Παρέλυσε η Πλατεία Νερού και οι γύρω δρόμοι από τη μαζική προσέλευση, με τον κόσμο να μη σταματά να χορεύει και να τραγουδά επί 4 σχεδόν ώρες, σε μια συναυλία που έμοιαζε με κανονική ένεση αδρεναλίνης...

Χάρη στη Σάε-Κιουνγκ Ριμ και στον Δημήτρη Πλατανιά το οπερατικό θηρίο του Βέρντι ευτύχησε φωνητικά, οδηγήθηκε όμως σε μια πελαγωμένη σκηνοθετικά συνθήκη και κακοποιήθηκε από τις προβολές, που έκαναν το Ηρώδειο να μοιάζει με κακοσχεδιασμένο βιντεοπαιχνίδι...

Παρά την καταπληκτική παρουσία της Raquel Jones οι Thievery Corporation δεν έπιασαν την απόδοση που ξέρουμε από προηγούμενες συναυλίες, ενώ οι πολυαναμενόμενοι UB40 αποτυπώθηκαν απρόσμενα επίπεδοι...

Εφτά χρόνια μετά την τελευταία τους εμφάνιση στη χώρα μας, επέστρεψαν με μια φαντασμαγορική συναυλία, που θα αντηχεί για πολύ καιρό στα αυτιά και στον νου όσων βρέθηκαν στο (γεμάτο) Gagarin...

Ο Richard Ashcroft ξαναζωντάνεψε με τη φωνή του την εποχή των Verve σε ένα πρόγραμμα χωρίς εκπλήξεις και ο Rag'n'Bone Man απέδειξε ότι δικαίως αποκαλείται φαινόμενο, σε μια μέρα ωστόσο την οποία το κοινό δεν αντιμετώπισε ως φεστιβάλ...

Παρότι πιο «ελαφριοί» σε μέλη και με όλα τα πνευστά προηχογραφημένα, οι Αμερικανοί μάζεψαν και πάλι πολύ κόσμο στο Fix Factory Open Air της Θεσσαλονίκης, με τη Loulou Gelinkhani και τον Mr. Lif να τραβάνε όλα τα βλέμματα στη σκηνή...

Η 2η μέρα του φεστιβάλ βρήκε το Gagarin γεμάτο, να τραγουδάει ως μία φωνή τους ύμνους των Saracen και να καλωσορίζει τους cult ήρωες Heavy Load, που παρέδωσαν μια συναυλία πυρακτωμένου μετάλλου, λες και δεν πέρασε στιγμή από τις 1980s ημέρες της οργισμένης τους σουηδικής νιότης...

Πολύς κόσμος έδωσε το παρών στο Gagarin και φέτος, με τους headliners Manilla Road να καταπλήσσουν για ακόμα μία φορά με το αρχετυπικό US metal πάθος τους και τους Ιταλούς Doomsword να αποτυπώνονται σαρωτικοί, αφήνοντας πίσω τους τον απόηχο μιας μαινόμενης μάχης...

Αν και η σκηνοθεσία του Γιάννη Χουβαρδά μάλλον περδικλώθηκε –τείνοντας σε αυχμηρές αναγνώσεις– η εξαίσια αισθητική των σκηνικών της Εύας Μανιδάκη και η καταπληκτική απόδοση της Ελένης Κελεσίδη στον πρωταγωνιστικό ρόλο, οδήγησαν σε ένα λαμπρό ανέβασμα...

Μόλις 40 εκλεκτοί έδωσαν το παρών στο Temple, αποζημιώθηκαν όμως με μια μυσταγωγική συναυλία, η οποία κοινώνησε το πνεύμα της (αυτο)συγχώρεσης και της ελευθερίας...