Το ελληνικό κοινό δεν θα σταματήσει να αγαπάει οτιδήποτε έχει μέσα στον ήχο του σκοτάδι, θάνατο και απόγνωση, έναν πολύ καλό frontman και μερικά πιασάρικα riffs...

Δεν «σείστηκε» η Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Η κεντρική σκηνή έμοιαζε μισογεμάτη, ενώ η εμφάνιση άφησε ορισμένους με ένα χάσμα μεταξύ της ηχογράφησης του Ten Freedom Summers και της ζωντανής απόδοσής του...

Αύξησαν θεαματικά το κοινό τους στην Ελλάδα, κυρίως μάλιστα ανάμεσα στις γυναίκες. Το απέδειξε τόσο η προσέλευση στη Θεσσαλονίκη (Principal), όσο και το αθηναϊκό sold-out στο Fuzz...

Μείναμε γοητευμένοι και συνάμα προβληματισμένοι στο φινάλε, να χειροκροτούμε ενόσω στα μυαλά μας επαναλαμβανόταν αδυσώπητο το ερώτημα: ήταν; δεν ήταν;

Σείστηκε το Gagarin όταν είπε το “Wish I Had An Angel” στο encore, σε μια συναυλία που είχε κόσμο, παλμό και πάθος...

Δεν είναι εύκολο να κρατήσεις το κοινό μόνο με μία ακουστική κιθάρα. Αλλά ο Αμερικανός δεν σε άφηνε να βαρεθείς με την από καρδιάς τραγουδοποιία του...

Όπως αποδείχθηκε –περίτρανα– το βράδυ της Δευτέρας στο An Club, τα χρόνια μπορεί να πέρασαν, αλλά το Κράνος μπορεί ακόμα να ταρακουνάει συναυλιακά venues, με περίσσεια άνεση...

Η αιδoιολειχία, τα ευρήματα της Αμφίπολης, οι δονητές σε γυναικείες τσάντες, η τηλεφωνική παρτούζα του διαδικτύου, το ΚΚΕ εσωτερικού ως το σημείο G του πολιτικού χάρτη, μουσικές ταξιαρχίες (και άλλες αηδίες)...

3 μέρες προβολής βουβών ταινιών με ζωντανά, επί σκηνής, soundtracks από εγχώρια και διεθνή ονόματα, πέτυχαν να τραβήξουν κάμποσο κόσμο στη Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών...

Οι ζωντανές εμφανίσεις του Biff και της παρέας του εξακολουθούν να δίνουν την περιεκτικότερη και ταυτόχρονα ουσιαστικότερη απάντηση στο ερώτημα «τι εστί heavy metal»...