Με τη Jo Bevan να συγκινεί, θυμίζοντας με τα φωνητικά της τη Dolores O'Riordan, η βραδιά στη Death Disco κύλησε ευχάριστα...

Τραγουδώντας για το άλγος της ζωής σε έναν κόσμο δομημένο πάνω στην ταξική πάλη και στην επιβολή ισχύος, οι Αμερικανοί παρέσυραν το Temple σε έναν επαναστατικό, αρχέγονο χορό, που άφησε άπαντες ξοδεμένους, μα ξόρκισε για λίγο το τέρας της καταπίεσης...

Η 2η μέρα είδε το Gagarin να γεμίζει κατά το ήμισυ μόνο, πρόσφερε όμως μια συνεκτική live εμπειρία, με τη θεόμουρλη ψυχεδελοσερφοπανκογκαράζ performance των Johnny Carbonaras να αφήνει περιέργως αδιάφορο το κοινό, που περίμενε πώς και πώς το set του Ντίνου Σαδίκη...

Έφερε το ανυποχώρητο σκοτάδι της μουσικής του στην κατάμεστη Αγγλικανική Εκκλησία, όπου πρόσφερε μια τελετουργία της άρνησης, δοσμένη με το είδος της υποβλητικότητας την οποία νιώθει κανείς μπροστά σε μια απέραντη συναισθηματική έρημο...

Η 1η μέρα του νέου φεστιβάλ πέτυχε πλήρως τους στόχους της, με τα τραγούδια του Γιάννη Αγγελάκα να κορυφώνουν τη βραδιά παίρνοντας υπέροχο σχήμα καθώς απευθύνονταν στους πάντες: στους εστέτ, στους πνευματώδεις, στους σαρκαστικούς χιουμορίστες, στα wannabe φρικιά, σε όσους έζησαν (έστω ξώφαλτσα) τις Τρύπες...

Με πολλή ενέργεια, χιούμορ και αυτοσαρκασμό, κέντησε κλίμα χαρμολύπης στο κατάμεστο club του Σταυρού Του Νότου, όπου ο κόσμος ζητούσε «κι άλλο» μέχρι περασμένα μεσάνυχτα...

Με τη στεντόρεια και χειμαρρώδη φωνή της σε πρώτο πλάνο, λάμπει κάθε Δευτέρα στη σκηνή του El Convento Del Arte ως ερμηνεύτρια, γυναίκα, μάνα, νοικοκυρά, femme fatale, αλλά και ως μόρτισσα, μπερμπάντισσα, γλεντζού...

Εμφατικό sold-out για τη νυν παρέα του Dirk Polak, ο οποίος έφερε στη Death Disco κάτι από το αυθεντικό post-punk πνεύμα της δεκαετίας του 1980, δίνοντας μία ακόμα εξαιρετική συναυλία στα μέρη μας...

Αρκετός κόσμος μαζεύτηκε στη Death Disco για τους post-punk βετεράνους και χάρη στον frontman Peter Slabbynck χόρεψε και πέρασε καλά. Ταυτόχρονα, όμως, έγινε φανερό πόσο παρωχημένο και ακίνδυνο ακούγεται πια αυτό που παίζουν...

Η αναλογική γοητεία του Φοίβου Δεληβοριά, η καλά δεμένη μπάντα που τον συνοδεύει και η φυσικότητα στην πρόζα έμειναν από καύσιμα τη στιγμή της εμφάνισης της Μαρίνας Σάττι, καθώς το δικό της πρόγραμμα απευθυνόταν σε εκείνους τους πολίτες του κόσμου στους οποίους κατά βάθος λείπει το χωριό...