Το κορμί και το πνεύμα δέχτηκαν αλλεπάλληλα χτυπήματα από τα συντριπτικά, επαναληπτικά στρώματα συγχορδιών των Amenra, συνδυασμένα με το δυσοίωνο κήρυγμα, που δίνει από τον άμβωνα της απελπισίας ο χαρισματικός Colin H. van Eeckhout...

Βροντερό παρών για την πρώτη επίσκεψη των Ισπανών στην Ελλάδα, που έσεισαν τη σκηνή του Fuzz με δαιδαλώδη riffs και ογκολιθικό παλμό...

Παρά το κρεσέντο που σηματοδότησε η κρούση ενός γκονγκ, ήταν ένα θέαμα δύστροπο, βασισμένο σε γυμνούς, σχηματικούς και ανεπαρκείς ήχους, που έδωσαν αφορμή για μαζικές αποχωρήσεις θεατών...

Το καλύτερο ίσως set του φετινού φεστιβάλ έμελλε να ακουστεί στην τελευταία του μέρα, με τον Thomas Ankersmit να προσφέρει τη δυναμική μιας ηλεκτρικής εκκένωσης σε όσους έδωσαν το παρών στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση...

Οι Αυστραλοί μαέστροι του metalcore έδωσαν μια φοβερή συναυλία, παρασέρνοντας σε πανζουρλισμό τον πολύ κόσμο που μαζεύτηκε για χάρη τους στο Piraeus 117 Academy...

Ο περισσότερος κόσμος έδωσε το παρών το βράδυ στη μικρή σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση για τον Jan Jelinek, ενδιαφέροντα πράγματα είχαν όμως συντελεστεί και σε ένα μεσημεριανό performance σε μυστική τοποθεσία, με πρωτεργάτη τον Davide Tidoni...

Παρά τις γκρίνιες για την απουσία του Leif Edling και του Messiah Marcolin, έπαιξαν μια χαρά το ιστορικό Nightfall, με τον Mats Leven να αποδεικνύει ότι με αυτόν στο μικρόφωνο θα μπορέσουν να βρίσκονται για αρκετά ακόμα χρόνια στο προσκήνιο...

Στη σχεδόν γεμάτη μικρή σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση, πρωταγωνίστησαν τα σκούρα ηχοτοπία του Πάνου Αλεξιάδη και το εμμονικά επαναλαμβανόμενο πιάνο του Charlemagne Palestine...

Αν και το πρόγραμμα αποδείχθηκε άνισο, ο ίδιος τρέλανε κόσμο με τις αειθαλείς ερμηνείες του και στάθηκε με περίσσιο κέφι επί σκηνής, παρασέρνοντας το Κύτταρο σε ξέφρενο πάρτυ μέχρι τις 3 παρά το πρωί...

Μπροστά σε 60-70 ψυχές, έδωσαν μια πολύ ζωηρή συναυλία, με ένταση, γερές γκρούβες και μουσικές που διακρίθηκαν για τα ανοιχτά τους σύνορα...