Την εκπληκτική της απόδοση στον Παρνασσό δεν θα την πιάσει κανένα κείμενο. Κλείστηκε στην κατάνυξη με την οποία σύσσωμη η αίθουσα τραγούδησε μαζί της τη "Μαργαρίτα Μαγιοπούλα" και στα βουβά μας δάκρυα στο άκουσμα των "Γερανών"...

Αυτό το μουρμουρητό έχει πλέον αποκτήσει μια εκφραστική ακρίβεια. Όσο για τις λέξεις, ακολουθούν την εμβάθυνση των νοημάτων, αλλά συναντούν ταυτόχρονα και την αναντίρρητη ικανότητα του Μυτακίδη να λαξεύει τη γλώσσα με τον δικό του τρόπο...

Αν και τα Ανάποδα Καπέλα απείλησαν να του κλέψουν την παράσταση, ο Killah Priest απλά δεν παιζόταν σ' αυτόν τον πρώτο του ερχομό στην Ελλάδα...

Ήταν τόσο καλοί οι Αμερικανοί την Παρασκευή, που μέχρι και λυπήθηκα για την απουσία των μετριοπαθών hipsters από το Gagarin, οι οποίοι –κακά τα ψέματα– χρειάζονται σε τέτοια λάιβ, για να γεμίζουν τα κενά...

Έπαιξαν παραπάνω από όσο συνηθίζουν, έπαιξαν και το "Astronomy" που έχουν πάνω από δεκαετία να ακουμπήσουν και γενικώς απέδειξαν (για ακόμα μία φορά) ότι είναι βαριά, είναι βαριά, η φύση του χαρντοροκά...

Αν προλάβω να δω εγγόνια κάποτε θα μπορώ να τους λέω ότι στα νιάτα μου είχα την ευκαιρία να βλέπω τις απολαυστικές παραστάσεις που έστηνε ο Φοίβος Δεληβοριάς στα ντουζένια του...

Κάποιοι θα δικαιολόγησαν το ότι μετά από κάνα μισάωρο στη σκηνή ο Mark την κοπάνησε χωρίς αντίο, ρίχνοντας το φταίξιμο στην «εκκεντρικότητα», στο «φευγάτο μυαλό», στη «διαφορετική ψυχοσύνθεση». Τρίχες κατσαρές... Καμία «ασυμβίβαστη φύση» δεν επιβίωσε στον σημερινό Mark E. Smith και οφείλουμε να έχουμε μηδενική ανοχή σε τέτοιες πράξεις ληστοπραξίας του πανκ πνεύματος...

Με έναν νέο δίσκο έτοιμο σχεδόν να κυκλοφορήσει, η 10μελής Φάλαινα «αναδύθηκε» στην καλύτερη μέχρι σήμερα φόρμα της στη σκηνή του An Club, δίνοντας ένα πολύ κεφάτο λάιβ...

Ο Σταύρος Ξαρχάκος δεν περιορίστηκε απλά στην προετοιμασία του προγράμματος, αλλά βρέθηκε κι αρκετή ώρα επί σκηνής για να διευθύνει την ορχήστρα με την αυστηρότητα και την απολυτότητα που τον διακρίνει, αλλά και μ’ ένα πάθος το οποίο σε ορισμένες στιγμές ράγισε αυτό το προφίλ...

Ήρθαν, είδαν και κατενθουσίασαν ένα γεμάτο An Club. Ποιος είπε ότι δεν υπάρχουν και σήμερα (βρετανικές) κιθαριστικές μπάντες ικανές για τέτοιες συγκινήσεις;