Το εύρος των ορίων της αυτοσχεδιαστικής μουσικής και τις κοσμικές συγχωνεύσεις που μπορούν να λάβουν χώρα εντός τους επιχειρεί να προσεγγίσει η σειρά παραστάσεων Improv, στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.
Πάνω λοιπόν στις ράγες της αυτοσχεδιαστικής τζαζ από τη μία και των ηλεκτρονικών ήχων από την άλλη, Έλληνες και ξένοι μουσικοί, σολίστ και παραγωγοί, συναντιούνται στον 5ο όροφο της Στέγης για να διασταυρώσουν ήχους και να εξερευνήσουν νέες χώρες. Το Σάββατο, στη 2η κατά σειρά παράσταση του εγχειρήματος, πέντε μουσικοί και δύο acts έλαβαν θέσεις στη Μικρή Σκηνή, για να παρουσιάσουν στο κοινό της Αθήνας τα δικά τους πειράματα.
Η γνωστή στους κύκλους της ελληνικής τζαζ Ζωή Ευσταθίου άφησε πριν μερικά χρόνια την Ελλάδα για να κυνηγήσει τη δικιά της νέα μουσική γη, στις σκανδιναβικές χώρες. Όσοι την ξανασυνάντησαν στη Στέγη έχοντας αναμνήσεις από τις βραδιές της στις αθηναϊκές σκηνές, να πρωταγωνιστεί με άλλους καταξιωμένους μουσικούς στον μικρόκοσμο της «δικής μας» τζαζ, μάλλον θα εξεπλάγησαν από τις δραματικές αλλαγές στο ηχοτοπίο στο οποίο κινείται τώρα.
Η Ευσταθίου στο «πειραγμένο» πιάνο της και ο Σουηδός κοντραμπασίστας Egil Kalman στα modular synthesizers φύτρωσαν στη μικρή σκηνή της Στέγης ένα νορβηγικό δάσος ήχων, αναπαριστώντας με μαεστρία τους αυτοσχεδιασμούς της φύσης και των πουλιών, σε μια ωριαία σύνθεση με άρωμα από John Cage. Έμοιαζε με soundtrack για πειραματικό θέατρο, θα μπορούσε όμως και να έχει ξεπηδήσει από το εργαστήρι του Νίκολα Τέσλα. Ένα από τα καλύτερα στιγμιότυπα της βραδιάς ήταν τα δεκάδες φώτα που είδαμε σπαρμένα στη σκηνή, σε μια εγκατάσταση προγραμματισμένη να σηματοδοτήσει τρεις διαφορετικές φάσεις του δάσους.
Στο δεύτερο μέρος της συναυλίας ήταν η ώρα για τη σύμπραξη κορυφής του Ko Ishikawa με τον Γιώργο Βαρουτά και τον Νίκο Σιδηροκαστρίτη. Το ιαπωνικό παραδοσιακό πνευστό sho συνάντησε λοιπόν τις εναλλακτικές κιθαριστικές και ηλεκτρονικές διαδρομές του Βαρουτά, έχοντας ως αιχμή του δόρατος τη μεγάλη δεξιοτεχνία του Σιδηροκαστρίτη. Με τον αριστοτεχνικό χειρισμό φυσικών ξύλων, ο τελευταίος είχε καθοριστική ηχητική συμβολή στην αυτοσχεδιαστική πρόταση του τρίο, δίνοντας το κάτι παραπάνω σε αυτό το πάντρεμα κόσμων και καταβολών· μια συνέχεια του ταξιδιού στον αρχαίο και στον ψηφιακό χρόνο, που ξεκίνησε με τον περσινό δίσκο Chronostasis.
Εκλεκτοί μουσικοί σε ακόμα πιο εκλεκτά πειράματα για λίγους –όσο ελιτίστικο κι αν ακούγεται κάτι τέτοιο. Όμως αυτό θέλει το αυτοσχεδιαστικό πνεύμα του Improv: να συστήσει ευρύτερα ήχους στους οποίους λίγοι περπατάνε, με τη φιλοδοξία (μα και το όνειρο) να φτάσουν σε όσο περισσότερους γίνεται.
{youtube}OM1t5wsEHn0{/youtube}
