Ιδιαίτερη συναυλία, από μια ιδιαίτερη μπάντα, με μεγάλο απόντα τον hype κόσμο της εναλλακτικής Αθήνας, που άφησε άδειο το An Club ενώ κανονικά θα έπρεπε να προσκυνάει αυτή τη βρετανική παρέα...

Παρότι κάτι εξακολουθεί να λείπει από τις ερμηνείες σε θέματα εγκράτειας και λεπταισθησίας, στροβιλίστηκε ανυπόδητη μέσα στα αέρινα ρούχα της στη δεύτερη, τριήμερη επίσκεψή της στην Ελλάδα, συντονίζοντας ένα τεράστιο πλήθος κόσμου σε μία συλλογική ανάσα...

Καταιγισμός δίχως προηγούμενο στο Fuzz, με το νορβηγικό τρίο να αποδεικνύει γιατί κατέχει μια πραγματικά μοναδική θέση στο σύγχρονο rock στερέωμα...

Αρκετός κόσμος ήρθε στην Τεχνόπολη έτοιμος για «ξέφρενο party», το οποίο και όντως πρόσφερε ο πρωταγωνιστής της βραδιάς, δείχνοντας ότι η επιστροφή στις εποχές που τον ανέδειξαν σε εγχώριο pop star συνεχίζει να απασχολεί...

Απόλυτα επιτυχημένη κρίνεται η πρώτη σόλο επίσκεψή του στην Ελλάδα, η οποία όμως θα είναι μάλλον και η τελευταία, όπως έδειξε η προσέλευση στο Fuzz: ο ηγέτης των Emperor αποδείχθηκε υπερβολικά εκλεπτυσμένος για την αισθητική της ευρύτερης μεταλλικής μάζας...

Ανάμεσα σε κάθε είδους λαχταριστά burgers και σε κρύες μπύρες, οι Asian Dub Foundation εκτίναξαν τον δείκτη ενέργειας του κοινού, το οποίο έμεινε σε χορευτική διάθεση μέχρι και το τελευταίο λεπτό της συναυλίας...

Έστησαν στο Ηρώδειο ένα αλσύλλιο από λάμπες φθορίου και, εν μέσω αυτού, έδωσαν μια συναυλία κορυφαίας ποιότητας –αποδεικνύοντας ότι μπορεί πια να απέχουν χρονικά από τη μαγική τους στιγμή εκεί στα μισά των '00s, αλλά τη θυμούνται, την τιμούν και προσπαθούν πάντα για τη συνεπή εξέλιξή της...

Ογκώδης, αγέλαστος και προσηλωμένος στα «ιερά» του βινύλια, έπαιξε με αέρα παλιάς καραβάνας στο Six d.o.g.s., προσφέροντας ένα απρόβλεπτο και περιπετειώδες στην εξέλιξή του set...

Ο Andrew Eldritch έλειπε από τη σκηνή, πιάνοντας τις γωνίες της, ενώ ξεχνούσε ή μασούσε στίχους. Παρ' όλα αυτά, ο κόσμος γέμισε το Gazi Music Hall και οι όποιες γκρίνιες ήρθαν αργότερα, αφού κατά τη διάρκεια της συναυλίας οι περισσότεροι τραγουδούσαν ή κουτσοπηδούσαν...

Ο Luis Vasquez αλώνισε στη σκηνή του Temple σε μια χορογραφία γεμάτη καπνό και σκοτεινιά, τυλιγμένος γύρω απ’ την κιθάρα, σπασμένος πάνω από τα πλήκτρα, ασυγκράτητος σε ξέφρενο stomping πάνω σ’ ένα αυτοσχέδιο κρουστό από κάδο σκουπιδιών...