Μια αόρατη κορδέλα ενώνει Αθήνα-Κατερίνη και καμιά φορά Λονδίνο και φέρνει σε μας τα Echo Tides.
Με φρέσκο τον "Αρχάγγελο" στο «ράδιο του αυτοκινήτου» σημειώνω της ερωτήσεις για τη συνέντευξη πάνω σε ένα περιτύλιγμα σοκολάτας αμυγδάλου και σκέφτομαι ότι τα παλιρροιακά κύματα ήχου αυτών των παιδιών και η αγάπη στις λέξεις γκρεμίζουν κάθε παράγκα και μουτζούρα της σύγχρονης ζωής.
Hip hop, black metal και new wave και όλα γίνονται ένα όταν τέσσερα παιδιά- ξωτικά πιάνουν φιλία κι εμείς ανυπόμονα περιμένουμε το Ανδρομέδα FM, τον τρίτο τους δίσκο, πρώτο ελληνόφωνο άλμπουμ για την μπάντα που κυκλοφορεί από τη United We Fly στις 3 Μαρτίου και σε συλλεκτικό βινύλιο και ένα T-shirt έκπληξη.
Μέχρι τότε τα βρίσκουμε και τα στριμώχνουμε για 24 ερωτήσεις κι ένα γρήγορο κουίζ και μετά από αυτά θέλουμε ακόμα περισσότερο να γίνουν φίλοι μας και να παίζουν μουσική στα πάρτι και τις εκδρομές μας.
Ο Γιάννης Αναγνωστόπουλος (ΓΑ), ο Γιώργος Λυγουριώτης (ΓΛ), η Καλλιόπη Μητροπούλου (ΚΜ) και ο Παναγιώτης Πανταζής (ΠΠ) είναι τα Echo Tides που επιλέγουν Kae Tempest και Geοff Barrow για μια συνεργασία, δηλώνουν ότι ξεκάθαρα νικούν οι ελληνικές λέξεις, ονειρεύονται κάποτε να ζουν στην ίδια πόλη, στέλνουν ευχαριστήριο μήνυμα στην Ευθαλία Παπακώστα που τους έμαθε το gua sha, κρατούν πάντα την αγάπη, εστιάζουν όπου απλώνεται το φως κι επιλέγουν τις λέξεις «αγκαλιά», «στάχυα», «ξύπνημα» και «ηλιαχτίδα» για την Ανδρομέδα τους.
Αυτό που πάντα ήθελα να μάθω, είναι από πού προέκυψε το όνομά σας και γιατί «τα»;
ΚΜ: Η μετάφραση είναι παλιρροιακά κύματα ηχούς, εξού και το «τα». Μου αρέσει που είναι αφαιρετικό και δεν προσδιορίζει τα φύλα μας και την ηλικία μας. Είναι πιο γενικό, τα «Echo Tides».
Θυμίστε μας ποιοι αποτελούν τα Echo Tides και τι κάνει ο καθένας μέσα σε αυτό το project.
Καλλιόπη Μητροπούλου - φωνητικά
Γιώργος Λυγουριώτης – τύμπανα
Γιάννης Αναγνωστόπουλος - σύνθεση , μπάσο, συνθεσάιζερς, κιθάρες
Παναγιώτης Πανταζής – στίχοι, σύνθεση, παραγωγή, συνθεσάιζερς
Tα Echo Tides τι είναι τελικά, Project ή μπάντα;
Μπάντα!
