O David August έπαιξε ως απέριττος και ιδιοφυής μάγος, ο Pantha Du Prince παρέδωσε ένα set μυσταγωγίας και ο Lindstrøm έδωσε το σύνθημα για μεταμεσονύκτιο χορό και ξεφάντωμα, καθώς το κοινό «λουζόταν» με κομφετί και μπαλόνια...

Πυκνός ηχητικός διάλογος κάτω από τη στέγη της κατάμεστης Αγγλικανικής Εκκλησίας: πάντρεμα πνευστών, εξαγνιστικών εξερευνήσεων με βυθιστική, ηλεκτρονική ατμόσφαιρα, υπό το πέπλο μίας υποβλητικής πνευματικότητας...

Έχτισαν ένα δυνατό αίσθημα «συνανήκειν» απέναντι στο sold-out Temple, δίνοντας μια άψογη συναυλία, βασισμένη σε ένα ντόμπρο «γούστο» για το χιπ χοπ...

Με πανίσχυρο και καθηλωτικό ήχο, απέδειξαν σε όσους κατέκλυσαν το Piraeus 117 Academy ότι ο χρόνος τους έχει φερθεί όμορφα κι εκείνοι του το ανταποδίδουν...

Αν και το ανυποψίαστο κοινό αποχωρούσε σε δόσεις κατά τη διάρκεια της βραδιάς, η Αμερικανίδα μουσικός με τις μανιάτικες ρίζες φάνηκε κυρία και πρόσφερε μια ιδιαίτερη στιγμή στο άγονο συναυλιακό τοπίο της πόλης...

Παρά τα 8 χρόνια που είχαν να μας επισκεφθούν, η προσέλευση στο Gagarin κρίνεται απογοητευτική. Κάτι, πάντως, που δεν εμπόδισε τους Ολλανδούς να δώσουν μία από τις απολαυστικότερες φετινές συναυλίες...

Έγινε το αδιαχώρητο στο Gagarin, με το λονδρέζικο ντουέτο να αποτυπώνεται ευγενικό, αέρινο και βελούδινο, μη διστάζοντας μάλιστα να ξεκινήσει το set με το σε χρόνο dt πολυαγαπημένο "Black Lagoon"...

Έπαιξαν στο γεμάτο Κύτταρο σαν στοιχεία της φύσης, χτίζοντας τείχη από έναν γεμάτο, μανιασμένο ήχο, ο οποίος έσκαγε αναπάντεχα και από κάθε πλευρά, οδηγώντας το κοινό σε μια κατάσταση χαύνωσης, που προκλήθηκε από καθαρή κατάπληξη για το θέαμα...

Μυστηριακή σαν στοιχειό του δάσους, αλλά και επίφοβη σαν λύκαινα που προστατεύει τα μωρά της, κατόρθωσε να παλατζάρει σαγηνευτικά συναισθήματα με αρχαϊκό γρέζι κοφτερής υφής, παρά την απογοητευτική προσέλευση κόσμου στο Fuzz...

Μπορεί να έλειψε το «αλλοπρόσαλλο» σαξόφωνο του Terry Edwards, αλλά το τρίο έδωσε μια εκρηκτική συναυλία στο Gagarin, εντυπωσιάζοντας με τον σφιχτό, ηλεκτρικό του δυναμισμό...