«Το Horses άλλαξε τη ζωή μου, αλλά έχω αναγνωρίσει ότι υπήρχε κάτι σχεδόν υπερφυσικό στις εξουσίες που αξιοποιούσε, κάτι που κανένας καλλιτέχνης ή κοινό μπορεί να αναμένει κάθε φορά σε αυτού του είδους το βάπτισμα μέσα στις ουράνιες φλόγες»...
Ας λείπουν οι μεγαλοστομίες. Ο κόσμος βλέπει τηλεόραση, αλλά τη σιχαίνεται. Θα κάνουμε τίποτε για να αναβαθμίσουμε την ενημέρωση ή θα αρκεστούμε να μετράμε νίκες ή ήττες της εκατέρωθεν προπαγάνδας;
Όλοι συνασπίστηκαν για να μην γυρίσει σελίδα ένα φεστιβάλ το οποίο αντικειμενικά δεν προήγαγε καμία σπουδαία «ελληνικότητα» τα τελευταία έτη. Από εκείνους τουλάχιστον που ύψωναν την «ευρωπαϊκές σημαίες» με κάθε ευκαιρία, θα περιμέναμε λίγη συνέπεια λόγων και πράξεων...
Ας μην ψάχνουμε τους λόγους σε κάποια «κακοδαιμονία». Η κρίση μας χτυπά αδυσώπητα, αλλά με διαφορετική ένταση. Και όσο τα συναισθήματα ποικίλουν, η εκφραστική δεινότητα, όπως και ο «στόχος», διαφέρει σημαντικά από τάξη σε τάξη...
Περισσότερα: Γιατί δεν φτιάχνεται μουσική «σκηνή» στην Αθήνα της κρίσης;
Μόλις λίγα 24ωρα πριν τις τρομοκρατικές επιθέσεις, στεκόμουν στο κάγκελο του αεροδρομίου στο Ζάβεντεμ καπνίζοντας και κοιτώντας τους 4 αστυνομικούς, που κι εκείνοι με τη σειρά τους κάπνιζαν ανέμελοι...
Φυσικά και οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν κάνει τρομερά λάθη, σε όλη την πορεία της σύντομης ιστορίας του κράτους. Αλλά το πρόσφατο κείμενο του Σπύρου Βλέτσα στην Athens Voice αγνοεί επιδεικτικά τις διεθνείς παραμέτρους στις οποίες καλείται να υπάρξει μια χώρα σαν την Ελλάδα...
Ο συναισθηματισμός είναι εγγενές στοιχείο της Αριστεράς, ωστόσο η υπερίσχυσή του έναντι της διαλεκτικής παράγει τα αντίθετα αποτελέσματα. Περισσότερο συσκοτίζει, παρά διαφωτίζει...
Βούτηξε στην επιτυχία, την άρπαξε, όπως θα έκανε κάθε γνήσιο τέκνο μιας λαϊκής συνοικίας. Κάθε παιδί, σαν αυτά που συνέρρευσαν στη κηδεία του, που η καθημερινή τους έγνοια είναι πώς θα φτάσει το Σαββατόβραδο να φορέσουν τα «καλά» τους για να πάνε να προσκυνήσουν το νέο αστέρι της πίστας...
Βόλτα στην Τεχεράνη μας πάει σήμερα το Streaming Stories. Για να καταγράψει πώς η μουσική έχει τη δύναμη να παραγκωνίζει ακόμα και τις πιο στυγνές διεθνείς διπλωματικές σχέσεις...
Το βαλκανικό τοπίο, οι «κοφτοί» τόποι και η απέραντη φτώχεια δεν συνάδει με τον ηλεκτρικό τοίχο που έφτιαξε η PJ Harvey. Ο (πρόσφατα εκλιπών) θείος του Κοσόβου, ο οποίος χορεύει με το ποτήρι στο κεφάλι, δεν γνωρίζει πιθανότατα τίποτα για τη new rock κληρονομιά που απογειώνει η δημιουργός. Εκείνη όμως γνωρίζει καλά...
Περισσότερα: Η PJ Harvey, η Ειδομένη και οι μουσικογραφιάδες
Σελίδα 4 από 13
© 1996 - 2024 Avopolis. All Rights Reserved. Powered by Brainfoodmedia