Πώς γνωριστήκατε; Τι γίνεται με όλη αυτή την απόσταση; Διαβάζω κάτι για Αθήνα-Κατερίνη-Λονδίνο…
ΓΑ: Πίσω στο μακρινό 2000, γνωριστήκαμε με τον Παναγιώτη στο πρώτο έτος της Αρχιτεκτονικής Βόλου. Από συμφοιτητές γίναμε κολλητοί, bandmates με χίλιους τρόπους, κουμπάροι και δεν ξέρω πόσα μένουν ακόμα. Το Γιώργο τον γνώρισα το 2005 σε ένα live των Mogwai στο Πεδίον του Άρεως μέσω του Παναγιώτη. Συγκεκριμένα, σε ένα live στο οποίο έπεισα τον Παναγιώτη να έρθει απλά παίζοντάς του στο πιάνο την μελωδία απ’ το "Summer" (δεν ήθελε και πολύ βέβαια για να πειστεί). Την Καλλιόπη τη γνώρισα καμιά δεκαετία αργότερα, όταν σε κάποια φάση μου έβαλε ο Παναγιώτης να ακούσω την ιδέα του για το "Receive", που κατέληξε τελικά να βρίσκεται στον πρώτο Echo Tides δίσκο και αμέσως του είπα πως εδώ πρέπει να τραγουδάει κάποια κοπέλα. Ε, η κοπέλα αυτή έγινε η Καλλιόπη.
Με όλη αυτή την απόσταση το πράγμα δεν είναι εύκολο, καθώς η σύνθεση και οι ανταλλαγές απόψεων είναι πάντα πιο βολικές από κοντά. Ανάμεσα σε Κατερίνη (Γιάννης) και Αθήνα (Παναγιώτης) υπάρχουν πολλά mail, πολλά τηλεφωνήματα, πολύ περισσότερος χρόνος απ’ όσο θα έπαιρνε κάτι για να γίνει σε νορμάλ συνθήκες.
ΠΠ: Παράλληλα εγώ ήξερα και τον Γιώργο από το λύκειο. Η Καλλιόπη είναι η πιο πρόσφατη προσθήκη στην παρέα, γνωριζόμαστε κάπου 15 χρόνια.
ΚΜ: 15 χρόνια και είμαι η πιο πρόσφατη προσθήκη, χεχε. Η απόσταση και στην καραντίνα ήταν από τηλέφωνα και βιντεοκλήσεις, ενώ και εγώ ήμουν στην Αθήνα. Προσωπικά είμαι πιο αποτελεσματική, όταν δουλεύω από το σπίτι μου. Mπορεί να θέλω να βρω την κατάλληλη ώρα που φωνητικά θα είμαι καλά, δεν υπάρχει η πίεση του «εδώ και τώρα γράψε», αλλά βέβαια σε ό,τι αφορά το δημιουργικό κομμάτι, όταν είμαστε όλοι μαζί, έρχονται πράγματα που δεν τα περιμένεις, τυχαία πολλές φορές.
ΓΛ: Η απόσταση μπορεί να φαίνεται ότι είναι αρνητικός παράγοντας ή να σου δίνει την αίσθηση της μοναξιάς. Σε βοηθά όμως να λειτουργήσεις χωρίς άγχος και πίεση. Προφανώς δεν μπορεί να συγκριθεί με το να βρισκόμαστε όλοι μαζί στον ίδιο χώρο, αλλά έστω κι έτσι φαίνεται πως είναι μια φόρμουλα που σε εμάς λειτουργεί.
Σε λίγες μέρες περιμένουμε το νέο σας άλμπουμ. Θα μας πείτε λίγα λόγια για αυτό;
ΓΑ: Τα περισσότερα κομμάτια της Ανδρομέδας στήθηκαν και γράφτηκαν από απόσταση ανάμεσα σε Κατερίνη-Αθήνα κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας. Ο δίσκος έχει το παράδοξο πως δεν έχει προβαριστεί ποτέ. Απλώς στέλναμε ιδέες ο ένας στον άλλον. Αρχικά είχαμε 12 κομμάτια στο πλάνο, αλλά καταλήξαμε πως τα 9 δημιουργούσαν ένα πιο συμπαγές σύνολο.
ΠΠ: Τουλάχιστον τον προβάραμε, αφού τον ηχογραφήσαμε. Ο δίσκος έχει post punk rythm section κυρίως και οι μελωδίες είναι κι εδώ η κινητήρια δύναμη. Τύμπανα, μπάσο, synthesizers και φωνές είναι η παλέτα μας. Μιλάμε για πράγματα που αγαπάμε, για πράγματα που μας αγχώνουν, για ανθρώπους που μας λείπουν και για την πίστη μας στη δύναμη της συντροφικότητας ανάμεσα στους ανθρώπους.
