Σέρνουν τα σαρκία τους, γνωρίζοντας ότι η μέρα είναι από χέρι «χαμένη». Και αυτή και η επόμενη. Αποκαμωμένοι από το μείγμα ζέστης και αλκοόλ και ποτισμένοι από μία ακόμα ανώφελη αναζήτηση κάποιας επίπλαστης ευφορίας, επιστρέφουν στις προσωρινές τους εστίες. Με το άγχος της εικόνας –η οποία πλέον προσλαμβάνει τους κώδικες της υποτιθέμενης απλότητας– θα επανασχεδιάσουν την τακτική τους, πριν τους πάρει ο ύπνος.
Άλλος ένας στόχος, ακόμα μία αποτυχία. Όμως ο στόχος παραμένει. Στο βάθος, μια ιδανική κατάσταση. Άλλοι θα το παλέψουν κι ας ξέρουν ότι οι πιθανότητες είναι λίγες, ουσιαστικά μηδαμινές. Τουλάχιστον δεν θα παραδοθούν αμαχητί.
Πέντε «τελευταία» τραγούδια για το καλοκαίρι. Για την ώρα που το βαθύ κυανό χρώμα εμφανίζεται στον ορίζοντα.
Για την παραδοχή.
Feist - "The Limit Τo Υour Love"
«I can't read your smile
It should be written on your face
I'm piecing it together
There's something out of place»
{youtube}Kwjn8YaaB1Q{/youtube}
Για την πιθανότητα.
The Walkabouts - "The Light Will Stay On"
«And if you bury me, add
three feet to it
one for your sorrow, two
for your sweat
three for the strange
things we never forget»
{youtube}OX1zAr5v6W8{/youtube}
Για την επανάληψη.
Mogwai - "Dial:Revenge"
«Arbed amser ar ben fy hun
Cynal cof ac atgofion blin
Pwyth am bwyth, chwant am chwant»
{youtube}EJZvEpbdr18{/youtube}
Για την ανάμνηση.
Mark Lanegan - "Blues For D" (Vocal Version)
«From a window up above,
I hear old voices begin cascading,
then stop awhile and then
the medicine is already fading…»
{youtube}t6Mex48Eixk{/youtube}
Για το τέλος.
Φοίβος Δεληβοριάς - "Χωρίς"
«Μια ζεστή βροχή στους δρόμους
Και μια σκόνη από φωτιά
Η ζωή δεν έχει νόμους
Και η αγάπη σιγουριά»
{youtube}cfGntE65UOw{/youtube}
