Στο χαλαρά γεμάτο Κύτταρο οι Αμερικανοί έστησαν ένα φοβερό πάρτυ, ξαναβαπτίζοντας τους παλιούς στα πιο πολύτιμα νάματα της μακρυμάλλικης εφηβείας τους και δείχνοντας στους νεότερους πώς γίνονταν μερικά πράγματα, πριν επικρατήσει ως metal η πιο «κεντρώα» αισθητική συγκροτημάτων σαν τους Mastodon...

Ορισμένοι είπαν πως ανέμεναν κάτι περισσότερο από την εμφάνιση της Chelsea Wolfe. Εκείνη όμως απέδειξε πολύ καλά γιατί είναι φαινόμενο σπάνιο για το μουσικό μας σήμερα, έστω κι αν το set της παραήταν μικρό και η κλειστοφοβία της κάπως αποδυναμώθηκε στη μεγάλη σκηνή του Piraeus 117 Academy...

Οι κατά πολλούς «παππούδες» των Nirvana, έβαλαν φωτιά στο Gagarin, προσφέροντας μια βραδιά αρωματισμένη με στρυχνίνη, γράσο και με φωτογραφίες μισότρελων, σέξι κοριτσιών καρφιτσωμένες στον τοίχο του υπογείου...

Το κορμί και το πνεύμα δέχτηκαν αλλεπάλληλα χτυπήματα από τα συντριπτικά, επαναληπτικά στρώματα συγχορδιών των Amenra, συνδυασμένα με το δυσοίωνο κήρυγμα, που δίνει από τον άμβωνα της απελπισίας ο χαρισματικός Colin H. van Eeckhout...

Βροντερό παρών για την πρώτη επίσκεψη των Ισπανών στην Ελλάδα, που έσεισαν τη σκηνή του Fuzz με δαιδαλώδη riffs και ογκολιθικό παλμό...

Παρά το κρεσέντο που σηματοδότησε η κρούση ενός γκονγκ, ήταν ένα θέαμα δύστροπο, βασισμένο σε γυμνούς, σχηματικούς και ανεπαρκείς ήχους, που έδωσαν αφορμή για μαζικές αποχωρήσεις θεατών...

Το καλύτερο ίσως set του φετινού φεστιβάλ έμελλε να ακουστεί στην τελευταία του μέρα, με τον Thomas Ankersmit να προσφέρει τη δυναμική μιας ηλεκτρικής εκκένωσης σε όσους έδωσαν το παρών στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση...

Οι Αυστραλοί μαέστροι του metalcore έδωσαν μια φοβερή συναυλία, παρασέρνοντας σε πανζουρλισμό τον πολύ κόσμο που μαζεύτηκε για χάρη τους στο Piraeus 117 Academy...

Ο περισσότερος κόσμος έδωσε το παρών το βράδυ στη μικρή σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση για τον Jan Jelinek, ενδιαφέροντα πράγματα είχαν όμως συντελεστεί και σε ένα μεσημεριανό performance σε μυστική τοποθεσία, με πρωτεργάτη τον Davide Tidoni...

Παρά τις γκρίνιες για την απουσία του Leif Edling και του Messiah Marcolin, έπαιξαν μια χαρά το ιστορικό Nightfall, με τον Mats Leven να αποδεικνύει ότι με αυτόν στο μικρόφωνο θα μπορέσουν να βρίσκονται για αρκετά ακόμα χρόνια στο προσκήνιο...