ΚΜ: Έχετε ακούσει ήδη τρία κομμάτια, το "Τούνελ", την "Αόρατη Κορδέλα" και τον "Αρχάγγελο". Ο Αρχάγγελος προσωπικά είναι από τα αγαπημένα μου κομμάτια μας από την αρχή του συγκροτήματος. Το υπόλοιπο άλμπουμ θα κινηθεί σε αυτή την ηχοτοπία, με κάποιες μικρές εκπλήξεις.
Γιατί Andromeda FM;
ΠΠ: Γιατί είναι η μουσική που παίζουν τα αστέρια ενώ βρίσκεσαι στην καρότσα ενός παλιού φορτηγού, κάπου στην ύπαιθρο, σε ένα κάμπο έξω από μια μικρή ελληνική πόλη.
Τι άκουγε ο καθένας από σας, όταν το γράφατε;
ΚΜ: Εγώ περνούσα μια φάση που δεν άκουγα καθόλου μουσική, σαν αποχή κάπως.
ΓΑ: Κυρίως black metal.
ΠΠ: Hip hop και από τις 4 δεκαετίες που υπάρχει το είδος.
ΓΛ: Για κάποιο λόγο επέστρεψα στα εφηβικά μου ακούσματα που ήταν punk, hip hop και λίγο progressive.
Τι διαφορετικό έχει από το project Pan Pan και γενικά από τα προσωπικά σας project;
ΓΑ: Το σύνολο Echo Tides αποτελεί σύμπραξη τεσσάρων ανθρώπων. Μπορεί οι δυο (Γιάννης-Παναγιώτης) να γράφουν τη μουσική και ένας (Παναγιώτης) τους στίχους, αλλά οι αποφάσεις καταλήγουν να είναι κοινές.
Το πρότζεκτ Pan Pan είναι κάτι του Παναγιώτη 100%, στο οποίο οι υπόλοιποι τρεις (και πολλές φορές και άλλοι) βοηθάμε όποτε μας ζητηθεί.
Στο προσωπικό μου project (Years Of Youth) υπάρχει εδώ και χρόνια πολύ υλικό. Μπορεί να έχω τον πρώτο και τελευταίο λόγο εκεί, αλλά την ίδια στιγμή υπάρχουν άνθρωποι δίπλα σε αυτό και φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπει ο Παναγιώτης από αυτό. Εκεί υπάρχουν και πιο κιθαριστικές συνθέσεις, αλλά όπως ήρθαν τα πράγματα, η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά που θα εμφανιστεί (φέτος εκτός εξαιρετικού απροόπτου) θα βασίζεται μόνο στα synths.
ΚΜ: Το προσωπικό μου project που έχει απλώς το όνομα μου, είναι εντελώς διαφορετικό από τη μπάντα μας. Το μόνο κοινό στοιχείο είναι η φωνή μου. Είναι κάτω από μια μεγάλη ομπρέλα των όρων neoclassical, indie, alternative pop, ambient, experimental.
Πώς γράφετε τους στίχους και πώς την μουσική; Εξ αποστάσεως; Ανταλλάζετε αρχεία;
ΓΑ: Οι στίχοι είναι κατά 99,9% υπόθεση του Παναγιώτη. Εγώ θα πετάξω μόνο κάποια φράση, κάποια σκέψη για προσθαφαίρεση, αλλά μέχρι εκεί. Η προσέγγισή του για τη ζωή και ό,τι αυτή περιλαμβάνει μου αρέσει και με εκφράζει τόσο πολύ, που με κάνει να μην θέλω να εμπλακώ τουλάχιστον για την ώρα σε αυτό το κομμάτι.
