Η επιστροφή του Europavox Festival στην Αθήνα βρήκε το Fuzz να φιλοξενεί μια σύμπραξη ελληνικής, γαλλικής, πολωνικής και εσθονικής electronica με πρωταγωνιστή τον μέγα Kavinsky, επιβεβαιώνοντας τη διακρατική φύση αυτού του ευρωπαϊκού θεσμού μουσικής συνεργασίας.
Τη βραδιά άνοιξε η δικιά μας, αεικίνητη Όλγα Κουκλάκη, ενώπιον ολιγάριθμου κοινού, που είχε πιάσει στασίδι στο Fuzz από τις 8 το απόγευμα. Κάτι που δεν την εμπόδισε στο ελάχιστο να αποδώσει ένα αξιόλογο set, κινούμενη στα συνηθισμένα ηλεκτρονικά και pop μονοπάτια στα οποία μας έχει συνηθίσει, κορυφώνοντας σταδιακά με μια πιο σκοτεινή διάθεση.
Την ατμόσφαιρα που έχτισαν οι μελωδϊες της Κουκλάκη στρογγύλεψε κατόπιν ο υπερευδιάθετος και χωρατατζής Εσθονός NOEP, ο οποίος επιδόθηκε σε ένα ευχάριστο μουσικό διάλειμμα κι ένα easy listening indietronica set. Το τελευταίο χτίστηκε με κομμάτια φτιαγμένα για ευρωπαϊκά ραδιοφωνικά airplays, όπως το "Rooftopop" και το "Golden", τα οποία έπαιξε μάλιστα δύο φορές (σε original version και ρεμιξαρισμένα), και για να τα εμπεδώσουμε και για να υπογράψει το τέλος του set του, ελλείψει μεγαλύτερης παραγωγής.
Ό,τι πάντως του έλειψε σε ατμόσφαιρα και σε ποικιλία ο Εσθονός το κέρδισε στην επικοινωνία, καθώς δεν μπορούσε να κρύψει τη χαρά του για την παρουσία του στην ηλιόλουστη χώρα μας, την οποία διατράνωσε με το μόνιμο, πλατύ του χαμόγελο και τα αστειάκια με το κοινό. Το τελευταίο, εν τω μεταξύ, είχε αρχίσει να πυκνώνει.
Κατά τις 10 πήρε τη σκυτάλη η πιο ευχάριστα σκοτεινή έκπληξη της βραδιάς. Ο λόγος για την 29χρονη Zamilska από την Πολωνία, η οποία ήρθε με όλη τη φόρα του next best thing στην ηλεκτρονική σκηνή της χώρας της και με τον ενθουσιασμό των κριτικών για τις ευρωπαϊκές της εμφανίσεις, ώστε να δικαιώσει στο έπακρο την underground φήμη της.
Γνήσιο τέκνο της γενιάς που βρήκε στο διαδίκτυο την απλούστερη οδό προς την πραγματοποίηση των καλλιτεχνικών της ονείρων, η Zamilska κάνει μουσική και του λιμανιού και του σαλονιού: ωμή, θορυβώδη techno των ανώνυμων υπογείων clubs της Ανατολικής Ευρώπης, με εκείνες ωστόσο τις avant garde πινελιές που μπορούν να την κάνουν soundtrack σε fashion show του Chistian Dior. Στην εμφάνισή της στο Europavox 2018 μας έδωσε ένα χορταστικό δείγμα με ένα ισοπεδωτικό set –ντυμένο με τα πιο ατμοσφαιρικά ψυχρά φώτα της βραδιάς– το οποίο κορυφώθηκε ακριβώς όπως πρέπει, με μια περίφημη δηλαδή απόδοση του "Closer".
Μετά και την επέλαση των ωστικών κυμάτων της Zamilska είχε και επίσημα φτάσει η ώρα για το βαρύ πυροβολικό της βραδιάς. Το Fuzz βρισκόταν πλέον σε εκείνη την ιδανική απαρτία που σε κάνει να νιώθεις μέρος ενός μικρού ανθρώπινου πλήθους χωρίς να χάνεις το ζωτικό πεδίο για χορό και ανάσες. Όλοι αδημονούσαν για την εμφάνιση του Kavinsky και για ένα ταξίδι με τον Ryan Gosling στο τιμόνι, υπό τους ήχους του "Nightcall".
Ο κύριος Vincent Belogray, ο οποίος σκηνοθέτησε τον θάνατό του προκειμένου να επιστρέψει στο κορμί της περσόνας Kavinsky, βγήκε μέσα από τα εφέ των καπνών με jacket α-λα-“Drive’’ για να κάνει αυτό που συνηθίζει στις ζωντανές του εμφανίσεις. Υπηρέτησε μεν την εμμονή του με τα 1980s και τα ηλεκτρισμένα soundtrack, παίζοντας αρκετά δικά του κομμάτια όπως το "Roadgame" και το "Testarossa Autodrive", κατά τα άλλα όμως παρουσίασε ένα ξεσηκωτικό set μαζικής αποδοχής στα όρια του freestyle, πηγαίνοντάς μας από τους Daft Punk και τους Justice στους Run The Jewels κι από εκεί στους Who και πάλι πίσω στους Daft Punk.
Οι τελευταίοι είχαν ξεκάθαρα την τιμητική τους –κάπου εκεί στο "Aerodynamic" χάθηκε το μέτρημα– συμπατριώτες γαρ, αλλά και ίσως γιατί το σήμα κατατεθέν του Kavinsky, το "Nightcall", φέρει τη συνθετική συμβολή του Guy Manuel de Homem. Το σήμα αυτό σφύριξε και τη λήξη του set, με έναν σωρό κορίτσια να σκαρφαλώνουν έπειτα σε όποιους ώμους βρέθηκαν πρόχειροι και τις επευφημίες να συναγωνίζονται την υποδοχή του "Killing Ιn Τhe Name Οf", που είχε ακουστεί λίγο πριν.
Μπορεί να μη χορτάσαμε τη σκοτεινή ευαισθησία της προσωπικής δουλειάς του, αλλά φύγαμε αδιαμφισβήτητα ευχαριστημένοι από το Fuzz το βράδυ της Παρασκευής. Έστω και για λίγο, ο μεσιέ Kavinsky κατάφερε να μετατρέψει το venue της Πειραιώς σε κλαμπ της Βαστίλης, αποδεικνύοντας ότι, μερικές φορές, το mainstream είναι μαγκιά.
{youtube}oaVQx1HdagA{/youtube}
