Πιτσιρικάδες ή έφηβοι στα 70’ς και στις αρχές της δεκαετίας του 1980, κάμποσοι τρέχαμε στα περίπτερα για τα φτηνά ασπρόμαυρα περιοδικά τσέπης με εικονογραφημένες ιστορίες σεξ και τρόμου που κυκλοφορούσαν εκείνη την εποχή. Ζάκουλα, Terror, Orrible, αλλά και Montatore, Σωφεράκι, ΤΑΡΑΤΑΤΑ, και τα ρέστα. Σε μια εποχή που η εικονογραφία του σεξ και η όποια συζήτηση γύρω από αυτό θεωρείτο ακόμα, όχι απλώς θέμα ταμπού, αλλά τρισκατάρατη στην ημεδαπή, τα φτηνά αυτά περιοδικά γίνονταν πολύτιμα εγχειρίδια αναζήτησης μιας απαγορευμένης γνώσης. Ταλαιπωρημένα, τα ανταλλάσσαμε μεταξύ φίλων και τα κρύβαμε κάτω από τα θρανία ή μέσα στα σχολικά βιβλία ή σε άλλα περιοδικά, για να μην τα ανακαλύψουν καθηγητές και γονείς και αρχίσουν την ηθικολογία, τις αβάσταχτες φωνασκίες, σε περιπτώσεις τις ξυλιές ή και τις αποβολές από το σχολείο.
fumetti neri
Τα εικονογραφημένα αυτά περιοδικά ανήκαν σε ένα υποείδος, που όπως μάθαμε αργότερα, ονομαζόταν fumetti neri (στα ιταλικά «μαύρα κόμικς»). Γεννήθηκαν στην Ιταλία με τη δημιουργία του χαρακτήρα του θρυλικού κόμικ Diabolik (1962).
Τα fumetti neri εμπνέονταν από τα φιλμ νουάρ, από τις γαλλικές ταινίες ερωτισμού και από τις φτηνές ιταλικές ταινίες τρόμου. Σε μια τοπική αγορά όπου κυριαρχούσαν τα κόμικ που απευθύνονταν σε νεανικό κοινό, η άμεση εμπορική επιτυχία του Diabolik αποκάλυψε ένα σημαντικό κοινό ενηλίκων αναγνωστών που ενδιαφέρονταν. Έτσι η θεματολογία των fumetti neri περιστράφηκε γύρω από τον τρόμο και το σεξ.
Οι αντι-ήρωες των fumetti neri ήταν πιο κακοί από τους παραδοσιακούς κακούς και ο ίδιος ο Diabolik βασίστηκε πολύ χαλαρά στον χαρακτήρα του γαλλικού κόμικ Fantômas.
Η μεγάλη επιτυχία αυτού του είδους οδήγησε το 1965 σε δημόσιες εκστρατείες εναντίον τους, ακόμη και σε δίκες και δικαστικές κατασχέσεις. Ως αποτέλεσμα, από το 1966 ορισμένα κόμικ μείωσαν αξιοσημείωτα τη βία και τις ερωτικές καταστάσεις και προσπάθησαν να ανοιχτούν σε ένα νεότερο και ευρύτερο κοινό, ενώ άλλοι, οι λεγόμενοι «vietati ai minori» («απαγορεύεται σε ανηλίκους») εκμεταλλεύονταν την κατάστασή τους, αυξάνοντας τα επίπεδα του σεξ και μερικές φορές γίνονται ανοιχτά πορνογραφικά. Παραδείγματα αυτών των πιο ξεκάθαρων κόμικς είναι τα Vampirissimo, Jacula, Hessa, Terror, Messalina, Maghella, Oltretomba, Lucifera, Biancaneve , Vartan, Sukia….
Ζάκουλα
Πιο δημοφιλής ήταν η ξανθιά βαμπιρίνα, Ζάκουλα (Jacula). Στην Ιταλία η Ζάκουλα (Jacula) κυκλοφόρησε για 327 τεύχη από το 1968 έως το 1982 και στη συνέχεια άλλα 129 τεύχη επανεκτύπωσης από το 1982 έως το 1984. Σύμφωνα με την ιστορία, η Jacula έγινε βαμπίρ μετά από δάγκωμα από άλλο βαμπίρ το 1835 στην Τρανσυλβανία. Τελικά έγινε τόσο ικανή (μαθαίνοντας, για παράδειγμα, να ζει αλώβητη στο φως του ήλιου) που εξελέγη ως η βασίλισσα των βαμπίρ . Σύμφωνα με τη μυθολογία των ιστοριών, οι βρικόλακες βρίσκονται σε συμμαχία με τον διάβολο (Σατανά), ο οποίος τους χρησιμοποιεί για την επιδίωξη του μακροπρόθεσμου στόχου του: να ανακαλύψει τον τάφο του Ιησού Χριστού και έτσι να αποδείξει στον κόσμο ότι η ανάστασή του είναι μύθος . Ωστόσο, εκτός από το σχέδιο του Σατανά, η Ζάκουλα είχε μια σειρά από αξιοσημείωτες περιπέτειες, συχνά με τη βοήθεια του απέθαντου εραστή της Κάρλο Βερντιέ, συμπεριλαμβανομένων συναντήσεων με το Τέρας του Φρανκενστάιν, τον Τζακ τον Αντερονβάλτη, τον Μαρκήσιο Ντε Σαντ, τον Σέρλοκ Χολμς, τον Αρσέν Λουπέν, τον καθηγητή Βαν Χέλσινγκ, αλλά και τον Σίγκμουντ Φρόιντ και τον Τουλούζ Λοτρέκ.