Η σύνθεση είναι κάτι συνεργατικό. Στέλνουμε αρχεία συνεχώς ο ένας στον άλλον. Μπορεί να στείλουμε ο ένας στον άλλον ένα απλό θεματάκι (κάποιο μπάσο, κάποιο synth) και μέσα σε λίγη ώρα να έχουν μπει δύο μελωδίες, μπασογραμμές, γραμμές φωνητικών, καμιά φορά και στίχοι. Στο τέλος όλα καταλήγουν και γίνονται αντικείμενο ηχητικής επεξεργασίας στο laptop του Παναγιώτη κι έτσι στήνεται σιγά σιγά το κομμάτι. Αφού μπει προσωρινά κάποιο υποτυπώδες drum machine, στην πορεία στέλνουμε την ιδέα στο Γιώργο να προσθέσει τύμπανα και τέλος στην Καλλιόπη να τραγουδήσει.
Τον ελληνικό στίχο μάλλον τον είχατε στο μυαλό ήδη μετά την ολοκλήρωση του All The people I know, αν σκεφτούμε το τελευταίο ομότιτλο κομμάτι που κλείνει το συγκεκριμένο album και είναι μισό ελληνόφωνο. Ελληνικός ή αγγλικός στίχος ο νικητής;
ΠΠ: Ναι, το τελευταίο κομμάτι του προηγούμενου album έκλεινε με ελληνικούς στίχους ως πρόγευση για αυτό που θα ερχόταν. Για μένα δεν υπάρχει σύγκριση στην άνεση και στην εκφραστικότητα πια, απορώ γιατί έγραφα αγγλικά τόσα χρόνια.
ΚΜ: Για μένα που δεν τα πάω καλά έτσι κι αλλιώς με το γράψιμο στίχων, δεν έχει μεγάλη διαφορά σε τι γλώσσα είναι. Μπορώ να νιώσω τα κομμάτια σε όποια γλώσσα και να είναι, ακούω π.χ. ένα κομμάτι στα εσθονικά και δεν έχω ιδέα τι λέει, αλλά με αγγίζει. Φυσικά πιο εύκολα θα μάθω απέξω τους ελληνικούς στίχους παρά οτιδήποτε άλλο. Έχει τύχει να πρέπει να μάθω κομμάτια στα ουγγρικά, ladino, yiddish, και ψάχνω να βρω τρικ να τα θυμάμαι, π.χ. αστείες συλλαβές που μου θυμίζουν κάτι άλλο, ή μικρά σκιτσάκια δίπλα στους στίχους που με κάνουν να θυμάμαι με την εικόνα. Νομίζω στα Echo Tides σίγουρα νικά ο ελληνικός στίχος.
ΓΑ: Ελληνικός > Αγγλικός ξεκάθαρα. Στα ελληνικά νιώθω το δέσιμο με κάθε λέξη, με κάθε φράση. Στα αγγλικά, όσο καλά κι αν τα ξέρεις, όσο γρήγορα κι αν τα μεταφράσεις, χάνεται η μαγεία στο φιλτράρισμα. Τουλάχιστον σε μένα.
ΓΛ: Νομίζω πως αρχικά δεν είχαμε κάνει μια ολοκληρωμένη κουβέντα για τη μετάβαση από τον αγγλικό στον ελληνικό στίχο. Και η αλήθεια είναι πως όταν άκουσα τελειωμένο το «All the people I know», τότε άρχισα να σκέφτομαι την αξία αυτής της μετάβασης. Όπως και να έχει, η αμεσότητα του ελληνικού στίχου δεν μπορεί να αντικατασταθεί εύκολα.
Αγαπημένος στίχος από την Ανδρομέδα; Εμένα το «Μην με ξεχνάς, δεν είναι για πάντα». Θα μου άρεσε, επίσης, να λέει «Μην με ξεχνάς, δεν είμαι για πάντα». Αυτό νόμιζα ότι έλεγε στην αρχή.
ΠΠ: Είναι τέλεια τα misheard lyrics που βγάζουν νόημα.
