Κάθε φορά που οι Dirty Granny Tales αποφασίζουν να μοιραστούν με το ελληνικό κοινό το όραμά τους για τη μουσική και το θέατρο, νιώθω εξαιρετικά άβολα που η πρόταση τους δεν απολαμβάνει την παραγωγή, αλλά και τη δισκογραφία που της αξίζει. Με μοναδική εξαίρεση την παρουσία τους στο Badminton πριν (περίπου) 4 χρόνια, όπου πραγματικά τους θαυμάσαμε σε ένα οπτικοακουστικό θέαμα αντάξιο του πραγματικού μεγέθους που θα έπρεπε να κατέχουν.
Αυτή τη φορά επιστρέφουν με νέο concept, που τιτλοφορείται Telion’s Garden και –το κυριότερο– με καινούργια μουσική, μετά από πολύ καιρό. Με την προσέλευση να μην είναι η αναμενόμενη, το μισοάδειο Θέατρο Χώρα φάνταζε παγωμένο για πρεμιέρα, γεγονός άδικο για τους 4 μουσικούς και τις 2 χορεύτριες, που κατέθεσαν ψυχή και σώμα στην τέχνη τους.
Μιάμιση ώρα αργότερα, επιβεβαιώθηκαν όσα ήδη γνωρίζαμε. Ο δυναμισμός της μουσικής των Dirty Granny Tales είναι απόκοσμος, εάν σκεφτεί κανείς ότι δεν υπάρχει ηλεκτρισμός στον ήχο της. Οι δε ερμηνείες του Mouldbreath βελτιώνονται συνεχώς από τα πρώτα χρόνια του σχήματος μέχρι και σήμερα, με τις εντυπώσεις πλέον να κερδίζονται κυρίως για την πολυμορφία των καθαρών του φωνητικών.
Αλλά οι μουσικοί που απαρτίζουν τους Dirty Granny Tales είναι εξαιρετικοί και ως performers: το επί σκηνής στήσιμό τους και ο τρόπος με τον οποίον εκτελούν τις συνθέσεις αποτελούν τμήμα μιας συνολικής performance και μάλιστα σε τέτοιο σημείο, ώστε οι χορευτές απλά την πλαισιώνουν. Η do-it-yourself πρακτική που ακολουθούν για την παραγωγή του σόου (γραφικές απεικονίσεις, κοστούμια, φωτισμός) είναι λογικό να διατηρεί αναλλοίωτο τον χαρακτήρα του σχήματος, αφαιρεί όμως νομίζω ποιότητα από το τελικό αποτέλεσμα –πάντα σε σχέση με τη δύναμη της μουσικής και του concept. Όσο όμως θεμιτές και κατανοητές μπορεί να είναι οι εκπτώσεις στο εικαστικό/θεατρικό μέρος της παράστασης, δεν πρέπει να προσπεράσουμε κρίσιμες λεπτομέρειες για την αρτιότητα του θεάματος.
Μιας και βρισκόμαστε σε περίοδο στην οποία αμφισβητούνται έντονα οι ελληνικές παραγωγές, καλό θα ήταν οι υπεύθυνοι να αναζητήσουν τις πραγματικά ενδιαφέρουσες περιπτώσεις και να τις αναδείξουν. Γιατί μόνο τυχαία δεν είναι η επιτυχία των Dirty Granny Tales στο εξωτερικό, όπως απέδειξε την Παρασκευή η πρεμιέρα της νέας τους παράστασης. Όπως μόνο τυχαία δεν είναι και η φυγή πλήθους καλλιτεχνών εκτός Ελλάδας, για βιοποριστικούς λόγους. Δεν είναι αργά για να προσεγγίσουμε το καλύτερο, ακόμη και αν το Τέλειο φαίνεται ουτοπικό (ένα μικρό concept hint για το Telion's Garden, για να μην γεμίσουμε spoilers το κείμενο).
