Εξερευνώντας το έργο καλλιτεχνών που έχουν καταπιαστεί με τη θεραπευτική ιδιότητα της μουσικής κυκλικότητας σε θέματα απώλειας μνήμης, συνειδητοποιούμε τη συμβολική του υπόσταση σχετικά με την αδυναμία της ανθρωπότητας να σχηματίσει αναμνήσεις βασισμένες αποκλειστικά στο παρόν...

Ο αριθμός των 50 αποχρώσεων αποτελεί υπερβολή, αλλά το 2015 έκλεισε πλέον και ως Avopolis επιλέξαμε και παρουσιάζουμε μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες βινυλιακές προτάσεις της χρονιάς που μας άφησε. Ποικίλες οι καλαίσθητες μορφές τους, αλλά ανεπαρκείς σε αριθμό, ελέω μιας αγοράς δραστήριας σε παραγωγή και σε αυξανόμενη προσφορά. Στα πλαίσια της παρουσίασης αυτής, φιλοξενούνται επίσης εκδόσεις που αφορούν τόσο την εγχώρια συναυλιακή επικαιρότητα (Harakiri For The Sky αύριο 15 Ιανουαρίου στη Death Disco, Saturnalia Temple στο An Club μεθαύριο Σάββατο 16 Ιανουαρίου, αλλά και Asphyx 26 Μαρτίου στο Eightball της Θεσσαλονίκης), όσο και επικείμενα διεθνή φεστιβάλ (Blastfest 2016, Νορβηγία και Roadburn 2016, Ολλανδία)

Καθισμένος σε ακρωτήρι ελκυστικό, λάμβανε τις συγκλίνουσες δυνάμεις του περιγύρου του στη δεκαετία του 1970, κατά την οποία η απέχθεια γινόταν καθημερινότητα. Φρόντιζε όμως να αναπνέει και να συλλογίζεται ως ένα παιδί μεγαλωμένο στο Brixton. Αλήθεια, πόσοι το κατάφεραν αυτό;

Διαγωνισμούς συγκροτημάτων, έχουμε δει αρκετούς. Στην περίπτωση όμως του Global Battle of the Bands μιλάμε για το ελληνικό παρακλάδι ενός διεθνούς και αρκετά απαιτητικού διαγωνισμού, με αδιάβλητες διαδικασίες πρόκρισης. Καθώς λοιπόν ο δεύτερος εγχώριος ημιτελικός έρχεται αργότερα μέσα στον μήνα (Θεσσαλονίκη, Κυριακή 24 Ιανουαρίου), καλέσαμε τα 9 συγκροτήματα που προκρίθηκαν από τον ημιτελικό της Αθήνας να μας πουν δυο λόγια για την εμπειρία, απευθύνοντας σε όλους ένα κοινό ερωτηματολόγιο...

Τα best of της στήλης για το 2015

Ξετυλίγοντας τη μακρά ιστορία της ουαλόφωνης κληρονομιάς, καταλήγουμε σε μια νέα γενιά μουσικών, που ψάχνει τη δικιά της φωνή έκφρασης μέσω της σταδιακά εξαφανιζόμενης γλώσσας της...

Αν λοιπόν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, τότε ο Lemmy θα συνεχίζεται να καταγράφεται ως ένας απλά περίεργος τύπος με λαρυγγικό τρόπο τραγουδιού. Και ο Γιώργος Λούκος ως ο άγιος (εργοδότης).

Ίσως αναμενόταν η επικράτηση του Φοίβου Δεληβοριά, αφού κανείς άλλος εγχώριος δίσκος δεν συζητήθηκε φέτος όσο η Καλλιθέα. Όμως η Σtella (Στέλλα Χρονοπούλου) πολέμησε ψήφο-με-ψήφο για την πρωτιά μέχρι το τέλος της εκλογικής διαδικασίας στα Avopolis HQ, παίρνοντας δικαιωματικά τον τίτλο του φρέσκου προσώπου της χρονιάς. Άνετη 3η θέση για τον Κτίρια Τη Νύχτα (Γιώργος Καρπαθάκης), ακολουθεί όλη η λίστα, στην παραδοσιακή «αντίστροφη μέτρηση»...

Στο Μονακό, κατέληξαν στο θέμα ενός άλμπουμ όπου τα τυχερά παιχνίδια –και, κατ’ επέκταση, ένα καζίνο– θα αντιμετωπίζονταν ως ένας «ιερός» χώρος διασκέδασης (και ανίερης χασούρας). Εξ ου και το εξώφυλλο, με τη φιγούρα του Ρήγα Καρό να έχει γίνει βιτρώ, δηλαδή υαλογραφία, στο παράθυρο μιας υποτιθεμένης εκκλησίας...

Από τον πυρετό του swing μέχρι το ξεβίδωμα του rock n’ roll, το κοινό των μουσικών δεκαετιών όσο διαφορετικό και αν ήταν από γενιά σε γενιά, είχε έναν κοινό παρανομαστή: τη διασκέδαση.