ΓΑ: «Κάθε μέρα που περνάει είναι πιο εύκολο να ξέρω ότι μια μέρα δεν θα ξέρει κανείς, ότι κάποτε υπήρξα και με ένοιαζε πολύ το να φτιάξω κάτι που θα μείνει πίσω» από το τρίτο κομμάτι του album, "Ο Φάρος".
ΚΜ: Ωραίο το «δεν είμαι για πάντα», μας θυμίζει πως τίποτα δεν είναι δεδομένο. Για μένα αγαπημένος στίχος είναι «Εδώ μια μαύρη τρύπα θέλει την καρδιά μας, εδώ ποτέ δε μας ακούει κανείς».
ΓΛ: Αυτή την περίοδο είναι οι παρακάτω στίχοι: «Είναι αόρατη η κορδέλα / Που ενώνει τους ανθρώπους / Όσο προσπαθούν για αέρα / Με ένα γόνατο στο λαιμό». Αν με ρωτήσεις αύριο μπορεί να είναι άλλος, αλλά τη δεδομένη στιγμή μου φαίνεται ό,τι πιο ολοκληρωμένο σε σχέση τις αξίες της ενότητας, της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης σε μια περίοδο πίεσης - κυριολεκτικής και μεταφορικής.
Πρώτο single: «Τούνελ». Είναι το πρώτο που γράψατε ή το πρώτο που αποφασίσατε να ανεβάσετε; Τι σκεφτόσασταν όταν το γράφατε;
ΓΑ: Το τούνελ είναι ένα κομμάτι που ετοίμαζα για το προσωπικό μου πρότζεκτ («Years Of Youth») σε μια πιο κιθαριστική version, κάπου το 2017-18. Δεν πήγαινε ηχητικά όπως το ήθελα και τελικά μια μέρα το έδειξα σε μια πρόβα στον Παναγιώτη και τον Γιώργο, την επόμενη μέρα ο Παναγιώτης έγραψε στίχους και σιγά σιγά άρχισε να παίρνει το δρόμο του. Κατά κάποιο τρόπο είναι το παλιότερο κομμάτι του δίσκου και το μόνο το οποίο προβαρίστηκε έστω και λίγο σε στούντιο πριν γραφτεί.
Οι στίχοι του Παναγιώτη είχαν κάτι προφητικό, μιας και κάποιο καιρό μετά άρχισε όλη η περιπέτεια με την πανδημία.
Πώς προέκυψε η συνεργασία με Γιώργο Γούση; Η επιτυχία των Μαγνητικών Πεδίων και του Χειροπαλαιστή σας οδήγησε σε αυτόν ή είναι προσωπικός σας φίλος;
ΚΜ: Είναι φίλος του Παναγιώτη από τον κόσμο των κόμιξ, και συνεργάζονται πολλά χρόνια. Οι υπόλοιποι θαυμάζουμε πολύ τη δουλειά του και την αισθητική του.
Γενικότερα παρατηρώ ότι εστιάζετε πολύ στο θέμα «video clip». Θα μας μιλήσετε και για τα άλλα δύο; Και στα clip του «Αόρατη Κορδέλα» και του «Αρχάγγελος», έχετε πετύχει ξεχωριστές συνεργασίες.
ΚΜ: H "Αόρατη Κορδέλα" έγινε από τον Δημήτρη Τσακαλέα και τη Λήδα Βαρτζιώτη, παίζει η Ευθαλία Παπακώστα την οποία ευχαριστώ πολύ, γιατί μου έμαθε τι είναι το gua sha.
ΠΠ: Κι εγώ θα ήθελα να ευχαριστήσω για το gua sha… Το τρίτο video σκηνοθέτησε η Zακλίν Λέντζου, της οποίας είχα παρακολουθήσει την ταινία της “Σελήνη, 66 ερωτήσεις”, εκείνη είχε ακούσει μουσική μας κι έτσι βρεθήκαμε να μιλάμε και τελικά να μας φτιάχνει αυτό το τόσο ταιριαστά μελαγχολικό video.
