Έφτασε η ώρα –αυτή την Κυριακή, 7 Φεβρουαρίου, στην Αρχιτεκτονική– για τον ελληνικό τελικό του Global Battle of the Bands, που θα κρίνει τον εκπρόσωπό μας στον μεγάλο διεθνή τελικό του Βερολίνου. Ένα event με ξεχωριστό ενδιαφέρον για τα εγχώρια πράγματα, καθώς εντάσσεται σε έναν διεθνή και αρκετά απαιτητικό διαγωνισμό, ο οποίος δείχνει να ριζώνει πλέον και στη χώρα μας. Για να συμπληρώσουμε την εικόνα που μας έδωσαν οι προκριθέντες από τον ημιτελικό της Αθήνας (δες εδώ), αναζητήσαμε τους 7 νικητές του ημιτελικού της Θεσσαλονίκης ώστε να μας πουν δυο λόγια για τη δική τους εμπειρία, μέσω ενός κοινού για όλους ερωτηματολογίου...

Ομολογώ ότι τον εκμεταλλεύτηκα. Πολύ καιρό ήθελα δηλαδή να καλέσω έναν άνθρωπο και, πατώντας στις απαντήσεις του, να δώσω μια σφαιρική εικόνα (όσο γίνεται) πάνω στις διαφορετικότητες ανάμεσα σε αναλογική και ψηφιακή ηχoγράφηση, με ουσιαστικές προτάσεις και όχι με υπέρ του δέον τεχνικές. Έτσι, κάνοντάς του βασικές πάνω στα ζητήματα αυτά ερωτήσεις, ξεμπερδέψατε και εσείς από το να σας πρήζω με άρθρα περί διαφορών κλπ. Από τη μεριά μου, γνωρίζοντας τη δουλειά του με τους 7-Odds και ερχόμενος σε επαφή με το νεότευκτο άλμπουμ του Lumiere Brother, είχα καταλάβει ότι ο Γιώργος Κόλτσιου –ένα παιδί πραγματικά αγαπητό στην πιάτσα– ήταν το κατάλληλο άτομο για όλα τα παραπάνω tasks…

Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, η τελευταία γενιά Αμερικάνων μουσικών που ενηλικιώθηκε ανέγγιχτη από την ψηφιακή απελευθέρωση, σαγηνεύτηκε από την πλούσια και παρθένα πολιτισμική παράδοση της πατρίδας της, επιχειρώντας να την απογυμνώσει και να την παραδώσει εκ νέου, με μία ρομαντική, καλειδοσκοπική, μα και νοσταλγική ματιά...

Μήπως εκείνο που θρηνούμε δεν είναι ακριβώς ο νεκρός καλλιτέχνης, αλλά το κομμάτι του εαυτού μας που ταυτίστηκε μαζί του, με τους δίσκους, τα τραγούδια του, ίσως και με την εικόνα του; Κοντά σ’ αυτά κι ένα μνημειώδες μπέρδεμα με ανθρώπους που, μέσα στη φούρια τους, αντί να θρηνήσουν τον David Bowie θρήνησαν τον David Zowie, έναν Βρετανό house DJ...

Θα περίμενε κάποιος ότι ένα γέννημα-θρέμμα της γης και της μουσικής σκηνής του Seattle, θα το ξεψάχνιζα για το saga του grunge και ειδικότερα για τους Alice In Chains στων οποίων την πρώτη σύνθεση υπήρξε άμεσα αναμεμειγμένος. Αλλά το Avotek έχει πάντα στόχο τα καλώδια και τη φιλοσοφία τοποθέτησής τους, οπότε άδραξα την ευκαιρία να ρωτήσω τον Johnny Bacolas για τις νεώτερες αλλά και παλαιότερες θέσεις του για τις ηχογραφήσεις, πάντα παράλληλα με τα δικά του βήματα έμπροσθεν και πίσω από την κονσόλα. 

Τελικώς βέβαια μάλλον μετάνιωσα που δεν ρώτησα για τα φίλτρα που χρησιμοποίησε με τους Second Coming όταν στα τέλη της δεκαετίας του 1990 έκανε εκείνη την περίφημη διασκευή στην "Αφιλότιμη" του Στράτου Διονυσίου. Αλλά εν τέλει θεωρώ ότι έχω κάνει έναν ακόμη καλό φίλο εν Αμέρικα, οπότε κάποια στιγμή θα το μάθω και αυτό. Να ευχαριστήσω επίσης τον τραγουδιστή των INK Χρήστο Τσάνταλη, συνεργάτη του Bacolas στη νέα στούντιο δουλειά του θρακιώτικου συγκροτήματος (Loom), καθώς με έφερε σε επαφή με τον Ελληνοαμερικάνο σύνθετη, μουσικό και παραγωγό...

Στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, η τελευταία γενιά Αμερικάνων μουσικών που ενηλικιώθηκε ανέγγιχτη από την ψηφιακή απελευθέρωση, σαγηνεύτηκε από την πλούσια και παρθένα πολιτισμική παράδοση της πατρίδας της, επιχειρώντας να την απογυμνώσει και να την παραδώσει εκ νέου με μία ρομαντική, καλειδοσκοπική, μα και νοσταλγική ματιά...

Πρόκειται για ένα καλά δομημένο, ποιητικό υβρεολόγιο θυμού, βρετανικής αναρχίας, υγιούς μισανθρωπισμού και αγανάκτησης, βασισμένο σε μια λεκτική σημειολογία η οποία βρίθει από «bollocks», «pricks», «bastards» και «cunts». 

Μπορεί να ήταν εκείνος που συνέλαβε το σχέδιο του θρυλικού και απόλυτα άρτιου ραδιοφωνικού υπερτραγουδιού ονόματι "Hotel California", όμως καμία φωτιά δεν πήραν τα social media στην είδηση του θανάτου του

3 χρόνια δουλεύανε τον νέο τους δίσκο, Internet, οι Ρόδες United και τώρα είναι πια έτοιμοι να τον παρουσιάσουν, για πρώτη φορά, στο κοινό –αυτό το Σάββατο, 23 Ιανουαρίου, στο Gagarin. Με την αφορμή, ρωτήσαμε τον Νικήτα Κλιντ να μας πει δυο λόγια για όσα ακούει αυτή την εποχή...

Σημειολογία, τομή και σημειογραφία του David Bowie δίπολου Heroes/Hansa Ton Studios, στην παγκόσμια ιστορία των ηχογραφήσεων