Πέντε «τελευταία» τραγούδια για το καλοκαίρι. Για την ώρα που το βαθύ κυανό χρώμα εμφανίζεται στον ορίζοντα...

Πέντε (ακόμα) τραγούδια για το καλοκαίρι, για όσους μένουν πίσω, στις ώρες που αναμετρώνται με τον εαυτό τους...

Πέντε πρώτα τραγούδια για το καλοκαίρι. Για την ώρα εκείνη, που ο ήλιος δύει...

Ο σκληρός, αδυσώπητος ήχος των Γάλλων είναι ο αντικατοπτρισμός της ισχύουσας πολιτικής, οικονομικής, περιβαλλοντικής φρίκης. Γιατί δεν εστιάζει στο περιτύλιγμα, όπως κάνει η παρακμάζουσα θεώρηση περί θεάματος...

Στο "Dark Necessities", ένα οικοδομικό τερατούργημα παρατημένο από τους πλουσίους των περιχώρων του Los Angeles, αποκτά νόημα μητροπολιτικό. Λίγοι έχουν αποτολμήσει κάτι τέτοιο, αμφισβητώντας έμπρακτα τη γυαλάδα και το ηλιόλουστο τοπίο της σκληρής αυτής πόλης...

Και ήρθε η πραγματικότητα να διαψεύσει κάθε φόβο. Οι Ισλανδοί ήταν τρομακτικά υπέροχοι στην Πλατεία Νερού. Ιδιαίτερα υπό βροχή...

Χρωστάμε πολλά εμείς της γενιάς της διαρκούς μετάβασης σε ανθρώπους όπως ο σκηνοθέτης, ραδιοφωνικός παραγωγός και πολλά άλλα Νικόλας. Μας έδωσε την ελπίδα ότι θα δημιουργήσουμε μνήμες. Και το κατάφερε...

Αν θες να βρεις εισιτήριο για την αγαπημένη σου συναυλία στην Ολλανδία, πρέπει να στηθείς μπροστά στον υπολογιστή συγκεκριμένη ώρα, με ακρίβεια λεπτού. Κατόπιν, θα πρέπει να προσευχηθείς σε όλους τους θεούς που γνωρίζεις για να μην πέσει το πληροφοριακό σύστημα του παροχέα εισιτηρίων, αλλά και να είσαι αρκετά τυχερός (ή απλά να μην είσαι αργός)...

Είναι ένας καλός δίσκος, χωρίς όμως να σφραγίζει ούτε την πορεία τους, ούτε και τον ακροατή. Ρέει πάντως πολύ όμορφα και ακούγεται απνευστί...

Τα μωβ κοστούμια του, οι μεγαλειώδεις εικόνες, οι εντυπωσιακές παραγωγές, η αντιφατική προσωπικότητα ενός βραχύσωμου θαυματοποιού, δεν ήταν δυνατόν να γίνουν αντιληπτά μέσα από τους ευρωπαϊκούς «φακούς» με τους οποίους έχουμε συνηθίσει να κοιτάμε όσα συμβαίνουν στην αμερικάνικη πραγματικότητα...