Λαμβάνοντας υπ' όψιν τη μουσική που παίζουν οι Public Service Boadcasting, η βραδιά στο Six d.o.g.s. είχε όλες τις προδιαγραφές να εκτυλιχθεί εξαιρετικά, μέσα σε κλίμα γενικής ευφορίας και πλήρους αρτίστικης ευόδωσης. Όπως και τελικά έγινε, οπότε καμία έκπληξη, από μία άποψη. Αλλά η αλήθεια είναι ότι πολλές εκπλήξεις μας φυλούσαν τελικά οι δύο του γκρουπ, επεκτείνοντας το concept τους ακόμη περισσότερο απ’ όσο το είχαμε καταχωρημένο στο μυαλό μας, με βάση αυτά που είχαμε ακούσει από τη δισκογραφία.
Ας ξεκινήσουμε από εκεί λοιπόν: τι παίζουν οι Βρετανοί J. Willgoose Esq. & Wrigglesworth (αν και ο τελευταίος μοιάζει να υποστηρίζει μόνο στα τύμπανα, χωρίς να έχει μερτικό στο γράψιμο και στη γενικότερη παραγωγή του υλικού); Ευφάνταστα οργανικά κομμάτια, που δείχνουν επηρεασμένα από σειρά ηχητικών στυλ, όπως το kraut rock και τo post-punk (για να αναφέρουμε τα δύο πιο προφανή), επάνω από τα οποία προστίθενται φράσεις καταγεγραμμένες στα αρχεία του βρετανικού ραδιοφώνου, σε παλιές ταινίες, σε δίσκους αρχειακούς, ακόμα και σε βιβλιοθήκες όπου φυλάσσονται σαν κομμάτια της (σχετικά) πρόσφατης ιστορίας της χώρας τους· αλλά και ανακοινώσεις με εκπαιδευτικό ή/και ποδηγετικό χαρακτήρα.
Το κοντράστ των χαρακτηριστικά αναχρονιστικών φωνών και μηνυμάτων με τις προοδευτικά σκεπτόμενες συνθέσεις –παρά τις σταθερά παρελθούσες αναφορές– κάνει εθιστική τη μουσική των Public Service Broadcasting. Έμενε λοιπόν μονάχα να διαπιστώσουμε πώς θα κατάφερναν να μετουσιώσουν ζωντανά όλο αυτό το πράγμα. Δύο μόνο άτομα επί σκηνής θα αρκούσαν να μεταφέρουν επαρκώς ένα τόσο πολυεπίπεδο και πυκνό στρώμα ήχων; Πολύ άνετα, όπως διαπιστώσαμε!
Ήταν κατ’ αρχήν εντυπωσιακή η ρυθμική βάση που έστρωναν με επιμέλεια τα ντραμς του Wrigglesworth: στιβαρή κι αποτελεσματική, χωρίς περιττές προσθήκες και φτηνά τρυκ. Από εκεί και πέρα, όλα τα υπόλοιπα περνούσαν από τα χέρια του νεαρού κατά πως φαινόταν και συντηρητικά ντυμένου (λες και ήθελε να ακολουθήσει στυλιστικά τις πηγές που αναπαράγει στη μουσική του) J. Willgoose Esq., ο οποίος φρόντιζε για όλα τα υπόλοιπα, με σειρά οργάνων παραταγμένα μπροστά του. Και ήταν πολλά αυτά, τουλάχιστον σε ποσότητα ηχητικών πηγών. Ξεκινώντας από τα samples, που με το δικό τους τρόπο διεκδικούσαν την αρχή και το τέλος των εντυπώσεων, περνώντας στις ηλεκτρονικές πλάτες –οι οποίες κρατούσαν τα μπόσικα στο φόντο της μουσικής– και φτάνοντας στην κιθάρα και στο μπάντζο, που κρατούσαν σαν τρόπαιο την παραμονή του όλου σκηνικού σε μια ροκ τροχιά. Κι αυτό έμοιαζε πολύ σημαντικό στη συνολική θεώρηση του εγχειρήματος.
Γιατί ούτε για μια στιγμή δεν θεωρήσαμε ότι εξαπατηθήκαμε βλέποντας ένα προκάτ –λόγω προηχογραφημένων στοιχείων– σόου, ούτε αμφιβάλλαμε, έστω και για λίγο, ότι οι Public Service Broadcasting (θα αφήσω ασχολίαστο ότι μοιράζονται τα αρχικά τους με τους Pet Shop Boys, κάντε μόνοι σας όσους συνειρμούς θέλετε!) ήξεραν κάθε λεπτό της μίας ώρας που έπαιξαν πού ακριβώς ήθελαν να κατευθυνθούν, χωρίς να χάσουν τον προσανατολισμό τους. Δίπλα σε όλα αυτά, προσθέστε το χιουμοριστικό στοιχείο με το οποίο πασπάλισαν σαν αστερόσκονη το σετ (με όλα τα καθιερωμένα «ευχαριστώ», «παρακαλώ» στα ελληνικά ή και φράσεις όπως «πάντοτε θέλαμε να παίξουμε στην… Αθήνα!» να ακούγονται έτοιμες μετά το πάτημα ενός κουμπιού στο sampler τους). Από πολλές απόψεις, λοιπόν, θα μπορούσαμε να τελεσιδικήσουμε ως προς το αποτέλεσμα της βραδιάς και να το κρίνουμε ως απόλυτα πλήρες κι επιτυχημένο, παρακινώντας όσους δεν έχουν έρθει σε επαφή με τη μπάντα να το κάνουν άμεσα. Πριν η πρωτότυπη ιδέα τους ξεφουσκώσει, γίνει πολυφορεμένη μανιέρα ή πάψει να υποστηρίζεται αντίστοιχα σθεναρά από τους ίδιους, στο προσεχές δισκογραφικό τους μέλλον.
Την εμφάνιση άνοιξε το εγχώριο ντουέτο των ice_eyes, οι οποίοι έπαιξαν όμως σε καθαρά ηλεκτρονικό μοτίβο, κάτι που τους κατέστησε άμεσα αταίριαστους με τα όσα έμελλε να επακολουθήσουν. Ακόμη περισσότερο, δεν βοήθησε η παρωχημένη electronica την οποία κατέθεσαν, κολλημένη όπως τη διέκρινα πίσω στις λαμπρές ημέρες της δεκαετίας του 1990. Ίσως βέβαια ν' ακούγεται καλύτερα σε διαφορετικό πλαίσιο, ως support όμως στους Public Service Broadcasting δεν κατάφερε να με κερδίσει. Κι απ’ ότι παρατήρησα, δεν ήμουν ο μόνος…
{youtube}orRynjnskyY{/youtube}
