Ο κόσμος γέμισε σε ικανοποιητικό βαθμό το Gagarin, πολλοί όμως δεν συνυπολόγισαν ότι ο Adi Newton προσανατολίζεται πια σε κατευθύνσεις πειραματικής techno, διατηρώντας τον ομφάλιο λώρο με το παρελθόν ορατό μόνο για αρκετά διαβασμένους ακροατές...

Οι κουνελομασκαρεμένοι Δανοί χάραξαν το βράδυ του Σαββάτου το δικό τους εφηβικό ψυχογράφημα στο υποσυνείδητό μας, σε ένα από τα πιο απροσποίητα και αυθεντικά lives των τελευταίων μηνών...

(Τουλάχιστον) εκρηκτικό το Σαββατόβραδο στο sold-out An Club, με τους 1000mods, Wish Upon A Star, Big Nose Attack και Last Drive να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό προς τιμήν της Lab Records... 

Στο γεμάτο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, η κολεκτίβα του Στέλιου Ρωμαλιάδη παρέταξε τη νέα της, πενταμελή σύνθεση, δίνοντας στο κοινό μια καλή γεύση του «οπλοστασίου» της...

Υποβοηθούμενοι από ένα vibe καθόλα αειθαλές, οι Αμερικανοί όργωσαν τη σκηνή της Death Disco σαν σωστά κτήνη. Αλλά απέναντί τους βρήκαν ένα παγερό κοινό: δίχως τις σποραδικές ζητωκραυγές, θα νόμιζε κανείς πως παρακολουθούσε μια θεατρική παράσταση...

Γέμισε η Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών την Παρασκευή για το σχήμα του 33χρονου τρομπετίστα, ο οποίος απέδειξε ότι δικαίως συγκαταλέγεται στα πιο «ζεστά» ονόματα μιας νέας τζαζ γενιάς... 

Μοντερνισμός χωρίς φανφαρονισμούς ή εύκολες λύσεις και λυρικότητα με σύγχρονες, εγχώριες καταβολές, με κομβικό σημείο το "Χιόνι", από τη θρυλική παράσταση Μηχανή Άμλετ του Μιχαήλ Μαρμαρινού...

Στο μακρινό Bergen της Νορβηγίας, ο κόσμος συγκεντρώθηκε από νωρίς στο Garage bar για την 1η μέρα του φεστιβάλ και η μπύρα έρρε άφθονη. Headliners ήταν μεν οι Chrome Division, μα την παράσταση έκλεψαν οι Blodhemn, με μια απόδοση που υποδαύλισε κάθε καταπιεσμένο, ζωώδες έκστικτο...

Δεν βρέθηκε στην καλύτερή της μέρα το Σάββατο η δημοφιλής ερμηνεύτρια, στον (γεμάτο) Βοτανικό. Αλλά μέρος του να είσαι σταρ, είναι και να μπορείς να το «γυρνάς» το παιχνίδι, όταν χάνεις στο ημίχρονο...

Τα πράγματα άργησαν να πάρουν μπρος το Σάββατο στο An Club. Όταν όμως μπήκαν στη θέση τους, οι κιθάρες βρέθηκαν στο σημείο βρασμού και τα φωνητικά του Ηλία Αποστολάκη έπιασαν τα ύψη (ή τα βάθη;) που κάνουν τη μπάντα αυτή αγαπητή στο «σκληρό» κοινό της πόλης...