Ο υπέροχος Jan Fabre

Να το ξεκαθαρίσω εξ αρχής: Είμαι αμετανόητα «Φαμπρικός», με όρους αισθητικούς, καλλιτεχνικούς και συναισθηματικούς. Και η πρόσφατη ιστορία που εκτυλίχθηκε γύρω από το πρόσωπό του, την ανάληψη της καλλιτεχνικής διεύθυνσης του Ελληνικού Φεστιβάλ και της εξώθησής του σε παραίτηση, υπήρξε ίσως ακόμα ένα σκληρό έργο με κακούς μάγους και άσπιλες πριγκηποπούλες. Δυστυχώς όμως, πολύ ρεαλιστικό και σκληρό.

Εξηγούμαι και επ' αυτού. Ο Jan Fabre, με την ενίοτε περιπαικτική, αλλά σίγουρα διεισδυτική αντίληψή του για την τέχνη –τόσο αναφορικά με το εσωτερικό της, όσο και σχετικά με το εξωτερικό της περίβλημα– θα έδινε μια σημαντικότατη ώθηση στα καλλιτεχνικά δρώμενα στη χώρα. Ακόμα και εάν αποτύγχανε παταγωδώς στο «μεγαλειώδες» σχέδιό του.

Ενοχλήθηκαν ουκ ολίγοι με το γεγονός ότι ο τεράστιος Jan Fabre δήλωσε άγνοια για τα σημερινά καλλιτεχνικά επιτεύγματα της Ελλάδας. Και πέσαν να φάνε τον ειλικρινέστατο Φλαμανδό καλλιτέχνη, κάθε λογής υστερικές φιγούρες: από τους επαΐοντες στην καλλιτεχνική μοιρασιά και τους πρώην ευνοημένους των προηγούμενων πολυετούς διάρκειας συστημάτων, μέχρι τους ανεγκέφαλους εθνοπερίεργους. Όλοι συνασπίστηκαν για να μην γυρίσει σελίδα ένα φεστιβάλ το οποίο αντικειμενικά δεν προήγαγε καμία σπουδαία «ελληνικότητα» τα τελευταία έτη.

{youtube}GBtxn2Y-Pdg{/youtube}

Διότι, αγαπητές και αγαπητοί, η διαρκής επανάληψη των αρχαίων τραγωδιών και κωμωδιών αποτελεί μεν μια αδιαμφισβήτητη ανάγκη, ιδιαίτερα μάλιστα η γεμάτη σεβασμό και μελέτη προσαρμογή τους στις σημερινές συνθήκες, ωστόσο αποτελεί «εύκολη λύση». Η σημερινή «ελληνικότητα» απέχει από την αρχαία μας κληρονομιά και εκεί εξετάζεται τελικά ολόκληρος ο καλλιτεχνικός κόσμος μιας χώρας. Οι απόπειρες έκφρασής της, άλλωστε, είτε παραμένουν εντελώς άνευρες, είτε εξαιρετικά «θαμμένες» στο υπόστρωμα της μαζικής κουλτούρας.

Και εντάξει, από τους επαΐοντες με τις εθνοκεντρικές τους παρωπίδες, δεν μπορεί να περιμένει κανείς τίποτα σοβαρό. Αλλά από εκείνους που ύψωναν την «ευρωπαϊκές σημαίες» με κάθε ευκαιρία, θα περιμέναμε τουλάχιστον λίγη συνέπεια λόγων και πράξεων.

Ούτως ή άλλως, το εχθρικό περιβάλλον που δημιούργησαν οι παράλογες αντιδράσεις όλων δαύτων, σε συνδυασμό με τις παρασκηνιακές αστοχίες των ιθυνόντων που κάλεσαν τον για λίγες ώρες καλλιτεχνικό διευθυντή, ανάγκασαν τον ευγενέστατο Φλαμανδό να κάνει αυτό που θα έκανε κάθε άνθρωπος με αξιοπρέπεια: να υποβάλει την παραίτησή του και να πάει να κάνει τη δουλειά του στο σπουδαίο Ερμιτάζ της Αγίας Πετρούπολης..

Στη θέση του, θα έριχνα και μια μούτζα φεύγοντας.