Πολύς κόσμος έδωσε το παρών στο Gagarin και φέτος, με τους headliners Manilla Road να καταπλήσσουν για ακόμα μία φορά με το αρχετυπικό US metal πάθος τους και τους Ιταλούς Doomsword να αποτυπώνονται σαρωτικοί, αφήνοντας πίσω τους τον απόηχο μιας μαινόμενης μάχης...

Αν και η σκηνοθεσία του Γιάννη Χουβαρδά μάλλον περδικλώθηκε –τείνοντας σε αυχμηρές αναγνώσεις– η εξαίσια αισθητική των σκηνικών της Εύας Μανιδάκη και η καταπληκτική απόδοση της Ελένης Κελεσίδη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, οδήγησαν σε ένα λαμπρό ανέβασμα...

Μόλις 40 εκλεκτοί έδωσαν το παρών στο Temple, αποζημιώθηκαν όμως με μια μυσταγωγική συναυλία, η οποία κοινώνησε το πνεύμα της (αυτο)συγχώρεσης και της ελευθερίας...

Φινέτσα, πλήξη και φασόν συναίσθημα, με φόντο την εντυπωσιακή κοσμοσυρροή στο Φάληρο...

Μπροστά σε ένα γεμάτο Fuzz, παρουσίασαν τη νέα τους δουλειά, θυμήθηκαν τα παλιά και σκόρπισαν απλόχερα τη ροκ ποιότητα που τόσο μας λείπει αυτά τα τελευταία χρόνια των αλγόριθμων και των μεταδεδομένων...

Παραμένουν σταθερό σημείο αναφοράς για την πιανιστική τζαζ του σήμερα, είναι όμως και σε θέση να δίνουν συναυλίες με καθηλωτικά σημεία, όπως απέδειξαν στη sold-out κεντρική σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση...

Η πραγματικά μαγευτική φωνή του Kim Larsen ίσως να εκπροσώπησε τις μελαγχολικές, neofolk απαρχές του συγκροτήματος, αλλά οι υπόλοιπες όψεις της δισκογραφίας τους καταδικάστηκαν τελικά λόγω της μονοτονίας της μίας ακουστικής κιθάρας...

Μπροστά σε λίγο μα ένθερμο κόσμο, οι Βρετανοί έδειξαν ότι κρατάνε ατόφιο και καθαρό το ένδοξο hard rock μιας άλλης εποχής, έχοντας ως κινητήριο μοχλό τον αεικίνητο και παιχνιδιάρη Danny Bowes...

Ίσως χρειάζονταν έναν χώρο πιο χύμα από το Gazarte, και πάλι, όμως, πρόσφεραν μια ολοκληρωμένη εμπειρία, με πλούσιο, ζεστό ήχο και στιγμιότυπα συναρπαστικής αρτιπαιξίας...

Ένα «λυντσεϊκό» ταξίδι στα χιλιόμετρα της αγάπης, με τον Παύλο Παυλίδη να βρίσκεται ανάμεσα στο κοινό και την τραγουδοποιό να αποδεικνύει τη σοβαρή δουλειά που υπάρχει πίσω από τον πρόσφατο δίσκο της...