Οι Εκδόσεις Οξύ και ο Θάνος Σαρρής αποτίνουν φόρο τιμής στο συγκρότημα που «έσπασε» κάποτε το δίπολο Τρύπες-Ξύλινα Σπαθιά και έκανε κατανοητό στο ευρύ κοινό ότι η Αθήνα μπορεί ξανά να ροκάρει με ρυθμούς που μπορούν να ακουστούν από το ένα άκρο της χώρας ως το άλλο. Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στο ντεμπούτο της μπάντας Έγινε η απώλεια συνήθειά μας, που κυκλοφόρησε από τη Wipe Out Records το 1996, αφού πριν είχε προηγηθεί το single Λιώνοντας Μόνος / Κάτω απ’ το Ηφαίστειο.
Η ανάγνωση κανονικά προστάζει για ουίσκι και μεταμεσονύκτιες ακροάσεις. Θέλει τους δίσκους των Κρίνων στο repeat, με τα post punk riff και τα ποιητικά λόγια να ξεπροβάλλουν σαν σκιές σε κάποιο μοναχικό δωμάτιο. Όμως το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί και σαν αυτοτελής ιστορία για κάποιους ανθρώπους που έβαλαν το λιθαράκι τους στην ελληνική σκηνή και μπήκαν στην Αγία Τριάδα της εποχής που το ελληνόφωνο ροκ έπαιζε παντού, έστω και για λίγα χρόνια.
Ο Θάνος Ανεστόπουλος, ο Τάσος Μαχάς και ο Κυριάκος Τσουκαλάς είναι τρεις παιδικοί φίλοι από τα Δυτικά Προάστια – αξίζει να σημειωθεί πως από το Περιστέρι βγήκαν και οι Λευκή Συμφωνία, που ήταν φίλοι του γκρουπ και έπαιζαν συχνά μαζί στην αρχή και οι Στέρεο Νόβα - που αγαπούν τη μουσική και στις αρχές του ’90 φτιάχνουν μια μικρή κοινότητα μακριά από τις απαιτήσεις και τις συνήθειες της εποχής και δημιουργούν το σχήμα “Crazy Pattapoef”. H πόλη είναι διαφορετική, στα στέκια γίνονται πολλές ζυμώσεις και απάγκιο για τα «σκοτεινά» παιδιά είναι τα τραγούδια, τα βιβλία και οι ταινίες.
Παράλληλα με τις κλασικές επιρροές (Led Zeppelin, Black Sabbath, Deep Purple κτλ), ο Ανεστόπουλος ανακαλύπτει τους ποιητές και τον David Bowie και ο κόσμος αποκτά ακόμα πιο παραμυθένια υφή. Στην παρέα, προστίθεται ο Παντελής Ροδοστόγλου, ο οποίος φέρνει νέα δυναμική με την απλότητα των μπασογραμμών του και τον λυρισμό των στίχων του, ενώ ο ήχος εμπλουτίζεται με τον Νίκο Μπαρδή και τον Παναγιώτη Μπερλή. Οι μουσικοί ορίζοντες διευρύνονται με ήχους από τον Nick Cave, τους Depeche Mode, τους Tindersticks, τους Radiohead, τους Sonic Youth κ.α. και η ποίηση στέκεται παραδίπλα αγέρωχη και αειθαλής, για να καθοδηγεί τα βήματά τους, στιχουργικά και πνευματικά.
Ένα ποτάμι ξεχύνεται ορμητικό από την Αθήνα, πηγάζει από το σκοτάδι και εκβάλλει στο φως και αποτελεί την απάντηση της πρωτεύουσας στην μάχιμη punk και rock σκηνή της συμπρωτεύουσας. Τα Διάφανα Κρίνα αποκτούν σταδιακά πολύ μεγάλη αποδοχή. Βγάζουν όλη τη λάσπη από τις καταπακτές και τα υπόγεια και την αφήνουν μπροστά στους ακροατές. Ισχυρίζονται ότι για να δεις το φως, πρέπει να αντέξεις το σκοτάδι και αν δεν τα καταφέρεις, δεν πειράζει. Τους πλησιάζει ακόμα και ο Γιώργος Νταλάρας, ο οποίος την περίοδο που μεσουρανεί η λεγόμενη ελληνόφωνη ροκ σκηνή, ψάχνει σχήματα και μουσικούς για να συνεργαστεί, αλλά αυτοί αρνούνται.
Η παρέα τους έχει πολιτική θέση και παίρνουν μέρος σε πολλά θεματικά festival και live. Ο ρομαντισμός και η πνευματικότητά τους είναι διάχυτη και αποκτά όλο και περισσότερους μυημένους που παραξενεύονται από την αύρα τους. Αυτό το συγκρότημα μοιάζει σύγχρονο αλλά ταυτόχρονα και από άλλη εποχή συγκροτημένο. Αυτό το γκρίζο χρώμα δεν έχει σχέση με το ορμητικό κόκκινο των Τρυπών, την πολυχρωμία των Σπαθιών και το «περιθώριο» των υπόλοιπων σχημάτων.
Διάφοροι φίλοι και συνεργάτες του συγκροτήματος παρευλάνουν σε αυτήν τη γραπτή γιορτή για εκείνους. Είναι άνθρωποι που τους στήριξαν, τους βοήθησαν και τους θαύμασαν, όπως ο Γιάννης Ζηλιαναίος που βρέθηκε εξ αρχής στις συναυλίες τους και τους φιλοξένησε σε διάφορα fanzine του ’90, ο Οδυσσέας Ιωάννου που πίστεψε σε εκείνους, ο Παύλος Παυλίδης που παρακολούθησε άναυδος και μαγεμένος την άνοδό τους, ο Κώστας Παρίσσης που στάθηκε στο πλευρό τους ανθρώπινα και καλλιτεχνικά, ο Στάθης Δρογώσης, η Μαρία Παπαγεωργίου, ο Χplicit των Στοίχιμα, ο Στέλιος Προβής των Planet of Zeus, η Μπίλυ Μπιζά των Nightfall και πολλοί ακόμη. Κάποιες φορές οι άνθρωποι συναντιούνται για κάποιον ανεξήγητο λόγο και γεννούν ομορφιές. «Ζούμε όση ζωή θελήσουμε να ζήσουμε» είπε ο Θάνος Ανεστόπουλος στη μνημειώδη τελευταία τους συναυλία όπου επανενώθηκαν μετά από πολλά χρόνια και δε θα το ξεχάσουμε ποτέ.
Διαβάστε το επίμετρο του Παντελή Ροδοστόγλου
Διαβάστε το πρώτο κεφάλαιο
Το Διάφανα Κρίνα - Έγινε η απώλεια συνήθειά μας κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Οξύ και το Avopolis (αγορά).
[Αγορά]
33 1/3: Μία σειρά βιβλίων για κορυφαίους δίσκους που διαβάζεται δυνατά