Διαβάζοντας το πρόσφατο δελτίο τύπου της United We Fly για το “Αρχάγγελος”, αισθάνομαι ότι στο τέλος πάντα επικρατεί η αγάπη και το φως στους στίχους σας. Ισχύει; Είστε και οι τέσσερις ονειροπόλοι και οπτιμιστές;
ΚΜ: Σίγουρα βλέπω τα πράγματα πάντα με θετική ματιά και σίγουρα είμαι ονειροπόλα. Άρα ναι και στα δυο. Ζήτω η αγάπη και ζήτω το φως.
ΠΠ: Προσπαθώ αλλά κάποιες φορές είναι αγώνας το να είμαι αισιόδοξος. Περισσότερο με κρατάει το να ξέρω τι μου συμβαίνει, παρά το να ελπίζω.
ΓΑ: Μπορεί όταν ήμουν 20 χρονών να τραγουδούσα τους στίχους των Κρίνων “καμιά χαρά δεν κάνει ότι ο πόνος στη ζωή”, αλλά πλέον στα 40 κρατάω την αγάπη. Όσο μεγαλώνεις μπορεί το σώμα να πονάει για χίλιους δυο λόγους, αλλά την ίδια ώρα το μυαλό μπορεί να φιλτράρει αλλιώς τα πράγματα και να κοιτάει προς το φως.
ΓΛ: Νομίζω πως όλα όσα βλέπουμε να συμβαίνουν στην καθημερινότητά μας δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για να είσαι οπτιμιστής. Παρόλα αυτά επιλέγω να εστιάζω στο σημείο απ’ όπου βγαίνει το φως, αλλά και στο σημείο που θα απλωθεί. Οπότε θα έλεγα πως είμαι συγκρατημένα αισιόδοξος.
«Λιώνω» με το merchandise που συνοδεύει τα project σας. Έχουμε να περιμένουμε κάτι για το Andromeda Fm; Αν ναι, πού το βρίσκουμε και πότε.
Bινύλια απλά, αλλά και σε special έκδοση από την United We Fly κι ένα t-shirt έκπληξη, τόσο στο Bandcamp μας όσο και στο e-shop της UWF.
Τα χαρακτηριστικά χρώματα των Echo Tides είναι το ροζ και το μωβ; Τι συμβαίνει με αυτά;
ΠΠ: Ως υπεύθυνος για το artwork θα πω ότι έτυχε. Στο νέο album κάνει δυναμική εμφάνιση και το τυρκουάζ. Πάντα μου άρεσαν οι συνδυασμοί, ποτέ δεν είχα απάντηση στο “ποιο είναι το αγαπημένο σου χρώμα”.
ΚΜ: Για μένα είναι τα χρώματα του ηλιοβασιλέματος στην Αθήνα, που είναι η πόλη μας. Το αστικό τοπίο και τα ροζ μωβ χρώματα που σου χαϊδεύουν τα μάτια.
Τι θελήσατε να συμβεί με το «Andromeda FM»;
Να βγάλουμε τα σώψυχά μας την δεδομένη χρονική στιγμή. Το κάναμε και πάμε στο επόμενο.
Αν το Andromeda FM ακουγόταν ως soundtrack σε κάποια ταινία ή σειρά, ποια θα θέλατε να είναι αυτή; Εγώ έβλεπα προχθές το τρίτο υπέροχο επεισόδιο του The Last Of Us και σκεφτόμουν πόσο θα ταίριαζε κάπου μέσα σε αυτό το "Τούνελ".
ΚΜ: The White Lotus, τελευταίο επεισόδιο, "Αρχάγγελος". Και Breaking Bad, "Kawasaki".
ΓΑ: Το μεσαίο θέμα με την τριφωνία στο "Μαγικό τραίνο" (θα το ακούσετε όταν βγει ο δίσκος) στην φανταστική σκηνή "Νot Penny’s boat" του Lost.
ΓΛ: Την "Αόρατη Κορδέλα" στους Άθλιους του Ladj Ly.
Περιμένουμε live Echo Tides για παρουσίαση;
ΚΜ: Και βέβαια. Σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.
