Οι σχεδόν εμβατηριακές μελωδίες του κλασικού του άλμπουμ Ånden Som Gjorde Opprør (1994), αποτέλεσαν το τέλειο soundtrack για καλλιτεχνήματα ζωγραφισμένα στο χέρι, τα οποία εναλλάσσονταν στο πελώριο πανί του Temple ωσάν τόμοι μιας ξεχασμένης ιστορίας...

Παρά τις λοξοδρομήσεις προς ένα απλό μελό στυλ, η συναυλία στον Άγιο Παύλο έπεισε ότι υπάρχει ομορφιά αλλά και μια εκλεκτική συγγένεια με τον Nils Frahm στη μοντέρνα κλασική προσέγγιση του Ιταλού πιανίστα...

Οι 18άρηδες και οι 20άρηδες της Θεσσαλονίκης έδωσαν δυναμικά το παρών στο Fix Factory Of Sound για τη γαλλική κολεκτίβα, που έκανε ό,τι μπορούσε ώστε ο χορός να μη σταματήσει ούτε δευτερόλεπτο, αλλά και την έκπληξη στο encore, ανεβάζοντας στη σκηνή τον 12ο Πίθηκο...

Ένα μεστό, φιλοτεχνημένο αφιέρωμα, δοσμένο με σεβασμό, με τη μυθώδη φωνή της Σαβίνας Γιαννάτου στην πρώτη γραμμή, να πλαισιώνεται από το ευγενές πιάνο του Θόδωρου Κοτεπάνου και τη διαφανή, στιβαρή απαγγελία του Γιώργου Κοροπούλη...

Δεν ήταν σε καμία περίπτωση η τέλεια συναυλία. Παρόλα αυτά, η μονολιθική τους εμμονή να κερδίσουν και τον πιο απαίδευτο παρευρισκόμενο και το γεγονός ότι ο Mr. Fog χωράει πια στα πελώρια υποδήματα του Jan Kenneth Transeth, βοήθησαν ώστε να υπερκεραστούν όλες οι αντιξοότητες...

Δεν ήταν η μπόμπα που περιμέναμε από τους Αιγαλεώτες, αλλά ήταν μια ωραία γιορτή της μέχρι τώρα πορείας, με το sold-out στο Ρομάντσο να δείχνει ότι έχουν πετύχει να διευρύνουν το κοινό χωρίς να νερώσουν το κρασί τους...

Η σχεδόν 5ωρη γιορτή που έστησαν τα Αντισώματα έδειξε ότι η απώλειά του δεν θα γίνει ποτέ συνήθειά μας. Και ο κόσμος που γέμισε ασφυκτικά το Κύτταρο, πιστοποίησε ότι είναι πολλοί όσοι θα παλέψουν γι' αυτό...

Ο Ολλανδός μαέστρος των synths ενθουσίασε τους clubbers που έσπευσαν να τιμήσουν το μεταμεσονύχτιο set του στο Temple, ξέροντας πότε να σε σφυροκοπά και πότε να απευθύνεται στο μυαλό σου...

Βασισμένο αρκετά στον αυτοσχεδιασμό, το ιστορικό γκρουπ έδωσε μια αξέχαστη συναυλία στο γεμάτο Υπόγειο της Θεσσαλονίκης, με τη Marja Burchard να αποδεικνύει ότι κρατάει επάξια τα ηνία μετά τον θάνατο του πατέρα της...

Στη σκηνή του Gagarin αποτυπώθηκε ως κάτι παραπάνω από «νεράιδα του David Lynch»: ως μια femme fatale παλιάς κοπής, που πήγε τους περίπου 400 θεατές βόλτα στην πασχαλινή Αθήνα, στο πίσω κάθισμα μιας Cadillac...