Ήταν τόσο καλοί οι Αμερικανοί την Παρασκευή, που μέχρι και λυπήθηκα για την απουσία των μετριοπαθών hipsters από το Gagarin, οι οποίοι –κακά τα ψέματα– χρειάζονται σε τέτοια λάιβ, για να γεμίζουν τα κενά...

Έπαιξαν παραπάνω από όσο συνηθίζουν, έπαιξαν και το "Astronomy" που έχουν πάνω από δεκαετία να ακουμπήσουν και γενικώς απέδειξαν (για ακόμα μία φορά) ότι είναι βαριά, είναι βαριά, η φύση του χαρντοροκά...

Αν προλάβω να δω εγγόνια κάποτε θα μπορώ να τους λέω ότι στα νιάτα μου είχα την ευκαιρία να βλέπω τις απολαυστικές παραστάσεις που έστηνε ο Φοίβος Δεληβοριάς στα ντουζένια του...

Κάποιοι θα δικαιολόγησαν το ότι μετά από κάνα μισάωρο στη σκηνή ο Mark την κοπάνησε χωρίς αντίο, ρίχνοντας το φταίξιμο στην «εκκεντρικότητα», στο «φευγάτο μυαλό», στη «διαφορετική ψυχοσύνθεση». Τρίχες κατσαρές... Καμία «ασυμβίβαστη φύση» δεν επιβίωσε στον σημερινό Mark E. Smith και οφείλουμε να έχουμε μηδενική ανοχή σε τέτοιες πράξεις ληστοπραξίας του πανκ πνεύματος...

Με έναν νέο δίσκο έτοιμο σχεδόν να κυκλοφορήσει, η 10μελής Φάλαινα «αναδύθηκε» στην καλύτερη μέχρι σήμερα φόρμα της στη σκηνή του An Club, δίνοντας ένα πολύ κεφάτο λάιβ...

Ο Σταύρος Ξαρχάκος δεν περιορίστηκε απλά στην προετοιμασία του προγράμματος, αλλά βρέθηκε κι αρκετή ώρα επί σκηνής για να διευθύνει την ορχήστρα με την αυστηρότητα και την απολυτότητα που τον διακρίνει, αλλά και μ’ ένα πάθος το οποίο σε ορισμένες στιγμές ράγισε αυτό το προφίλ...

Ήρθαν, είδαν και κατενθουσίασαν ένα γεμάτο An Club. Ποιος είπε ότι δεν υπάρχουν και σήμερα (βρετανικές) κιθαριστικές μπάντες ικανές για τέτοιες συγκινήσεις;

Ήταν σαν να μπαίνεις σε μια χρονοκάψουλα: Rap metal 1990s κοπής, με ολίγη από την ηλεκτρονική ψυχεδέλεια εκείνης της εποχής. Αλλά οι Λονδρέζοι το 'χουν ακόμα και ήξεραν πώς να υποστηρίξουν την ηχητική τους πρόταση...

Στον Παρνασσό, μέσα σε λιγότερες από δύο ήσυχες ώρες, ο Κωνσταντίνος Βήτα μας θύμισε το συγκινησιακό φορτίο της μουσικής του και τον λόγο που τα τραγούδια του είναι πρωτίστως βιωματικά...

Δεν πέτυχε η συζητημένη παράσταση στα όσα θέλησε να αποτυπώσει, έχει όμως ως βασικό ατού μια καταπληκτική Μαρινέλλα, η οποία σε κάνει (κυριολεκτικά) να βουρκώνεις με τις ερμηνείες της...