Ποτέ δεν τα πήγαινα καλά με τα ραδιοφωνικά hits· μου δημιουργούσαν την αίσθηση μουσικής υπόκρουσης, που περνάει επιφανειακά, μαλακά και (συνήθως) αδιάφορα. Δεν είχα συνειδητοποιήσει λοιπόν ότι οι εγχώριοι σταθμοί παίζουν συνεχώς τους Warhaus, τους οποίους έμαθα μόλις κάποιους μήνες πριν, διαβάζοντας στον Τύπο για τις επιρροές τους από Nick Cave, Leonard Cohen και Tom Waits. Πηγαίνοντας πάντως να τους δω στο Gagarin, δεν τα βρήκα όλα αυτά σε όσα άκουσα: ίσως σε ελάχιστες στιγμές να υπήρχε πράγματι λίγος Cohen, κατά τα λοιπά τον Serge Gainsbourg θυμήθηκα και μάλιστα όχι τόσο εκείνον, αλλά τις διασκευές των τραγουδιών του από τον Mick Harvey.
Όπως πάντως και να έχει, το γκρουπ του Maarten Devoldere διαθέτει 2 γερά άλμπουμ σε ένα alternative pop/rock στυλ που μπόρεσε να καθιερωθεί στο mainstream από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 και μετά. Αρκετά φρέσκοι σε κάποιες ιδέες τους, ομορφόπαιδα και καλοί μουσικοί, πραγματοποίησαν ένα δυνατό live, στο οποίο ο κόσμος που παραβρέθηκε πέρασε πολύ καλά.
Ο πεντακάθαρος από το πρώτο ήδη λεπτό της εμφάνισης ήχος, όταν και άνοιξαν με το "Well, Well", βοήθησε σημαντικά στην επιτυχία της συναυλίας. Προσωπικά, αν με ενόχλησε κάτι, ήταν κάποια προηχογραφημένα στοιχεία και οι ομιλίες του κόσμου, που στην αρχή ιδιαίτερα του live ήταν δυνατές.
Αυτό που παρακολούθησα στο Gagarin ήταν γενικά έξω από τα νερά μου, αλλά οι θερμές αντιδράσεις του κόσμου δημιούργησαν ωραία ατμόσφαιρα, ενώ και η φωνή του Devoldere αποτυπώθηκε αρκούντως πιασάρικη ώστε να την κατατάξεις στα «ό,τι πρέπει» του επίκαιρου jazz pop mainstream. Στην αθηναϊκή τους τουλάχιστον εμφάνιση, οι Warhaus έπεισαν ότι το μέλλον στο αντίστοιχο κοινό και στα ραδιόφωνα που παίζουν τέτοιες μουσικές, τους ανήκει δικαιωματικά.
Όσον αφορά τώρα τη setlist, μεταξύ άλλων ακούσαμε το "The Good Lie", αλλά και τα "Control", "Beaches", "Love's A Stranger", "Mad World", "Machinery", "Here I Stand", "I'm Not Him", "Fall In Love With Me", "Dangerous" και "Against The Rich".
Τη συναυλία άνοιξαν με όμορφο τρόπο οι Tango With Lions, οι οποίοι ουσιαστικά παρουσίασαν το φετινό τους άλμπουμ The Light, επιτυγχάνοντας να κοινωνήσουν το συναίσθημα που φτιάχνουν με τα σκοτεινά περάσματα της μουσικής τους και τις folk/jazzy αναφορές. Από τα πιο καθαρά πράγματα στο εγχώριο indie-alternative σκηνικό των ημερών μας, ήταν η πρώτη φορά που τους είδα ζωντανά και έμεινα πολύ ευχαριστημένος. Η γεμάτη λυρισμό φωνή της Κατερίνας Παπαχρήστου, αλλά και το όμορφο μπάσο του Θοδωρή Ζευκιλή καθώς και τα τύμπανα του Νίκου Βεργέτη, έδωσαν επιτυχώς το στίγμα του γκρουπ.
{youtube}FlFaaxBNBgs{/youtube}
