«Το Horses ήταν ένας από τους καλύτερους δίσκους που άκουσα ποτέ. Όπως η αληθινή τέχνη, σε έσυρε σε γνωστές καταστάσεις και τις φώτισε, τις εξύψωσε ποιητικά (όπως κάνει εδώ το "We Three"), παρά σου έκανε κήρυγμα ή σου έλεγε με στόμφο ότι ο δημιουργός του είναι Καλλιτέχνης. (Ο ύστερος ροκ κριτικός/μουσικός Peter Laughner είπε κάποτε ότι όλα τα καλύτερα τραγούδια της Patti ήταν γραμμένα προς ή για άλλους ανθρώπους. Τα τελευταία 2 χρόνια κατέληξε τόσο ναρκισσίστρια, ώστε είναι σολιψιστική, κάτι που δεν την κατατάσσει ακριβώς σε μέρος της λύσης).
Το Horses άλλαξε τη ζωή μου, αλλά έχω αναγνωρίσει ότι υπήρχε κάτι σχεδόν υπερφυσικό στις εξουσίες που αξιοποιούσε, κάτι που κανένας καλλιτέχνης ή κοινό μπορεί να αναμένει κάθε φορά σε αυτού του είδους το βάπτισμα μέσα στις ουράνιες φλόγες. Οπότε δεν νιώθω άσχημα να πω ότι το Easter είναι απλά ένα πολύ καλό άλμπουμ. Και τώρα μάλιστα μου αρέσει ακόμα και το Radio Ethiopia, περίπου, υπό την έννοια του "High Times". Αλλά ακόμα κάτι σκαλώνει στην καρδιά μου όταν ακούω την Patti να τραγουδά «Look around you... do you like the world around you?».
{youtube}WSVd8szH7Qk{/youtube}
Όχι, σιχαίνομαι ό,τι βλέπω με κάθε σωματίδιο της ύπαρξής μου, σίγουρα πιστεύω ότι εξελίσσεται ένας πόλεμος τον οποίο κανένας δεν θέλει να αναγνωρίσει, και ακόμα, όσο μπορώ να κοιτάξω το ειδεχθές δολοφονικό πρόσωπο του εχθρού με την τεχνοεπιχειρηματική καρδιά, μένω άναυδος με όρους τακτικής. Αλλά, όπως συμβαίνει με τους χίπηδες, που μοιάζουν τώρα καλύτεροι σε σχέση με τα σημερινά υπάκουα παιδιά, επειδή τουλάχιστον αυτοί επαναστατούσαν, δεν μπορώ παρά να θαυμάσω οτιδήποτε κάνεις στο πρόσωπο της «McCartney-disco-fusion». Και ακόμα θεωρώ ότι βρήκα τελικά μια λέξη για την τακτική σου: Λέγεται αντιπερισπασμός».
Αυτά έγραφε τον Μάιο του 1978 ο Lester Bangs στο περιοδικό "Phonograph Record", σε κριτική του για το Easter. Ακόμα και αν δεν πολυκαταλαβαίνετε την ημίτρελη κατάστασή (ή απλώς η μετάφρασή μου είναι για τα μπάζα) αρκεί το άκουσμα του συγκεκριμένου δίσκου για να γίνει κατανοητό το μεγαλείο της Patti Smith. Εκείνη βέβαια θα παίξει στην εν Αθήναις συναυλία της, στις 25 Ιουνίου ολόκληρο τον πρώτο δίσκο της –το εξαίσιο Horses– αλλά εμείς θα παραμείνουμε προσκολλημένοι στο τραγούδι που ακούτε στο παραπάνω βίντεο.
Πείτε με ελλιπή, πείτε με κολλημένο. Δέχομαι τα πάντα. Αλλά όταν ακούω τον ήχο του "Iovine", με τα ιδιαίτερα δυνατά τύμπανα και τις ανύπαρκτες μεσαίες συχνότητες, δεν μπορώ παρά να ακολουθήσω τη συγκλονιστική της ακρότητα.
Όλοι εκεί, λοιπόν!
