Στη σχεδόν γεμάτη μικρή σκηνή της Στέγης Ιδρύματος Ωνάση, πρωταγωνίστησαν τα σκούρα ηχοτοπία του Πάνου Αλεξιάδη και το εμμονικά επαναλαμβανόμενο πιάνο του Charlemagne Palestine...

Αν και το πρόγραμμα αποδείχθηκε άνισο, ο ίδιος τρέλανε κόσμο με τις αειθαλείς ερμηνείες του και στάθηκε με περίσσιο κέφι επί σκηνής, παρασέρνοντας το Κύτταρο σε ξέφρενο πάρτυ μέχρι τις 3 παρά το πρωί...

Μπροστά σε 60-70 ψυχές, έδωσαν μια πολύ ζωηρή συναυλία, με ένταση, γερές γκρούβες και μουσικές που διακρίθηκαν για τα ανοιχτά τους σύνορα...

Έδωσαν την καλύτερή τους συναυλία στη χώρα μας, τιμώντας και με το παραπάνω εκείνο το άλμπουμ με τις διασκευές σε Metallica, που τα ξεκίνησε όλα πριν μια 20ετία...

Kαλά διαβασμένος στα γραπτά του Tom Waits και του Nick Cave, ο Γιώργος Γουδής στάθηκε πλάι στην αξιόλογη μπάντα του με την αυτοπεποίθηση ενός μοναχικού αφηγητή καπνισμένων ιστοριών...

Αν και μπροστά σε μικρό κοινό, έδωσαν μια τίμια performance, που αποτύπωσε με εύγλωττο τρόπο το εμπνευσμένο από τα μεταλλικά 1980s όραμά τους...

Άψογος ήχος, κοινό άνω των 30 με μπλουζάκια Dream Theater και πολύ ενημερωμένο για το τι είχε έρθει να παρακολουθήσει και μια καταπληκτική μπάντα, με τον νεαρό Eric Gillette (κιθάρα) να κλέβει ανά στιγμές την παράσταση ακόμα και από τον πρωταγωνιστή της βραδιάς...

Μάλλον απογοητευτική προσέλευση για μια μπάντα που θα περίμενες να συγκέντρωνε τους indie και alternative μουσικόφιλους της Αθήνας. Οι Νεοϋορκέζοι υπήρξαν πάντως εκρηκτικοί, με την αεικίνητη Sarah Barthel να ενθουσιάζει με τις επιδόσεις της...

Χαλαρή η προσέλευση στο Gagarin για τον παθιασμένο με τον Serge Gainsbourg Αυστραλό, ο οποίος όμως διόλου δεν πτοήθηκε: όσοι βρέθηκαν στο 205 της Λιοσίων την Παρασκευή, πέρασαν τελικά πολύ ωραία...

Ξαναγυρίζοντας στο υλικό του πρώτου τους δίσκου, οι Καλιφορνέζοι χάρισαν δύο υπέροχες βραδιές σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα, βυθίζοντας τους Έλληνες fans σε μια ατμόσφαιρα αρσενικής, folk χαρμολύπης...