Ήταν σαν να μπαίνεις σε μια χρονοκάψουλα: Rap metal 1990s κοπής, με ολίγη από την ηλεκτρονική ψυχεδέλεια εκείνης της εποχής. Αλλά οι Λονδρέζοι το 'χουν ακόμα και ήξεραν πώς να υποστηρίξουν την ηχητική τους πρόταση...

Στον Παρνασσό, μέσα σε λιγότερες από δύο ήσυχες ώρες, ο Κωνσταντίνος Βήτα μας θύμισε το συγκινησιακό φορτίο της μουσικής του και τον λόγο που τα τραγούδια του είναι πρωτίστως βιωματικά...

Δεν πέτυχε η συζητημένη παράσταση στα όσα θέλησε να αποτυπώσει, έχει όμως ως βασικό ατού μια καταπληκτική Μαρινέλλα, η οποία σε κάνει (κυριολεκτικά) να βουρκώνεις με τις ερμηνείες της...

Κατανυκτική συναυλία, που εξελίχθηκε ως μια σειρά μυσταγωγικών, χαμηλότονων εξομολογήσεων μεταξύ πιάνου και ακορντεόν. Αν και οι δύο συντελεστές μπορούσαν να τολμήσουν περισσότερο, δικαίως χειροκροτήθηκαν θερμά από όσους βρέθηκαν στον Παρνασσό...

Τα 50 χρόνια εμπειρίας του Nick Gravenites άστραψαν και βρόντηξαν την Παρασκευή στο Half Note. Kέρδισε την αγάπη του κόσμου με το που κάθισε στην καρέκλα του πάνω στη σκηνή –σαν άλλος BB King...

Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που δεν σε αρπάζει απ’ τα μαλλιά, αλλά προτιμά να σε αφήσει να βυθίζεσαι αργά μέσα του. Παρακολουθώντας το, έχεις ακόμα μία εξήγηση για το πώς η πρωταγωνίστριά του καταφέρνει να παραμένει ακλόνητη στο προσκήνιο, εδώ και 43 χρόνια...

Χωρίς ν' αλλάξει τη ζωή κανενός, ο Wesley Eisold έδωσε στη Death Disco μια συναυλία πολύ πάνω των προσδοκιών, ανεβάζοντας επίπεδο τα τραγούδια του, χάρη κυρίως στην ενεργητική του παρουσία και στη δυναμική της φωνής του...

Απόλυτα επιτυχημένο το Rap Mayhem Festival, τόσο από καλλιτεχνικής πλευράς, όσο και από προσέλευση. Το αθηναϊκό κοινό στήριξε την προσπάθεια, οι μουσικοί δικαιολόγησαν πλήρως το οικονομικό αντίτιμο και η βραδιά της Κυριακής στο Κύτταρο έκλεισε σε καθολικό ενθουσιασμό...

Στη μικρή σκηνή της Στέγης Γραμμάτων & Τεχνών, η μουσική του γαλλικού τρίο αναδείχθηκε ουσιωδώς πολυσυλλεκτική· αυτοτελής ως πρόταση και διερευνητική ως προς τις επιδιώξεις, έμοιαζε να προτιμά τα σταυροδρόμια από τις ευθείες...

Μόνο οι όμοιοι του Μιχάλη Γκανά κέρδισαν το βλέμμα του την Παρασκευή. Αντίθετα, ο Νίκος Ξυδάκης το χάρηκε το τραγούδισμά του. Ήταν εμψυχωτικός εκεί πάνω στη σκηνή, αστειεύτηκε, ήθελε να ευχαριστήσει όλους όσους βρέθηκαν στον φιλόξενο Ιανό...