Δημιουργοί της Ζάκουλα ήταν οι Renzo Barbieri και Rubino Ventura στα σενάρια και αρχικοί σχεδιαστές οι Giorgio Cambiotti και Massimo Belardinelli, ενώ η δεκαπενθήμερη έκδοση κυκλοφόρησε συνολικά 327 τεύχη με αιματοβαμμένες σέξι ιστορίες γοτθικού τρόμου. Ο εκδότης παρενοχλούνταν συνεχώς λόγω της ελαφρώς πορνογραφικής φύσης της δημοσίευσης (η Ζάκουλα τις περισσότερες φορές απεικονίζεται χωρίς ρούχα ), κάτι που τελικά οδήγησε στην αναστολή της έκδοσης. Ας σημειωθεί ότι το 1968 σχηματίστηκε στο Μιλάνο μια πολύ αξιόλογη progressive rock μπάντα με το όνομα Jacula, εμπνευσμένη από την ομώνυμη ηρωίδα των κόμικ. Στην Ελλάδα οι περιπέτειές της Ζάκουλα ξεκίνησαν να δημοσιεύονται το 1977 από τις εκδόσεις Πολυεκδοτική και ολοκληρώθηκαν μετά από 196 τεύχη.
Λουσιφέρα
Η Λουσιφέρα (Lucifera) εκδόθηκε μεταξύ 1971 και 1980 από τον οίκο Ediperiodici και κυκλοφόρησε σε 170 τεύχη. Η σειρά, μαζί με πιο γνωστές σειρές της εποχής όπως η Isabella και ο Goldrake, δημιουργήθηκαν από τον Renzo Barbieri και τον Giorgio Cavedon.
Η Λουσιφέρα είναι μια δαιμόνισσα/ succubus αφιερωμένη στην καταπολέμηση των δυνάμεων της Καλοσύνης. Συχνή επισκέπτρια της Κόλασης, της αρέσει επίσης να στέλνει άλλους εκεί για να βασανίζονται. Οι περιπέτειές της είναι γεμάτες από ξεκάθαρο, αν και χιουμοριστικό, ερωτισμό∙ έχει ξελογιάσει διά παντός τον επιστήμονα/πολεμιστή Δρ. Φάουστ, τον οποίον όμως έχει ερωτευθεί και η ίδια και οφείλει μέρος των δυνάμεών της, ενώ σε μια αξέχαστη σκηνή, παρουσιάζεται να κυριεύει ολοκληρωτικά με πεολειχία ακόμα και τον ίδιο τον Διάβολο. Άλλες ιστορίες περιλαμβάνουν σαδομαζοχισμό, βασανισμούς και εκτελέσεις, πάλη με άλλους δαίμονες. Στον επιφανειακό κόσμο φαίνεται να κατοικεί σε μια μυθική και πολύ βίαιη Ευρώπη που παραπέμπει στον Μεσαίωνα - κατοικημένη από μοχθηρούς ιππότες και τρικέφαλους δράκους.
Σουσπίρια
Η Σουσπίρια (Suspiria), τέλος, εμφανίζεται ως ηρωίδα στα fumetti neri πριν από την ομώνυμη αριστουργηματική ταινία του Dario Argento (1977). Βασιλεύει στον Νεκρόκοσμο, μια κοσμολογική συμπαντική δύναμη που αιωρείται στην αιωνιότητα. Είναι αυτή που ψιθυρίζει στο σκοτάδι, αυτή που έχει τη δύναμη να διαχωρίζει τη σάρκα από το πνεύμα. Φορέας δακρύων και οδύνης, αθάνατη υπηρέτρια της απόγνωσης, της νωθρότητας μα και της συμπόνιας, μπορεί να προσφέρει την αιώνια γαλήνη ή το ατέρμονο μαρτύριο, σύμφωνα με την κρίση της... Έργο που επιτελεί για χιλιετίες με την βοήθεια των τριών αδερφών της: Νένα Καντελάρια, Σουντάρια και Γριμόρια.
Ο τόμος Διαβολικές αδελφές περιέχει δύο ανέκδοτες ιστορίες στις οποίες πρωταγωνιστούν η Ζάκουλα και τη Λουσιφέρα και μια ακόμη με τη Σουσπίρια. Στην τελευταία ιστορία συμπρωταγωνιστεί η επονομαζόμενη Ξανθιά (Bionda), η φετιχίστρια ηρωίδα του Franco Saudelli, οι περιπέτειες της οποίας δημοσιεύονταν στο περιοδικό Βαβέλ. Επιπλέον περιλαμβάνεται περιεκτικότατο κείμενο του Luca Laca Montagliani, ο οποίος επιχειρεί μια ιστορική αναδρομή των ιταλικών ερωτικών κόμικς τσέπης.
Διαβολικές Αδελφές – Ζάκουλα, Λουσίφερα, Σουσπίρια
Κείμενα/σχέδια: Fabio Celoni, Luca Laca Montagliani, Alex Horley, Franco Saudelli
Jemma Press, 2024
μτφρ. Γαβριήλ Τομπαλίδης
σελ: 80
