηλεοπτικής κούρσας αναδεικνύεται ωστόστο η dramedy του Hulu Reservation Dogs -σε σκηνοθεσία Taika Watiti (Jojo Rabbit, Thor: Ragnarok, What We Do in The Shadows)- αφού φιγουράρει πρώτη στις προτιμήσεις του Rolling Stone, του Vulture, των New York Times και του Variety. Η σειρά αφηγείται την ιστορία τεσσάρων εφήβων που βαριούνται τη ζωή τους σε έναν καταυλισμό αυτόχθονων Αμερικανών στην Οκλαχόμα και αποφασίζουν να μαζέψουν χρήματα για να φύγουν στην Καλιφόρνια. Όπως φαίνεται και από τον τίτλο, η σειρά είναι τίγκα στις pop culture αναφορές ενώ πρόκειται και για την πρώτη σειρά στην ιστορία της Αμερικανικής τηλεόρασης με συντελεστές αποκλειστικά ινδιανικής καταγωγής. Θέλουμε να το δούμε χθες.
Bonus list
Οι παραπάνω λίστες θα ξεχαστούν, μόλις τα ημερολόγια δείξουν 2023 και ξεκινήσει το κυνήγι του next best thing. Μία λίστα όμως θα συνεχίσει να συζητείται για καιρό κι αυτή είναι εκείνη του Sight and Sound, που προχώρησε σε νέα ψηφοφορία (όπως κάνει πάντα κάθε 10 χρόνια) για να αναδείξει τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, με συμμετοχή 1600 (!) κριτικών από όλον τον κόσμο, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να εκτοξευθεί στην κορυφή το Jeanne Dielman, 23 Quai du Commerce, 1080 Bruxelles της Chantal Akerman. Αρκετοί αγκάλιασαν αυτή την εξέλιξη (πρόκειται για την πρώτη φορά, εδώ και 70 χρόνια, που στο Νο1 του Sight & Sound βρίσκεται γυναίκα σκηνοθέτιδα), ωστόσο πολύ περισσότεροι ήταν εκείνοι που εξοργίστηκαν με το αποτέλεσμα, βρίσκοντας απαράδεκτη τόσο την επιλογή της συγκεκριμένης ταινίας ως «καλύτερης όλων των εποχών», όσο και τις παραλείψεις της λίστας, από την οποία απουσιάζουν σκηνοθέτες όπως ο Steven Spielberg, o Woody Allen, ο Roman Polanski, o Luis Buñuel, o Nicholas Ray, o Bernardo Bertolucci, o Robert Altman κ.α. Το νόημα της ζωής είναι ότι συνεχίζεται. Ομοίως και με τον πολιτισμό. Προχωράμε.