Θέλετε να διαχωρίζετε τα live Echo Tides από live του Pan Pan; Ή θα απολαμβάνουμε και κομμάτια από την Ανδρομέδα κάθε φορά που θα βλέπουμε ζωντανά Pan Pan; Προσωπικά απόλαυσα πολύ στο Gagarin την παρουσίαση του "Τούνελ".
ΠΠ: Ήταν ιδιαίτερη συνθήκη. Μόλις είχε κυκλοφορήσει και είχαμε ένα μεγάλο κοινό να το μοιραστούμε και η live μπάντα μου ήταν 2 από τα υπόλοιπους 3 Echo Tides. Δεν είναι όμως πάντα έτσι και σίγουρα δεν είναι το ίδιο όταν δεν παίζουμε full τετράδα. Τα live Εcho Τides θα είναι live Echo Tides και τα live Pan Pan θα είναι live Pan Pan.
Mε ποιον καλλιτέχνη θα ήθελαν ιδανικά να συνεργαστούν τα Echo Tides;
ΠΠ: Kae Tempest για κάποιο verse. Παραγωγή από Geoff Barrow. Tα όνειρα είναι δωρεάν. Από Ελλάδα δε θα ντραπούμε να χτυπήσουμε κάποια πόρτα, αν θεωρήσουμε πως θα ταίριαζε.
Ένα αγαπημένο κομμάτι που θα επιλέγατε αν τα Echo Tides επέλεγαν να κάνουν μια διασκευή;
ΓΑ: Δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο, απλά θα ήθελα να είναι κάτι πολύ απλό (π.χ. μια φωνή και μια κιθάρα), ώστε να έχουμε περιθώριο να βάλουμε πολλά δικά μας θέματα μέσα. Πάντα μου αρέσει να προσθέτω νέες μελωδίες σε κάτι.
ΚΜ: Θα ήθελα ένα της δεκαετίας του ‘50, π.χ. το "Κοντά στο Τζάκι" (Νινή Ζαχά) και να κάνω και αυτή την προφορά στα ελληνικά λες και είμαι αγγλίδα, όπως έκαναν τότε.
Γρήγορο κουίζ! Hip Hop ή Punk;
Hip hop με σκορ 3-1.
Pizza ή παστίτσιο;
Πίτσα με σκορ 3-1.
Rolling Stones ή Doors;
Rolling Stones με σκορ 4-0.
Βερολίνο ή Λονδίνο;
Βερολίνο με σκορ 3-1.
Μετρό ή αυτοκίνητο;
Αυτοκίνητο με σκορ 4-0.
Ανοικτά καλοκαιρινά φεστιβάλ ή Gagarin και χώροι κλειστοί;
Κλειστοί με σκορ 3-1 (και πολλές προϋποθέσεις).
Θάλασσα ή βουνό;
Θάλασσα με σκορ 4-0.
Αεροπλάνο ή πλοίο;
Πλοίο με σκορ 3-1 .
The Boy ή Larry Gus;
Και τους δυο αγκαλίτσα!
Σκύλος ή γάτα;
Ισοπαλία.
Στους στίχους σας επικρατούν πολύ οι λέξεις «πάντα» και «ποτέ». Τελικά πάντα ή ποτέ;
Πάντα με σκορ 4-0.
Θα νικήσει ο άνθρωπος στο τέλος ή θα νικηθεί;
Θα νικηθεί με σκορ 4-0.
Dream scenario για το μέλλον των Echo Tides;
ΠΠ: Να ζούμε στην ίδια πόλη.
Θέλω μια λέξη από τον καθένα που σας έρχεται αυτόματα στο μυαλό για το Andromeda Fm.
ΠΠ: Αγκαλιά.
ΚΜ: Στάχια.
ΓΑ: Ξύπνημα.
ΓΛ: Ηλιαχτίδα.
Κεντρική φωτογραφία: Echo Tides-προσωπογραφία, πρωτότυπο σκίτσο του Pan Pan, για το Avopolis.
